-Արի, արի թող քեզ նկարի,- ասաց Երկրապահ պապը թոռանը:

-Չեմ ուզում: Ուզում եմ տուն գնամ, հոգնեցի,- պատասխանեց թոռնիկը:

-Ինչի՞: Մոռացել ե՞ս ես քեզ առավոտը ասեցի ինչ օրա: Էսօր Եռատոն ա, Հայրենական պատերզամը հաղթեցինք. Շուշին ազատեցինք ու էսօր Երկրապահների օրնա…

-Պապի, որ մեծանամ, ես էլ եմ քո նման դառնալու:

-Ապրես, դե արի թող քեզ նկարի:

-Ուզում եմ քո հետ նկարի:

Յուրաքանչյուր մարդ սիրում է իր գյուղը յուրովի: Մեր գյուղը ուրիշ գյուղերից տարբերվում է նրանով, որ իր բնակչության քանակով համարվում է Հայաստանի փոքր գյուղերից մեկը: Առաջին հայացքից կարող է թվալ, թե Լուսաձորի շրջակայքը շատ աղքատ է  հուշարձաններով, սակայն իրականում այդպես չէ, քանի որ անցյալում դեպի իրենց են կանչել ավելի երևելի այլ վայրեր և հուշարձաններ: Անտառամիջի արահետով, որը շատ հին է, ձիավորները անգամ հիմա էլ Լուսաձորից գնում են Ենոքավան՝ անցնելով գետի մյուս ափը: Ուղիղ գծով մեր գյուղից մի քիչ հեռավորության վրա է գտնվում Ախպրաքարը: Այնտեղ տանող արահետը շատ դժվարին վերելք է: Ախպրաքար անվան բացատրությունը մեր գյուղացիները կապել են աղբյուրի հետ: Իմ գյուղում շատ մեծ հետաքրքրություն է ներկայացնում ժամանակների հարվածից խարխլված եկեղեցին, որը հիմնականում անմշակ քարերով է կերտված: Վերջին տարիներին եկեղեցին վերակառուցեցին: Հիմա մեր գյուղացիները ամեն կիրակի այցելում են Սուրբ Գրիգորի Խաչ եկեղեցին: Ահա այսպիսի հետաքրքիր վայրեր կան այն գյուղում, որտես ես ծնվել ու ապրում եմ: