Հատվածներ «Արմաթ» տեխնոլոգիական ճամբարի ջոկատավարի օրագրից
Իջնում ենք փոխադրամիջոցից՝ իրերը թողնելով ներսում, երկու շարք ենք կազմում ու քայլում դեպի Դիլիջանի Մոնթե Մելքոնյան ռազմական վարժարան։ Մեքենան արդեն այնտեղ էր, հասնում ենք, վերցնում իրերը, մտնում ներս ու տեղավորվում սենյակներում։ Մեր երկհարկանի սենյակում իմ ջոկատի տղաներն են։ Ծանոթանում ենք։ Երեխեքը ոգևորված պատմում են ՏՏ ոլորտի իրենց փորձառության մասին, ու ես մտածում եմ, թե ինչ ֆանտաստիկ են իրենք, թե ինչքան նախաձեռնող ու պրպտող են։ Ասում են՝ SERob-ով հեռաչափ տվիչն (սենսոր) ու լեդ լույսերը իրար հետ համադրել ենք, որ երբ խոչընդոտ հանդիպի ռոբոտի դիմաց, վրան լույս վառվի։ 10-11 տարեկան երեխեքն ինձ ասում են դա, երբ ես այդ ամենը սովորել եմ ընդամենը մի քանի ամիս առաջ։
Հետո հավաքվում ենք, ծանոթանում միմյանց հետ, մյուս ջոկատների ու ջոկատավարների հետ ու գնում Arduino սովորելու։ Ի՞նչ է դա․․․ Մի ֆանտաստիկ բան՝ կասեմ ես։ Դրա միջոցով մենք ինժեներություն ու ծրագրավորում ենք ուսումնասիրում։ Նախ պատրաստում ենք մեր ռոբոտը, ապա ծրագրավորում այն մեր ուզած խնդիրներն իրականացնելու համար։ Դրանով լիքը հետաքրքիր սարքեր կարելի է պատրաստել՝ եռաչափ տպիչ, խելացի տուն ու լիքը տարբեր ռոբոտներ։
Այսօրվա հանձնարարությունը լուսացույց ստեղծելն էր։ Երեխաները հաղորդիչ տախտակի վրա հավաքեցին իրենց լուսացույցը, ապա C++ լեզվով ծրագրավորեցին այն։ Հետո ստեղծեցին լուսային անցումով լամպեր։ Վերջացնելուց հետո ստացան «Արմաթ» բրենդային շապիկներն ու գլխարկները։
Օրակարգով նախատեսված էր նաև ազգային խաղերի ժամ․ մենք պարանի ձգում խաղացինք, փայտերով խաղ, երբ երկու հոգի նստում են գետնի վրա դեմ դիմաց, բռնում են փայտը ու ամեն մեկը ձգում է այն իր կողմը, իսկ հետո շրջեցինք ճամբարի տարածքով։ Քնելուց առաջ ազգային պարեր պարեցինք։
Վաղը մեզ ֆանտաստիկ օր է սպասվում, ինչպես ամեն օրը «Արմաթ» տեխնոլոգիական ճամբարում։