Կփորձեմ ձեզ ծանոթացնել մեր բարբառին: Ես ապրում եմ Գեղարքունիքի մարզի Ծովազարդ գյուղում: Ճիշտ է, կան բառեր, որոնք չեմ հասկանում: Այդ դեպքում կդիմեմ տատիկիս օգնությանը: Դե ինչ, գնացինք.
Գիվա թե-իբրև թե
Բը իմալ-բա ոնց
Խա-հա
Գախ-ժամանակ
Ճիժ-երեխա
Յարա-վերք
Յոնջա-խոտ
Չուրի-մինչև
Ջոչ-մեծ
Գեղ-գյուղ
Խատիկ-հատիկ
Յողրան-վերմակ
Կոնախ-հյուր
Ֆլան-ֆստան – այսինչ-այնինչ
Հաշկ-աչք
Հուշիկ-կամաց
Խարսնքավոր-հարսանքավոր
Անգախ-անժամանակ
Չափալախ-ապտակ
Խամ-համ
Խինգ-հինգ
Մկա-հիմա
Հավար-տագնապի կանչ
Արաղ-օղի
Սուրու-ոչխարի հոտ
Պախկվել- թաքնվել
Խմուկ-խմած
Օյաղ-սթափ
Խոտ-հոտ
Գացի-գնացի
Քեֆովնալ-հարբել
Վայթե -երևի
Եքա-մեծ
Օղբաթ-փորձանք
Զոռել-ստիպել
Ջուխտ-զույգ
Իմ խետ-ինձ հետ
Գյուլաշ-կռիվ
Ծուռ- խենթ, խելառ
Հերգեն-երկար
Իլաջ- հնար, միջոց
Բառերը շատ-շատ են, բոլորը չեմ կարող գրել: Անկեղծ ասած՝ ես մինչև հիմա չեմ հասկանում թե ինչու են «քյավառցիք» բառերն էսպես «թարս» արտասանում, բայց երևի համն ու հոտն էլ հենց դրա մեջ է: