3 պոլիէթիլենային տոպրակ 2 մթերքի համար, որոնք 30 րոպե օգտագործումից հետո ուղղակի դառնում են դեն նետելու աղբ: Իսկ մենք, դրանք նետում ենք այնտեղ, որտեղ ցանկանում ենք՝փողոցում, նույնիսկ աղբամանների կողքին: Ինձ հուզում է այդ պոլիէթիլենային տոպրակների ու պլաստիկ շշերի հետագա կյանքը, վերջում որտե՞ղ են դրանք հայտնվում, ի՞նչ է լինում դրանց հետ. չէ՞ որ դրանք դժվարությամբ են քայքայվում:
Շատ գեղեցիկ պար է ստացվում, երբ պոլիէթիլենային տոպրակը սկսում է պարել օդում, քամու երաժշտության տակ: Այն անընդհատ օրորվում է, մինչև չհայտնվի մեկի տանը՝որպես անկոչ հյուր, կամ էլ կախված մնա ծառի ճյուղերին իբրև տոնածառի խաղալիք:Եթե Վայքում ապրելիս լինեիք կամ մեկ անգամ ոտքով գնայիք Վայքի եկեղեցի, ապա ճանապարհի մի հատված ձեր ուշադրությունը ավելի կգրավեր, քան հենց եկեղեցին: Մի փոքրիկ տարածք ամբողջությամբ լցված է պլաստիկ շշերով: Նման տարածքներ Վայքում շատ կան: Իսկ միջոցառումներ, բնապահպանական թեմաներով սեմինարներ, կրեատիվ գաղափարներ աղբը արդյունավետ օգտագործելու համար նույնպես շատ են, բայց սայլը տեղից դժվար է շարժվում, որովհետև մեզանից յուրաքանչյուրը չի գիտակցում, որ կարող է փոխել ինչ-որ բան: Չէ՞ որ մենք՝ամեն մեկս, մեկն ենք այն 7 միլիարդ ռեժիսորներից, որոնք որոշում են երկրի ապագան: Եթե յուրաքանչյուրս մտածենք միայն մեր մասին, ապա այս ֆիլմը կդառնա մի սարսափ ֆիլմ, իսկ գլխավոր հերոսներ կդառնանք ոչ թե մենք, այլ՝աղբը: