Նա Աստղիկն է: Հա, 17-ցի Աստղիկը, որը մտածում է, որ 17-ցիներն ամենուր են: Բայց իր մտքով չէր անցել, որ Թառաթումբում էլ կա նման բաներից տեղյակ մի աղջիկ: Դե, չնայած` ես Աստղիկին ճանաչում էի, ինձ էնպես պահեցի, իբր չեմ ճանաչում, ու ծանոթացանք: Մեզ ծանոթացրեց 17-ցի Նոնան: Ահա, 17-ցիներն ամենուր են: Աստղիկն անկեղծ աղջիկ է: Ծանոթության երկրորդ օրը խոստովանել է, թե ինչ է մտածել իմ մասին:
-Ուզում եմ անկեղծանալ:
-Անկեղծացի,- ժպտացի ու մոտավոր գիտեի, թե ինչ է ասելու:
-Նոնան ասաց` Թառաթումբից ես, ու չէի մտածի, որ էնտեղից ինչ-որ մեկը տեղյակ կլինի 17-ի մասին, բայց որ իմացա` 17-ից ես, հետո տեսա` հայատառ ես գրում, կարծիքս փոխեցի:
Դե հա, ես պատրաստ էի խոստովանության, բայց չէի սպասում նման արձագանքի: Հիմա Աստղիկը գիտի, որ ես հայատառ եմ գրում: Ես օլիմպիադաների էի գնում, ու մենք ամեն օր հանդիպում էինք: Ու Աստղիկի` իմ մասին ավելի շատ իմանալուց, իրենց դասարանում ամեն օր տեսնվելուց հետո սկսեցինք ավելի ազատ ու հաճախ շփվել:
Աստղիկը կարդաց իմ նյութերն ու ասաց, որ դրանք շատ լավն են, իր սիրած բառով՝ թույն են: Բայց, դե ես գիտեմ՝ ոգևորելու համար ասաց, դրանք էնքան էլ թույն չեն, ինչքան ինքն էր ներկայացնում: Աստղը խոստացել է, որ իր «ուսուցչապետից» ստացած դասերն ինձ է փոխանցելու, բայց մենակ էս նյութի հրապարակվելուց հետո: Նա անկեղծ ասաց, որ ամաչել է 17-ին նյութեր ուղարկել, բայց հիմա տեսեք, որ իսկական 17-ցի է: Ես հիմա էլ եմ ամաչում, դրա համար սկսեց ինձ իբր ոգևորել: Խոստացել եմ սկսել հաճախ գրել, մեկ էլ մի նորմալ նկար ունենալ:
Մի քիչ էլ անկեղծանամ: Իրական Աստղիկը նման չի նկարի միջի Աստղիկին: Աստղ, անկեղծ եմ ասում` դու մաթեմատիկա ընդհանրապես չգիտես, այլ կերպ ասած` «իսկական» հումանիտար ես: