Հարցազրույց ապրիլյան քառօրյա պատերազմին մասնակցած և վիրավորված, Հրազդան քաղաքի բնակիչ Անդրանիկ Խաչատրյանի հետ։
-Երբ սկսվեց պատերազմը, որտե՞ղ էիր։
-Ես ապրիլի մեկին բարձրացել եմ դիրքեր, ու երբ սկսել է պատերազմը, ես դիրքերում եմ եղել։
-Ինչպե՞ս սկսվեց հարձակումը։
-Ապրիլի երկուսին մեր կողքի դիրք դիվերսիոն խումբ էր եկել։ Երկու վիրավոր ունեցանք։ Մեզ վրա անդադար ականանետերով կրակում էին։ Ապրիլի երեքին Ղարաբաղից կամավորներ եկան ու մեզ հետ կանգնեցին մարտնչելու։
-Դու ինչպե՞ս վիրավորվեցիր։
-Ապրիլի 3-ի լույս 4-ի գիշերը մեզ զանգեցին ու ասացին, որ մեր ուղղությամբ եկող մարդիկ են տեսել։ Երեք հոգով գնացինք, դիրքավորվեցինք ու սկսեցինք կրակել։ Իրենք էլ մեզ վրա ականանետերով նորից սկսեցին կրակել, հետ գնացինք թաքստոց։ Հետո տղաներից մեկը թաքստոցից դուրս եկավ ու սկսեց կրակել, ես նրան ասացի, որ հետ գա ու նրա փոխարեն գնացի կրակելու։ Ականն ընկավ գետնատնակի դիմաց։ Գետնատնակում երեք հոգի վիրավորվեցին, իսկ դրսում՝ ես։ Առավոտյան շտապ օգնությունը նրանց տարավ, ես մնացի։
-Ի՞նչդ էր վնասվել, ինչո՞ւ չէիր ասում, որ վիրավոր ես։
-Վնասվել էր ուսս։ Ուղղակի չէի ուզում իջնել դիրքերից, ուզում էի ընկերներիս հետ մինչև վերջ մնալ, նրանց հետ լինել։
-Դժվար չէ՞ր վնասված ուսով հակառակորդին դիմադրելը։
-Շա՜տ դժվար էր, պատկերացրու, որ թևս շարժել չէի կարողանում։
-Ինչպե՞ս են ծնողներդ իմացել, որ վիրավոր ես։
-Ծնողներիս հետ խոսելիս չեմ ասել ոչինչ, իմացել են ամսի 9-ին, համացանցից։
-Ունեի՞ր ընկերներ, որ հերոսացան քառօրյա պատերազմի ժամանակ։
-Հա, Ասատրյան Աղասը, Յուզիխովիչ Վիկտորը, բայց իմ «պոստից» չէին, վաշտից էին։ Նաև մեր համաքաղաքացի Վահե Զաքարյանը, որն իմ դասարանից է եղել։ Ու հենց այն, որ ես կորցրի իմ մարտական ընկերներին, ինձ ուժ տվեց, որ թեկուզ՝ վիրավորված շարունակեի կռիվը։
-Ըստ Աստծո պատվիրանների՝ մարդ սպանելը մեղք է։ Ըստ քեզ, եթե դու թշնամուդ ես սպանել, մե՞ղք ես գործել, թե՞ հերոսություն ես արել։
-Ըստ իս՝ սպանելը մեղք է, բայց ինքդ քեզ, ընկերներիդ, ու առաջնահերթ՝ հայրենիքդ պաշտպանելու համար չսպանել չես կարող։
-Ինչպե՞ս ես առհասարակ վերաբերվում թշնամուն:
-Դե, իրենք էլ են զինվոր, իրենց էլ են հրաման տվել։
-Ի՞նչ խորհուրդ կտաս այն տղաներին, որոնք շուտով պետք է ծառայեն։
-Անվախ ծառայեն ու պահեն մեր հողերը։