Գյուղացի՞, թե՞ քաղաքացի: Տարբերությունը  այդքան մեծ չէ, որքան այն փաստը, որ քաղաքացին միշտ ավելին է սպասում, իսկ գյուղացին իր եղած փոքրիկ բանով էլ բավարարվում է: Կարող է մարդիկ չհամաձայնվեն իմ այս կարծիքի հետ, բայց ես շատ դեպքեր գիտեմ:

Ես ինքս արդեն 16 տարի է, ինչ ծնվել և ապրում եմ գյուղում և չեմ փորձել թաքցնել այն փաստը, որ ես գյուղացի եմ: Բազմիցս հանդիպել եմ այս խնդրին և նկատել եմ, որ մարդիկ փորձում են տարբերություն դնել:

Ինչո՞ւ են մարդիկ «գյուղացի» ասելով անպայման հասկանում` հնաոճ, կեղտոտ, անխնամ հագնված անասնապահությամբ զբաղվող:

Իհարկե, այս ամենի մեջ խնդիր չեմ տեսնում: Չէ՞ որ ամեն մարդ զբաղվում է այն գործով, ինչն իրեն հաճելի է, կամ դրանից իրեն բավարարված է զգում, կամ ուղղակի ընտանիքը պահելու միակ միջոց է:

Պետք չէ ծաղրուծանակի վերածել այդ ամենը:  Խոսելով «գյուղացի-քաղաքացի» տարբերության մասին, հիշեցի ծանոթներիցս մեկի հետ զրույցս, որը նույնպես ապրում էր գյուղում, բայց ավելի քիչ էր զբաղվում գյուղի անցուդարձով: Նա պատմեց մի օր, որ համալսարան ընդունվելուց հետո իրենց կուրսում նույնպես լինում է գյուղացի մի աղջիկ: Հավաքվում են մյուս աղջիկները: Նա նույնպես ներկա է լինում խոսակցությանը: Սկսում են քննարկել գյուղացի աղջկա հագուկապը, խոսքը, շարժումները: Ծիծաղում են, ուզում են այնպես անել, որ ինքն էլ ծիծաղի: ԲԱյց իմ համագյուղացի ընկերուհին լուրջ նայում է  և ուղղակի ասում, որ ինքը նույնպես գյուղացի է, ու պետք չէ ծաղրել: Եթե գյուղացի աղջիկը մի բան այնպես չի անում, կամ այնպես չի հագնվել,  և այդ ամենը տեսնելով փորձեն ուղղություն ցույց տալ , ոչ թե քննադատել:

Բոլորը զարմացած նայում են, մի պահ լրջանում են և զղջում են իրենց արարքի համար: Իրոք, պետք չէ տարբերություն դնել: Բոլորն էլ հավասար են, և մեկը մյուսից առավել չի, ինչ է թե` մի շոր  կամ կոշիկ ավել ունի, կամ նորաձև չէ: Ինչո՞ւ վիրավորել այն մարդուն, ում մշակած ցորենի հացն ենք ուտում կամ կթած կաթը խմում:

Երևի շատ կոպիտ կամ անկեղծ եղա, բայց դե` «դառը կտով դեղձն ավելի լավ է»:

Խմբագրություն. – Մեր թղթակիցը հետաքրքիր հարց է բարձրացնում, իսկ դուք ինչ կարծիք ունեք այս հարցի շուրջ։