Առաջ «ավագ դպրոց» բառակապակցությունը լսելիս պատկերացնում էի շատ լուրջ միջավայր, որտեղ դասը պետք է անցներ քար լռության մեջ ու նույնիսկ շնչելը լիներ արգելված: Կարծում էի, որ այնտեղ սովորում են դոկտոր-պրոֆեսորներ ու իրենց գիտական մտքերից ցնդված մարդիկ: Իսկ հիմա արդեն ես էլ եմ սովորում ավագ դպրոցում ու հասկացել եմ, որ պատկերացումներս եղել են ֆանտաստիկայի ժանրից: Ավագ դպրոցում էլ են սովորում ինձ նման հասարակ մարդիկ, իսկ մարդկանց մեջ հաստատ կգտնվեն խելացիներ ու ավելի խելացիներ:
Դե, մեր դպրոցում տասներորդ դասարանցիներս ընդամենը երեսունհինգ հոգի ենք, ու չի կարող ձևավորվել երեք հոսք, այդ իսկ պատճառով ստեղծվեցին ընդհանուր և բնագիտամաթեմատիկական հոսքերը: Դե, իսկ ես գնացի բնագիտական հոսք: Գիտե՞ք, որ հենց այդ դասարանում, իմ կողքին սովորում են ապագա բժիշկներ, տնտեսագետներ ու ծրագրավորողներ: Ես գիտեի, որ ամեն մեկս դեռ իններորդ դասարանում որոշ պատկերացումներ ունենք մեր մասնագիտության ընտրության հարցում, բայց երբ ավագ դպրոց ես գալիս ու տեսնում քո ընկերներին, ովքեր ջանասիրաբար արդեն սկսել են աշխատել, որպեսզի հասնեն իրենց նպատակին, մի տեսակ դու էլ ես ոգևորվում:
Միգուցե ոմանք ասեն, որ ավագ դպրոցը ոչնչով չի տարբերվում միջին դպրոցից, բայց ինձ համար տարբերությունը շատ մեծ է: Միջին դպրոցում միգուցե դասեր կային, որ չէի սովորում, որ թերանում էի, իսկ այստեղ, թեկուզ ամենաչսիրածս թեման պետք է շատ լավ սովորեմ, որովհետև հասկանում եմ, որ դա ինձ պետք կգա հետագայում: Ու հիմա էլ, ճիշտ է, դեռ հոկտեմբերը նոր է սկսել, բայց կան դասեր, որոնք սովորելիս ակամայից հիշում եմ անցած դպրոցական տարիները, որտեղ նույնպես այդ նյութը կար, ու ես լավ չէի սերտել այդ դասը, դրա համար էլ հիմա դժվարանում եմ:
Մի խոսքով, ավագ դպրոցը իմ և երևի ձեզնից շատերի համար մի նոր աշխարհ է, նոր բարդ երկրաչափական խնդիր, որը լուծելուց հետո կթերթես էջը ու կանցնես մյուս խնդրին… Իսկ խնդիրները, իմ կարծիքով, շարունակում են դառնալ ավելի հետաքրքիր, բայց նաև ավելի բարդ…