Սա քաղաք է,
որի պատերի տակ կարող ես լաց լինել՝
անցորդների ուշադրությունը չգրավելով։
Բայց ես հիմա
պարզապես
ձեռքս ծնոտիս տակ դրած՝
Նայում եմ քաղաքին՝
քիմիական ռեակցիայից քայքայվող…
Չգիտես՝ սե՞րն էր, թե՞ ատելությունը
այդ մի կաթիլ հեղուկը,
որ չլուծվեց նրա բաղադրության հետ,
փոխարկվեց անտարբերության,
նստվածք տվեց հատակին,
պատերին,
փոխեց քիմիական կառուցվածքը,
դեսուդեն շտապող ատոմների
(մարդկանց) դասավորությունը…
Ասում են՝
քիմիական ռեակցիայից հոտ կարող է առաջանալ։
Երևի Աստված որոշել է քիմիա ուսումնասիրել,
որովհետև
քաղաքի անտարբերությունից
գարշահոտություն է բուրում։