-Անուշիկ ջան, կարո՞ղ ես համացանցում նայել, թե զեյթունի ձեթը հակացուցումներ ունի, թե՞ ոչ,- հարցրեց տատիկս:

-Մի րոպե, հիմա նայեմ: Տատի՛կ, տարբեր կարծիքներ կան: Մի տեղ գրված է, որ հակացուցումներ չունի, մի այլ տեղ, որ խիստ հակացուցումներ ունի:

-Հիմա, ո՞ր կարծիքն է ճիշտ:

-Չեմ կարող ասել, ստույգ իմանալու համար պետք է գնամ հիվանդանոց ու տեղում ճշտեմ:

-Չէ՛, պետք չի, մի՛ գնա: Եթե մի տեղ գրված է, որ հակացուցված է, ապա չեմ օգտագործի:

Քանի որ շատ դասեր ունեի սովորելու, և տատիկս էլ պնդեց, որ չգնամ, չգնացի: Հետո էլ մոռացա գնամ:

Մի քանի ամիս հետո իմացանք, որ զեյթունի ձեթը ոչ միայն իրեն հակացուցված չէ, այլև անհրաժեշտ է: Ինձ շատ վատ զգացի նախ նրա համար, որ չգնացի հիվանդանոց` ճշտելու: Նաև, որ չփորձեցի հուսալի կայքեր գտնել, որտեղից կարող էի ստանալ անհրաժեշտ ինֆորմացիան: Ես գիտեմ անգլերեն, հետևաբար կարող եմ օգտվել ավելի շատ կայքերից, իսկ ինչպես վարվի նա, ով չգիտի անգլերեն: Հնարավոր չէ ամեն օր գնալ հիվանդանոց` ինչ-որ բան ճշտելու համար: Չկա այնպիսի հայալեզու և հայկական կայք կամ բլոգ, որտեղից մարդիկ կարող են գտնել ինֆորմացիա առողջության և առողջ ապրելակերպի մասին: Հավանաբար կան որոշները, որոնք հրապարակում են հոդվածներ, բայց մենք չգիտենք, որ աղբյուրին վստահել:

Պետք է ստեղծվի մի կայք, որը լիցենզավորված կլինի Առողջապահության նախարարության կողմից, և որի հոդվածները առանց ստուգվելու երբեք չեն հրապարակվի:

Հաստատ գիտեմ, որ տատիկիս նման շատերն են, համացանցից սխալ տեղեկություն ստանալով, վնասել իրենց առողջությունը: