Մեզ հաճախ թվում է, որ մեր ուսուցիչները միշտ ուսուցիչ են եղել, չեն ունեցել ոչ մանկություն, ոչ երիտասարդություն: Մինչդեռ երբ դասից դուրս հանդիպում ենք, զրուցում, պարզվում է ճիշտ հակառակը: Այսօր ես զրուցելու եմ մեր գյուղի «Ծաղկունք բաց դպրոց» հիմնադրամի փոխտնօրեն Հասմիկ Կարախանյանի հետ:

-Ի՞նչ մասնագիտություն ունեք:

-Ես սովորել եմ Երևանի Պետական համալսարանում: Ավարտել եմ Ռոմանագերմանակա լեզուների ֆակուլտետիի ֆրանսերենի բաժինը: Մասնագիտությամբ բանասեր եմ և մանկավարժ:

-Ձեր ընտանիքի անդամները համաձա՞յն էին ձեր ընտրության հետ:

-Ընտանիքիս անդամները հարգում էին երեխաների կարծիքը և որոշումներին արգելք չէին հանդիսանում, օգնում էին՝ ինչով կարողանում էին: Նկատի ունեմ, որ ծնողներս օգնում էին գիտելիքի ձեռքբերման հարցում:

-Ի՞նչ կասեք ձեր սովորելու տարիների մասին:

-Շատ հետաքրքիր էին սովորելու տարիները, շատ հուշեր են մնացել: Այդ ժամանակ հաճախում էի երգչախմբի, որի ղեկավարն էր Հովհաննես Չեքիջյանը: Մենք այցելում էինք Գրողների տուն: Շատ հաճախ հանդիպում էինք գրողների հետ՝ Պարույր Սևակի, Սիլվա Կապուտիկյանի: Շատ մտերիմ էի Սիլվա Կապուտիկյանի հետ:

-Կպատմե՞ք մի հետաքրքիր դրվագ սովորելու հետ կապված:

-Մի անգամ փախել ենք դասից և փախցրել ենք դասախոսին՝ Վահե Գոդելին: Նա մեզ հետ պետք է վերջին երկու ժամը դասախոսություն կարդար, և ես կուրսեցիներիս տեղեկացրի, որ հայրս շատ լավ, շատ համեղ կիսաքաղցր գինի է բերել: Եվ մենք որոշեցինք գնալ մեր տուն և գինի խմել, կարտոֆիլ եփել և թթվով քեֆ անել: Բայց մենք չէինք կոմնորոշվում, մտածում էինք, որ Բելգիայից եկած գիտնականը կվիրավորվեր, և մենք կպատժվեինք դեկանատի կողմից: Ես էլ առաջարկեցի պարոն Գոդելին մեզ հետ տանել, որ դասախոսությունը կարդա մեկ այլ տեղում: Գոդելիի մայրը հայուհի էր, իսկ հայրը՝ բելգիացի, և նա միշտ ասում էր.

-Ախ, այդ հայի գենը:

Ես այդպես էլ ասացի.

-Հայի գենը խնդրում է, որ դուք դասախոսությունը կարդաք մեկ այլ տեղում, մենք անակնկալ ունենք Ձեզ համար:

Նա ժպտաց և ճար չունենալով՝ համաձայնեց: Գնացինք մեր տուն, և նա վերջում ասաց՝ այսպիսի դասախոսություն ես դեռ չէի կարդացել, ես այն երբեք չեմ մոռանա:

-Իսկ հիմա չե՞ք զղջում, որ ընտրել եք այդ մասնագիտությունը:

-Ոչ՛, իհարկե չեմ զղջում, քանի որ էությամբ ես շատ հայասեր եմ և հնարավորություն ունեմ հետաքրքրվելու այն ամենի մասին, ինչը կապված է հայրենիքի հետ: Իսկ ֆրանսերենի իմացությամբ ես կարողացա ծանոթանալ Եվրոպական մշակույթի, ֆրանսիական գրականության, կինոյի, մի խոսքով՝ արվեստի հետ, որով լցվեց իմ ներաշխարհը:

Հ.Գ. Ի դեպ, Հասմիկ Կարախանյանի հետ ես դեռ էլի եմ զրուցելու` այս անգամ մեր արտասովոր դպրոցի մասին: