Արդեն բավականին երկար ժամանակ է, ինչ իմ նկարը չի հայտնվել 17-ի էջին: Հա, հիմա սկսեմ արդարանալ: Ուրեմն՝ ես այն եզակի աշակերտներից եմ, որը տանել չի կարողանում ամառային արձակուրդները և ամեն կերպ փորձում է օրերը երկարացնել դպրոցում: Արձակուրդի հենց առաջին օրվանից սկսվեցին տարբեր ճամբարների մասնակցության հայտերի փնտրտուքները, բայց ապարդյուն. մի տեղ տարիքս չէր բավարարում, մյուսում՝ հատուկ կարիք ունցող երեխաներն էին ներառված: Ու ես հասկացա, որ սկսվում է ձանձրույթի փուլը. գրքերն այլևս չէին հերիքում ամբողջ օրվա էներգիան սպառելու համար: Ես որոշեցի դիմել իմ դպրոցի տնօրենին՝ ճամբար կամ ամառային դպրոց կազմակերպելու խնդրանքով: Ի ուրախություն ինձ, խնդրանքս օդում չմնաց: Իմ շատ սիրելի տնօրենն արագ գործի անցավ և ինձ նույնպես բաժին հասավ այդ հետաքրքիր նախաձեռնությունից մի կտոր: Ես այնտեղ պետք է լինեի ոչ թե մասնակցի, այլ դասընթացավարի դերում: Դա, իհարկե, մեծ հաճույք է, երբ դու պատրաստ ես կիսվել գիտելիքներով ու ցույց տալ մասնագիտական ուղու քո տարբերակը: Ես մեծ սիրով համաձայնեցի, բայց քանի որ առաջին անգամ էի նման բանի մասնակցում, մտավախություն ունեի, որ չեմ կարողանա դասը լավ վարել: «Մանանայի» մասնագետների փորձով և խորհուրդներով իմ կողքին լինելու շնորհիվ դասընթացները լավ անցկացրի: 
Առաջին դասընթացը ամբողջությամբ նվիրեցի «Մանանային» ու 17-ին: Օրն անցավ բավականին հագեցած ու հետաքրքիր, մասնակիցները նույնիսկ առաջարկում էին էլի նման դասընթաց անցկացնել: Իհարկե, ինձ կրկին չմերժեցին, ու ես որոշեցի մյուս դասը նվիրել լուսանկարչությանն ու վավերագրական ֆիլմերին: Ես ոգևորությամբ պատմում էի ամեն ինչ, կիսվում այն բոլոր գիտելիքներով, որոնք ինձ տվել էր «Մանանան»: Ֆիլմեր, ֆոտոներ, նյութեր… Լիարժեք երջանկության 2 շաբաթ: Իսկ ամառային դպրոցի վերջին օրը որոշեցինք փոքրիկ էքսկուրս կազմակերպել դեպի Սարդարապատի հուշահամալիրը: Դպրոցն ավարտվեց, իսկ ես ուզում եմ իմ շնորհակալությունը հայտնել դպրոցիս տնօրեն ընկեր Քալաշյանին՝ նման բան նախաձեռնելու համար, մեծ շնորհակալություն նաև «Մանանա» թիմին՝ ինձ այդքան օգնելու ու խորհուրդներ տալու, նյութեր տրամադրելու ու պատանիների առօրյան ավելի հետաքրքիր դարձնելու համար: 
Հ. Գ. Գիտե՞ք՝ ինչն է ամենալավը, որ ինձ դպրոցում արդեն ուսուցչական կազմն ու աշակերտները որպես «լրագրող Անուշ» են ճանաչում, և ես վստահ կարող եմ ասել, որ իմ հաջողության բանալին 17.am-ը, «Մանանան» ու ծուլությունս հաղթահարելու կարողությունն են: