Հեյ: Բարև: Ահագին ժամանակ չեմ գրել: Ախր, ինձ էլ հասկացեք. 12-րդ դասարան, ամեն օր պարապմունք, դեմն էլ` միասնական քննություններ… Էսպես «կռուտիտ» կլիներ ամեն 2-րդը, բայց ոչ ես: Չէի գրում, որովհետև իրականում գրելու բան չկար: Դե, հիմա էլ բան չկա: Դրա համար եկեք էլի գրքերից խոսենք:
Եթե իմ նյութերը կարդում եք, երևի կիմանաք, որ ես շատ եմ սիրում ֆանտաստիկ, դետեկտիվ ու թրիլլեր ժանրերը: Ֆանտաստիկայից արդեն խոսել ենք: Իսկ երբ իմ ներկայությամբ ասում են «թրիլլեր» ու «դետեկտիվ» բառերը իրար հետ, ես մտքիս մեջ մեխանիկորեն ասում եմ. «Դեն Բրաուն, Դեն Բրաուն, Դեն Բրաուն…»:
Ժանրի սիրահարները,, ովքեր ամենայն հավանականությամբ նստած բազկաթոռին կարդում են սա, հիմա երևի ժպտացին ու հետ ընկան իրենց բազկաթոռի մեջ: Իսկ ովքեր առաջին անգամ են լսում Դեն Բրաունի անունը, ոչ մի բան էլ չարեցին: Հե-հե: Ու քանի դեռ չես փակել էջը ու մտել Վիքիպեդիա` իմանալու համար ով է Դեն Բրաունը, ես կասեմ:
Դեն Բրաունը ուղղակի 52 տարեկան քեռի է Ամերիկայից: Չգիտեմ` որտեղ ա ծնվել, ինչ ա արել, ոնց արել: Հետաքրքիր էլ չի մի տեսակ: Մենակ գիտեմ , որ ներկա դրությամբ Դենը արձակագիր, լրագրող ու երաժիշտ ա: Դե, եթե ասեմ, որ Դենի բոլոր գրքերի համար գժվում եմ ՝ կստեմ: Չգիտեմ բոլորը լավն են թե չէ, որովհետև դրանցից ընդամենը հինգն եմ կարդացել: Այսօր խոսքը նրա դեբյուտային «Թվային ամրոցի» մասին չի գնա: Ես կխոսեմ նրա չորս լավագույն գրքերի մասին, որոնցում ներկայացված են Հարվարդի համալսարանի կրոնական խորհրդանիշերի պրոֆեսոր Ռոբերտ Լենգդոնի արկածները:
Հերթով նշեմ գրքերն իրենց բնագրային անվանումներով, որովհետև… Եսիմ, թող լինի էլի:
«Հրեշտակներ և Հրեշներ»
«Angels and Demons»
«Դա Վինչիի կոդը»
«The Da Vinci Code»
«Կորած նշանը»
«The Lost Symbol»
«Ինֆերնո»
Հըմ… «Inferno»
Դուք հավանաբար տեսել եք առաջին, երկրորդ ու չորրորդ մասերի նույնանուն էկրանավորումները: Համաձայն եմ, վատը չեն, բայց դե գիրքը…
Դե, գիրքը լավն ա:
Առաջին գրքում ներկայացված են խորհրդավոր դեպքեր, որոնք տեղի ունեցան Հռոմի պապի մահվանից հետո: Հա, մոռացա ասել: Էս ամեն ինչը մեր ժամանակներում ա տեղի ունենում:
Իրադրությունները հյուսվում են Կոնկլավի հավաքի շուրջը, որի ժամանակ պիտի ընտրվեր նոր Հռոմի պապ: Ախ… Հիմա որ հիշում եմ, ոնց էի չտեսի պես գիշերվա չորսին կարմիր աչքերով կարդում: Չեմ ուզում «սփոյլեր» անել: Շատ հետաքրքիր ա: Ուղղակի շնչել չես հասցնի:
Երկրորդ գիրքը իր հետաքրքրությամբ մազաչափ չի զիջում առաջինին: Ամեն ինչ սկսվում է նրանից, որ Լուվրի հսկիչ Ժակ Սոնիերի դիակը գտնում են Լուվրի սրահներից մեկի հատակին Դա Վինչիի «Վիտրուվյան մարդու» դիրքով, իսկ այդ ժամանակ պատահականորեն Ռոբերտը Փարիզում իր գրքի շնորհանդեսն էր անցկացնում…
Երրորդ գրքի իրադարձությունները տեղի են ունենում Վաշինգտոնում 12 ժամվա ընթացքում: Նրան իր ընկերը Պիտեր Սողոմոնը հրավիրում է Կապիտոլիում` դասախոսություն կարդալու: Բայց հասնելով այնտեղ, նա ընդամենը Պիտերի կտրած ձեռքն է գտնում…
Չորրորդ գրքում Ռոբերտը աչքերը բացում է Ֆլորենցիայում՝ շտապօգնության բաժանմունքում, թեև իր հիշելով, պիտի լիներ Հարվարդում: Նա գաղափար էլ չուներ` ինչի մեջ է ներքաշվել, մինչև Բոտիչելիի «Դժոխքի քարտեզը» նրան չգցեց Դանթեի «Դժոխքի» հետքին…
Մեկը մեկից հետաքրքիր են: Ես գիտեմ, որ ձեզ էլ հետաքրքրեց: Լենգդոնի արկածները ամենահետաքրքիրներից են ժամանակակից գրականության մեջ: Ուղղակի բացեք «Հրեշտակներ ու Հրեշներ» գրքի առաջին էջը ու չեք էլ հասցնի հասկանալ, թե ինչպես թերթեցիք «Ինֆերնոյի» վերջին էջը: Լավն է, իրոք: Կարդացեք ու կիսվեք: