Ասեմ՝ ինչու անդրադարձա այս թեմային: Վերջերս ես ու Ղուլինյան Անին՝ դասընկերուհիս, նստած էինք դասի ու թղթերի վրա խզբզում էինք: Ավելի ճիշտ, փորձում էինք ամբիգրամներ ստանալ: Ու ես մի նկար նկարեցի: Հանկարծ հետևիս նստած տղան վերցրեց թուղթն ու նկարի տակ գրեց. «Պռճկվես դու, հա՛»: Անին էլ հետ վերցրեց ու նկարի տակ ավելացրեց մի այլ բարբառային արտահայտություն, և այդպես միտք ծագեց՝ թղթի վրա հերթով յուրաքանչյուրս (ես ու Անին) մեկական բարբառային արտահայտություն գրենք:
Երբեմն այնքա՜ն եմ ուզում անընդհատ խոսել մեր Լոռվա բարբառով ու ասեմ՝ հաճույք եմ ստանում, երբ որևէ տեղ պետք է լինում խոսել այդպես: Հիմա ներկայացնեմ մի քանի արտահայտություն.
Բեզարեցի, է՜- հոգնեցի
Թարգը տո՛ւր – վերջացրո՛ւ
Քոմագ չկա – օգնող ուժ չկա
Յեգին արա՛- արագացրու
Բուսդ բաց չանես – ոչ մեկին ոչինչ չասես
Ըլամաթվիլ մի՛- մի կեղտոտվի
Մի թավուր ես ըրեվըմ – տարօրինակ ես երևում
Քուլփաթիդ հետ արի – ընտանիքիդ (գերդաստանիդ) հետ արի
Պսակվեցինք – ամուսնացանք
Վռազիլ մի՛- մի շտապիր
Քու լաջիվ – հակառակ քո ցանկության
Պռճկվես դու, հա՛- այսինքն, շատ լավն է, համարժեք է զարգանալ բառին։