Ամառվա շոգին` գյուղի ծայրամասից մի քանի անգամ եկա գյուղամեջ, և էլի ապարդյուն, էլի դատարկաձեռն…
Հիմա կմտածեք, թե խոսքն ինչի մասին է:
Խոսքը Ջեյն Էյրի մասին է, գիրք, որի մասին կարծիքներ, լավ կարծիքներ, լսում էի ամենուր: Չեք պատկերացնի, որքան մեծ էր ցանկությունը հենց այդ գիրքը կարդալու: Եվ ինչքան ծանր էր հիասթափությունը, երբ չէի կարողանում գտնել Ջեյնին:
Մայրս պատմեց ու ասաց, որ գիրքը վերցրել էր իրենց հարևանի գրադարանից: Ի դեպ, հարևանները հենց ընկեր Հոխիկյանենց ընտանիքն էր:
Այստեղ են ասել` հույսը վերջում է մարում, միակ հույսը մնաց Հոխիկյան Արաքսը, մի շատ բարի, խելացի և մարդամոտ անձնավորություն: Անմիջապես կապ հաստատեցի նրա հետ, և ուրախությունս մեծ էր ևս մի քանի օր, և Ջեյնը կհասներ ինձ: Եկավ այդ սպասված օրը, ուրախության գագաթնակետն էր, կարդում էի ագահաբար. անընդհատ սպասում դեպքերի նորանոր զարգացման և, իհարկե լավին: Հույսերն արդարացված էին, իսկապես հոյակապ գիրք էր, չէի ափսոսում տանջանքներիս համար:
Կարդում էի հուզված, ամեն պահը զգում էի, մտքումս արդեն պատկերացնելով Ջեյնի և Ռոչեստրի խոսակցությունը, նրանց դեմքի արտահայտությունը և շատ այլ դեպքեր: Այսպես ասած, մտել էի գրքի մեջ:
Շատ հատվածներ կային, որ չէի կարողանում զսպել արցունքներս:
Արդեն հասել էի գրքի ավարտին, ու մի խոսք ցնցեց ինձ, այս անգամ լալիս էի ու ժպտում: Այդ արցունքները ուրախության արցունքներ էին. տակնուվրա էր եղել հոգիս: Այնքան ուրախ էի այդ միավորման և Ռոչեսթրի համար: Ուզում եմ գրել այդ տողերը.
«-Ջեյն, քո վզին ինչ-որ պսպղուն զարդ կա:
Դա ոսկե շղթա էր, և ես պատասխանեցի.
-Այո:
-Եվ քո հագին բաց կապույտ շոր կա»:
Այնքան էի ոգևորվել, քիչ էր մնում ուրախությունից գժվեի: Ջեյնը իսկական սիրո և անկեղծ սիրո մարմնացում էր, այնքան պարզ և անկեղծ սիրո պատմություն: Դաստիարակչական գիրք է Ջեյն Էյրը, յուրաքանչյուր մարդու մոտ, այն կարող է շատ բաներ փոխել: Եվ ի վերջո, Ջեյն Էյրը գիրք է, որով կարող ես պատկերացում կազմել սիրո և անկեղծ սիրո մասին:
Այժմ անդրադառնամ ինձ համար ծանր երկու խնդրի:
Նախ վատ է, որ չես կարողանում գտնել գիրքը, և երկրորդ, երբ կարդում և հասնում ես գրքի գրեթե ավարտին, և ամեն անգամ, ինչ-որ բան խանգարում է գրքի ավարտին հասնելու համար: Ինչ-որ մի գործ, որ պետք է կատարվի այդ պահին, և գիրք, որն սպասում է ընթերցողին: Ծանր դեպքեր են:
Այժմ դիմում եմ այն մարդկանց, ովքեր կարդացին իմ այս նյութը, եթե մինչև այսօր Շառլոտ Բրոնտեի «Ջեյն Էյրը» չեք կարդացել, ապա կարդացեք, երբեք չեք փոշմանի գրքին տրամադրած ժամանակի կորստի համար: Եթե կարդացել եք, ապա կիսվեք ձեր կարծիքներով, ինձ հետաքրքիր են նաև ձեր տպավորությունները:
Իսկ ես արդեն երկրորդ անգամ եմ կարդում գիրքը, երկու օր առաջ, երբ նույն գիրքը ձեռքումս նստած էի, մայրիկս ասաց.
-Բայց դու կարդացել էիր «Ջեյն Էյրը»:
-Ոչինչ, մամ, մեկ ամգամ էլ կկարդամ:
Հ.Գ. այս բոլոր հույզերի համար ես պարտական եմ Հոխիկյան Արաքսին: Շնորհակալ եմ, ընկեր Հոխիկյան:
Գիրքը կվերադարձնեմ երկրորդ անգամ կարդալուց հետո: