«-Բժիշկ, ինչպե՞ս է հիվանդը։
-Շատ շուտ է գիտակցության եկել,-ամպամած դեմքով պատասխանեց բժիշկը։»
Դուք չհասկացա՞ք խոսքն ինչի մասին է։ Հիանալի է՝ դուք չեք դիտում հայկական սերիալներ։ Բժշկի դերակատարի պրոֆեսիոնալ դերասանական խաղն ապշեցուցիչ էր, շլացուցիչ։ Այնքան, որ աչքիցդ չի վրիպի, որքան էլ արագ փոխես ալիքը։
Հիմա պատկերացրու՝ հիվանդանոցում սրտաթրթիռ սպասում ես մեկի վիրահատության ավարտին, բժիշկը մոտենում է այնպիսի հայացքով, որ արդեն կցանկանաս հոգեհանգստի պատրաստություն տեսնել, մեկ էլ հրաշք՝ «Ձեր հիվանդը ժամանակից շուտ է գիտակցության եկել»։ Ինչպիսի՞ն կլինի քո պատասխանը։ Եթե սկզբունքից չշեղվենք՝ պիտի ասես՝ «Ներեցեք, բժիշկ, որ մեր հիվանդը չարդարացրեց ձեր սպասումները: Քիչ է, որ ողջ է, մի հատ էլ շուտ եկավ գիտակցության»։
Իմաստային, սցենարային, իրավիճակային՝ գրողի տանի ո՞ր դիտանկյունից էր արդարացված այդ մելամաղձոտ դեմքի արտահայտությունը։ Հատուկ ժամանա՞կ կա, որից շուտ հիվանդը պարտավորվում է գիտակցության չգալ։
Սերիալի անունը չնշեմ։ Թե չէ մոլի երկրպագուները կասեն, թե «քննադատելով ինքնահաստատվում եմ, պարապ եմ, դրանից ա»։ Հասկանում եմ՝ իրենց համար ուրբաթից երկուշաբթի ընկած ժամանակահատվածը իսկական մահ էր։ Շաբաթ օրվա անոնսով մի կերպ դիմացած՝ երկուշաբթի կոնկրետ ժամին ալիքը փոխել ու դիտում էին։ Է՜, ասա ո՞ւմ էր պետք՝ բժիշկը լա՞վ է խաղում, թե՞ վատ, ի՞նչ դեմքով է ասում նորությունը, գլխավորը՝ բժիշկը փրկել է Պողոսի կյանքը։ էհ, ի՞նչ անենք, որ հեչ էլ ուրախ չի, որ փրկել է։
Սա միակ օրինակը չի, որ իրականությունը սերիալի հետ, մեղմ ասած, «յոլա չի գնում»։ Ստորև մի քանի անհեթեթ «ֆրազներ» ևս. բառացի մեջբերում եմ՝
«֊Աղջի, ես առանց քեզ ապրել չեմ կարող»։
Սերն արտահայտելու ավելի գռեհիկ ձև հնարավո՞ր չէր մտածել։ Լո՞ւրջ։ Չէ, դուք իրո՞ք մտածում եք, որ աղջկան «աղջի»-ով դիմող «քյարթ» աշխարհում անհավանական մականուն ունեցող մեկն այնքան անտարբեր չի ոսկեղենիկ հայերենի նկատմամբ, որ մի հատ էլ «աղջի»-ից հետո ականջին կշշնջա՝ «սիրելի՜ս»…
Կամ ասենք՝ «Չեմ կարում քեզ հասկանալ»։ Իսկ հեռուստադիտողը «կկարանա՞» քեզ հասկանալ։ Անաղարտ մայրենիի ու խոսակցականի հերթական սերիալային խղճուկ միքսի փորձ։ Միքսված բաները միշտ ռիսկային են։ Մանավանդ, երբ խոսքը հայերենի ու բակի «քաղցրահունչ» ժառգոնային բառերի մասին է, ուղեղդ սթրեսի է ենթարկվում։ Նույն ուղեղդ, որ սոված-ծարավ դիմանում է ու նույնիսկ ունակ է հիշելու տասնյակ հեռախոսահամարներ ու մտաբերել՝ անցած Ամանորին ինչքան ես կերել, կարող է ցավ զգալ։ Ինֆորմացիայի ընկալման բարդ գործընթացի օբյեկտին սուբյեկտիվ բնութագրերի շնորհման վերջին պատասխանատու փուլին հասնելուց հետո, հավանաբար, մոտդ կառաջանա վերբաֆոբիայի սինդրոմ (վախ բառերից)։ Էսպես գնա՝ բառաֆոնդում կհայտնվի «սերիալային բառապաշար» տերմինը։ Կամ էլ կսահմանվի հատուկ ժամանակ, հիվանդը որքան էլ ցանկանա դրանից աջ ու ձախ անել՝ գիտակցության գալ, չի կարողանա։ Թե բա բժիշկը կասի՝ «Ժամանակից շուտ է գիտակցության եկել»։