-Գրքե՞ր:
-Հա՛, գրքեր:
Մարդը ստեղծված է անդադար զարգանալու և կատարելագործվելու համար: Նրա կատարելագործման ընթացքում գրքերը մշտապես եղել են, կան և լինելու են ամենամեծ գործոններից մեկը:
Ինչպես ասում է Անդրե Մորուան. «Գիրքը պետք է կարդալ մատիտը կամ գրիչը ձեռքին: Ոչ մի բան այնպես չի ձևավորում ճաշակն ու դատողությունների ճշտությունը, ինչպես դուր եկած հատվածը արտագրելու կամ խորիմաստ միտքը նշելու սովորությունը»:
Վերջերս պատիվ ունեցա կարդալու Հովհաննես Պապիկյանի «Է՛ն ուրիշ Ֆռունզիկը» գիրքը: Տպավորություն էր, որ հիմա ամբողջ գիրքն եմ արտագրելու: Ծանոթացա է՜ն Ֆռունզիկի հետ, որին մինչ այդ չէի ճանաչում:
Ինձ համար գիրք ընտրելը ամենադժվար գործերից մեկն է: Ձեռքիս տակ ընկած ամեն բան չեմ կարդում, փորձում եմ ժամանակս ավելի ճիշտ և խելացի օգտագործել:
Ամենասիրելի գիրքս Վոյնիչի «Բոռ»-ն է: Այդ գրքից հետո Արթուր անունը ավելի ու ավելի շատ եմ սիրում: Կյանքումս կարդացած միակ գիրքն է, որի վերջին էջը արցունքն աչքերիս եմ փակել:
Սիրելի գրքերիցս է նաև Ալեքսանդր Դյումայի «Կամելիազարդ տիկին»-ը: Այստեղ Դյումա որդին ներկայացնում է քաղքենիական նախապաշարումների պատճառով խորտակվող մի հրաշալի սիրո պատմություն:
Կարդալ սկսել եմ տասներեք տարեկանից, ինչի համար շա՛տ եմ ափսոսում: Մինչ այդ ես կարող էի կարդալ շաատ հետաքրքիր գրքեր, որոնք հիմա ինձ համար հետաքրքիր չեն: Կարդալը ամենակարևոր գործոններից է մարդու կյանքում: Ու կապ չունի` ինչ ես կարդում, լավ թե վատ ստեղծագործություն, դու միանշանակ ավելի ես մեծացնում այն հսկա ճամպրուկը, որը ամբողջ կյանքումդ տանելու ես հետդ, իսկ այն ինչքան մեծ լինի, այնքան ավելի պետքական բաներ կլինեն ներսում: