Կարդալով նյութիս վերնագիրը, գուցե շատերը «մթություն» բառը հասկանան ուղիղ իմաստով, մտածեն, որ ես վախենում եմ իսկական խավարից, անլույս տարածություններից։ Սակայն հուսով եմ նաև, որ կլինեն մարդիկ, ովքեր հենց միայն վերնագիրը կարդալով՝ կհասկանան մտքերիս իրական ուղղությունը, «մթություն» բառիս իրական իմաստը։ Կհասկանան, որ ես ոչ թե վախենում եմ գիշերը միայնակ բակ դուրս գալուց, այլ ցերեկը, այդ նույն բակում, փողոցում, ու ընդհանրապես կյանքում «մութ» մարդկանց հանդիպելուց։ Երևի դրանք կլինեն այն մարդիկ, ովքեր իրենք էլ զգում են իմ ունեցած վախը՝ վախ «մութ» մարդկանցից։
Մարդիկ կորչում են իրենց իսկ ներսում ապրող խավարում, ամբողջովին պարուրվում են նրանով՝ այլևս անտեսելով ամենայն մարդկայինն ու արժեքավորը կյանքում՝ բարությունը։ Ու ամեն օր մենք ականատես ենք լինում մի նոր ողբերգության, մի նոր մարդկային մթության։
Գումարը չվճարելու համար՝ տանտերը դուրս հանեց մորն ու զավակներին՝ անօթևան թողնելով բաց երկնքի տակ․․․ Հայրը մեկնել էր գումար վաստակելու, ու հանդիպելով փողի գայթակղությանը՝ մոռացավ նորաստեղծ ընտանիքի մասին, թողեց բախտի քմահաճույքին նրանց, ովքեր սպասում էին իրեն․․․ Բժիշկը չվիրահատեց հիվանդին, որովհետև նրա հարազատները չկարողացան նույն պահին վճարել, ու նա մահացավ: Վարորդը, խախտելով երթևեկության կանոնները, վրաերթի ենթարկեց հետիոտնին, ապա դիմեց փախուստի՝ նրան ընկած թողնելով փողոցում: Դատավորը վճիռ կայացրեց ընդդեմ անմեղի, որովհետև մեղավորն ավելի հարուստ էր: Ու էլի խավար…
Այս երևույթների աղբյուրը «մթությունն» է։ Բայց դեռ ամբողջովին չի տիրել խավարը, մենք դեռևս դիմավորում ենք այգաբացը, տեսնում ենք արևը, լույսը։ Ու «մութ» մարդկանց կողքին դեռ հանդիպում են «արևները», նրանց շնորհիվ է, որ մենք դեռևս փարատում ենք մեր վախերը։ Սխալվել կարող է յուրաքանչյուրը բայց ոչ ոք չպետք է չարանա, կրկնելով՝ թե «կյանքն է ստիպում սառը լինել»։
Բարությունը կյանք արժե, ու երջանկություն է դիմացինին օգնելն առանց շահադիտական նպատակների։ Բարին տարածելու լավագույն ճանապարհը բարություն գործելն է։
Ես վախենում եմ «մթությունից», դրա համար էլ պաշտում եմ «արևը»։