Օրերս այցելեցի Սպիտակի ԵՄՔԱ, որտեղ կամավորական ծրագրով աշխատում և արդեն մեկ տարի է Հայաստանում ապրում է մի ամերիկուհի։ Նրա անունը Նայոմի Թայս է։ Բավականին հետաքրքիր ու անմիջական անձնավորություն, ում հետ ունեցա ոչ պակաս հետաքրքիր զյույց։ Բայց մինչ զրույցը ձեզ ներկայացնելը մի բան ավելացնեմ՝ նա նոր է սովորում հայերեն, ու երբ մտա ներս, նրա սեղանին նկատեցի հայերենի տետրն ու շատ ուրախացա։

-Մի փոքր կպատմե՞ք Ձեր կյանքից, որտե՞ղ եք ծնվել, ի՞նչ մասնագիտություն ունեք։

-Ես ծնվել եմ Հյուդսոնում՝ Տեխասում։ Ես տեխասցու յոթերորդ սերունդ եմ, ինչը նշանակում է, որ Տեխասի հիմնադրման ժամանակ իմ ընտանիքն այնտեղ է եղել։ Ես շատ մեծ ընտանիք ունեմ։ Երկու քույր և չորս եղբայր ունեմ։ Նրանցից շատերը դեռ ապրում են Հյուդսոնում։ Վիրջինիայում գնացել եմ քոլեջ, որտեղ քիմիա եմ ուսումնասիրել։ Հետո աշխատել եմ ‘’Youth Odyssey’’ կազմակերպությունում, որտեղ օգնում էի երեխաներին ձեռք բերել հմտություններ՝ ճամբարների ու բակային խաղերի օգնությամբ։-Ինչպե՞ս ստացվեց, որ հայտնվեցիք Հայաստանում։

-Միացա «Խաղաղության կորպուս» կազմակերպությանն ու եկա Հայաստան։ Ծրագիրն իրականացվում է ԱՄՆ-ի կառավարության կողմից։ ԱՄՆ-ում յուրաքանչյուրը, ով քոլեջ է ավարտել, կարող է միանալ այս ծրագրին։ Տարիքային սահմանափակում չկա։ Ծրագրի մասնակիցների տարիքը քսաներկուսից հասնում է յոթանասունի։ Այս ծրագրի մասնակիցները սփռված են ողջ աշխարհում։ Ես պետք է գնայի Թայլանդ կամ գայի Հայաստան։ Ինչպես տեսնում եք, ես ընտրեցի Հայաստանը։

-Մինչ այդ, ի՞նչ գիտեիք Հայաստանի մասին, Ձեր շրջապատում կայի՞ն հայեր։

-ԱՄՆ-ում մի հայ ընկեր ունեի, նա ինձ Հայաստանի հետ կապող միակ օղակն էր այն ժամանակ։ Ես ճանաչում էի նրա ընտանիքին ու գիտեի, որ նրանք ԱՄՆ-ում են հայտնվել քսաներորդ դարի սկզբին։ Փենսիլվանիայում էլ մեծ հայ համայնք կա։

-Որտե՞ղ և ի՞նչ կամավորական աշխատանքներ եք կատարում:

-Ես աշխատում եմ Սպիտակ քաղաքի ԵՄՔԱ-ում։ Այժմ մենք բազմաթիվ երիտասարդական ծրագրեր ենք իրականացնում։ Այն երիտասարդները, ովքեր ցանկանում են հագեցած ժամանակ անցկացնել, միանում են մեր ծրագրերին։ Նաև մենք ունենք ծրագիր երիտասարդ աղջիկների համար։ Մենք ուղղակի հավաքվում ենք ու խոսում տարբեր թեմաների շուրջ, տարբեր հետաքրքիր բաներով զբաղվում։ Ունենք նաև անգլերենի խմբակ, էկո խմբակ, հետո նաև կլինեն ֆիթնեսի և յոգայի խմբակներ։ Այսինքն, եթե գիտեք երիտասարդների, ովքեր ուզում են լավ ժամանակ անցկացնել, կարող են միանալ մեզ։

-Գիտեմ, որ առաջին անգամ եք Հայաստանում, արդեն հասցրե՞լ եք ընկերներ ձեռք բերել, մերվել շրջապատին։

-Ծրագրի առավելություններից է նաև այն, որ ես այստեղ եմ մոտ երեսուն ծրագրին մասնակցող ամերիկացիների հետ, որոնց հետ բավական լավ ժամանակ եմ անցկացրել ու հասցրել եմ ընկերանալ շատերի հետ։ Իսկ հետո, երբ ես եկա Սպիտակի ԵՄՔԱ-ում աշխատելու, ընկերացա նաև Անիի ու Թաթուլի հետ (նրանք միասին աշխատում են նույն աշխատասենակում)։ Նոր շրջապատին հարմարվելու գործում նրանք ինձ շատ օգնեցին։ Մարդիկ այնքան հյուրընկալ էին, որ չհասցրեցի ինձ միայնակ զգալ։ Ինձ համար հեշտ եղավ նոր միջավայրին հարմարվելը։ Ես իսկապես սիրեցի Սպիտակը։-Արդեն բավական ժամանակ է ապրում եք այստեղ, ի՞նչն է Ձեզ ամենից շատը գրավել հայերի մեջ ու, առհասարակ, Հայաստանում։

-Սկզբում, երբ ապրում էի հյուրընկալող ընտանիքների հետ, հասկացա, թե մարդիկ այստեղ ինչ հյուրասեր են ու բարի։ Նրանք միշտ ստիպում են քեզ ուտել, որն իրոք հաճելի է ու մի քիչ էլ դժվար (ծիծաղում է)։ Նաև շա՜տ եմ սիրում այստեղի մրգերն ու բանջարեղնը, որովհետև շատ համեղ են ու տարբերվում են Ամերիկայում իմ կերածներից։

-Ի՞նչն եք ամենից շատը հավանել հայկական խոհանոցում։

-Դա բավական դժվար հարց է։ Ես սիրում եմ հարիսա, խորոված, սպաս։ Բայց իրականում, ես շատ եմ սիրում հայկական մրգերը։ Դուք ունեք աշխարհի ամենահամով ծիրանը, և կարծում եմ, որ հենց դա է պատճառը, որ ծիրանը դարձել է ձեր երկրի խորհրդանիշը։

-Ի՞նչ դժվարություններ կային և կան այստեղ Ձեզ համար:

-Ամենամեծ դժվարությունն ինձ համար հայերենն է։ Իմ հայերենն իրոք վատ վիճակում է, որը դժվարացնում է մարդկանց հետ շփումը։ Երբեմն լինում է այնպես, որ տեսնում եմ հետաքրքիր մարդկանց ու չեմ կարողանում խոսել նրանց հետ կամ հասկանալ, թե ինչ են նրանք ասում։ Հիմա սովորում եմ հայերեն և ուզում եմ ավելի լավ իմանալ ձեր լեզուն։

-Ի՞նչը կուզենայիք փոխել թե՛ հայերի մեջ, թե՛ Հայաստանում:

-Սպիտակը կուզենայի տեսնել ավելի մաքուր, գետն ավելի քիչ աղտոտված լիներ։ Կուզենայի, որ հայերը ավելի շատ հնարավորություն ունենային հանդիպել տարբեր մարդկանց։ Քանի որ բոլոր հայերն իրար նման են, լավ կլիներ, որ նրանք տարբեր մարդկանց հետ շփվեին։

-Իսկ ի՞նչ ընդհանուր գծեր կան մեր երկու ժողովուրդների միջև։

-Քանի որ Ամերիկան շատ մեծ է, այնտեղ կան բազմազան մարդիկ։ Կան նաև մարդիկ, ովքեր նման են հայերին։ Հայերը շատ պահպանողական են ու ավանդապաշտ։ Մարդիկ շատ շուտ են ամուսնանում։ Ես Ամերիկայի հարավից եմ, ու շատ ընդհանուր գծեր կան Ամերիկայի հարավի մարդկանց ու հայերի միջև։

-Այս ծրագրի ավարտից հետո կցանակա՞ք կրկին գալ Հայաստան։

-Ես այստեղ դեռ երկու տարի պետք է ապրեմ։ Ու հետո անպայման հետ կգամ։

-Ի՞նչ ծրագրեր ունեք:

-Երբ Հայաստանից գնամ, պետք է շարունակեմ կրթությունս ու ստանամ գիտական աստիճան։