-Զորի՛կ պապ, գոնե լավ գումար լինո՞ւմ ա էս ծիրանից:

-Չէ հա, բալես, լավ փողը էն «ֆուրատերերինն» ա: Ես իմ տարվա ծախսն եմ հանում:

-Է, բա մի քանի գյուղացիներով միացեք, մի հատ «ֆուր» առեք:

-Լավ ասիր: Բայց, դե միշտ հիշի, ինչքան շատ բան ունես, էդքան էլ ավել խնդիրներ ունես: Ես էս դաշտն ունեմ, ու իմ խնդիրներն ինձ հերիք են։

Երևի արդեն հասկացաք, որ գնացել եմ սեզոնային աշխատանքի, ծիրան եմ հավաքում։ Դաշտատերը շատ լավ մարդ էր, և արդյունքում մենք սկսեցինք ջերմ զրույց վարել:

Առաջին հայացքից շատ հասարակ բան ասաց՝ ինչքան շատ բան ունես, էդքան էլ ավել խնդիրներ: Երբ մի քիչ մտածեցի, հասկացա, որ իրոք, եթե քիչ բան ունես, բայց քեզ բավարարում է, խնդիրներդ էլ են քիչ, սակայն, երբ չես բավարարվում և ավելին ես ուզում, խնդիրներդ ավելանում են։
-Ուրեմն մի անգամ մի միլիոնատեր եկավ մեր գյուղ, ուզում էր բիզնես դներ, իմ իմանալով, մինչև 50 մլն եվրո ներդրում էր պատրաստվում անել։ Մի օր էլ իրար հետ խոսում էինք, ասեց թե՝ Զորիկ պապ, դու ինձնից հարուստ ես, ասի թե՝ ոնց, այ տղա, դու էսքան փող ունես, ես իսկի 50 մլն չեմ տեսել: Ասեց՝ չէ, Զորիկ պապ, դու ավելի հարուստ ես, որովհետև գիտես բավարարվել, դու էդ դաշտովդ էլ շատ լավ ապրում ես, իսկ ինձ իմ միլիոններն էլ են քիչ։ Տենո՞ւմ ես, տղես, ասածս հենց էս ա, որ պտի միշտ ձգտես բավարարվել քոնով, որովհետև Աստծուն էլ հաճելի չի, երբ իրա տվածը դու քիչ ես համարում։ Բա դու ի՞նչ ես ուզում դառնալ։
-Ուզում եմ ճեմարան ընդունվել, Զորի՛կ պապ։
-Ապրես դու։ Էս եկեղեցին տենո՞ւմ ես։ Հենց կառուցվի, կգամ քեզ կբերեմ ստեղ։

Այդ եկեղեցին էլ Այգեզարդ գյուղում էր կառուցվում, ու հողատարածքը Զորիկ պապինն է եղել: Պատմեցին ինձ գյուղացիները, քանի որ Զորիկ պապը էլի համեստություն արեց ու չհպարտացավ իր ներդրումով։