Հայաստանում անցած տարի թատերական աշխարհում բազում դրական իրադարձություններ տեղի ունեցան: Երևանի Սոս Սարգսյանի անվան Համազգային թատրոնը վերադարձավ Ուկրաինայի Խարկով քաղաքից, որտեղ «Լյուբ Օֆֆ» ներկայացմամբ հանդես եկան կարևոր փառատոնում, իսկ ներկայացման ռեժիսոր Նարինե Գրիգորյանը և դերասան Արման Նավասարդյանը իրենց հետ տուն բերեցին լավագույնի կոչումն ու հանդիսատեսի սերն ու հիացմունքը։ Համազգային թատրոնից այս տարի կան մեծ սպասելիքներ, քանի որ երևանյան շատ թատրոններում արդեն թատերական ներկայացումների մակարդակը փոխվել է՝ դառնալով շոուների հարթակ: Արդեն պարզ զգացվում է, որ շատ թատրոններում թատերական ներկայացումներին փոխարինում են շոուները, իսկ Համազգային թատրոնը ինքնատիպ է հենց նրանով, որ այնտեղ թատերական ներկայացումները շարունակում են հիացնել ու զարմացնել հանդիսատեսին: Համազգային թատրոնը իր ձեռքբերումներից հետո պարտավորվում է ավելացնել նոր ներկայացումների, այսպես ասած, առաջնախաղերի քանակը, քանի որ Երևանում կա մարդկանց մեծ զանգված, որը նախընտրում է հենց Համազգային թատրոն գնալ։
Հաջորդ թատրոնը, որը շատերին ստիպեց իր մասին խոսել, Գյումրու Վարդան Աճեմյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոնն է: Այս թատրոնն արդեն մեկ տարի է, ինչ ապահովում է նոր ներկայացումներ և ունենում է լեփ-լեցուն դահլիճներ: Գյումրու թատրոնը սպասարկում է 10 000-ից ավելի հանդիսատեսի, և այս առումով գերազանցում է Հայաստանի բոլոր թատրոններին: Գյումրու թատրոնի ինքնատիպությունը հայապահպան գաղափարախոսությունն է։ Ի տարբերություն շատ թատրոնների, այստեղ հայ դրամատուրգիան ունի իր անփոխարինելի տեղը և գերակշռում է արտասահմանյան ներկայացումների նկատմամբ։ «Արշիլ Գորկի», «Բումերանգ», «Երկնքից երեք աթոռ ընկավ», «Ինչու էսպես չարացանք», «Մեսրոպ Մաշտոց», «Շողոքորթը», «Չար ոգի» և «Հարսանիք թիկունքում» ներկայացումներով Գյումրու թատրոնը հյուրախաղերով հանդես եկավ Հայաստանի տարբեր հատվածներում, ընդ որում «Հարսանիք թիկունքում» ներկայացման տոմսերը սպառվում էին ֆանտաստիկ արագությամբ և՛ Գյումրիում, և՛ Երևանում, և՛ այլ բնակավայրերում։ Գյումրու թատրոնը ունի խնդիր՝ միշտ գոհացնել իր հանդիսատեսին, և հետաքրքիր է ամեն անգամ տեսնել, թե ինչ նորամուծությամբ հանդես կգա այն:
Իսկ մնացած թատրոններն արդեն պիտի սկսեն իրենց բնականոն աշխատանքը, որ կարողանան ունենալ այն ձեռքբերումները, որոնք ունեցան վերոնշյալ երկու թատրոնները։ Սպասենք նոր առաջնախաղերի, ներկայացումների: Երիտասարդ նոր դերասանների թատերական եռուզեռը սկսված է: