Սովորական մի օր էր։ Ինչպես մնացած օրերը, դասերով էի զբաղված, և այդ պահին ներս մտավ մեր դպրոցի տնօրենը և ասաց․
-Դասամիջոցին բոլորը գան ինֆորմատիկայի դասասենյակ։
Արդեն պարզ էր, որ ինչ-որ մի բան պետք է տեղեկացնեն, և ահա զանգը հնչեց։ Ընկերներիս հետ միասին գնացինք նշված վայրը։ Տեսնելով անծանոթ դեմքեր, փոքր ինչ զարմացանք և նստեցինք առաջին շարքում։ Ահա արդեն կարելի է ասել ամեն ոք եկել էր, և մի կին սկսեց խոսել.
-Բարև ձեզ, սիրելի երեխաներ, ուսուցչական կազմ, մենք Հայաստանի պատանի թղթակիցների ցանցից ենք։
Եվ խաղ-հարցաշարով սկսեցին հասկանալ, թե երեխաները ինչքանով են ծանոթ լրագրողությանը, լուսանկարչությանը, կարողանո՞ւմ են արդյոք հասկանալ ֆիլմերի ուղերձները, ինչ խնդիրներ են իրենց հուզում և այլն: Ներկայացրեցին պատանի թղթակիցների աշխատանքներից:
Տուն գնացի և սկսեցի փորփրել և գտա նրանց պաշտոնական կայքը։ Հայտ ուղարկեցի, որ ես էլ եմ ցանկանում դառնալ պատանի թղթակից, բայց հույսեր չէի կապում, որ կանցնեմ և կդառնամ պատանի լրագրող։ Անցավ մի քանի օր, մտքիցս թռել էր այն ամենը, ինչ կապված էր դրա հետ, մեկ էլ ինձ զանգահարեցին, տեղեկացրեցին, որ պետք է մասնակցեմ դասընթացներին։ Մեր գյուղից նույնպես մասնակիցներ կային։ Չորս օրվա դասընթացից վերցրեցի գիտելիքի այնքան պաշար, որը պասիվ կյանքում ձեռք կբերեի բազմաթիվ տարիների ընթացքում։ Եվ ահա դասընթացները ավարտվեցին։ Չորս օրվա ընթացքում շատ էի կապվել աշխատակազմի բոլոր անդամների և մնացած երեխաների հետ։ 17-ում արդեն ունեցա իմ բաժինը, որտեղ տեղադրվում էին հոդվածներս։ Ոգևորված սկսում էի գրել նյութեր և անհամբեր սպասում, թե երբ կտեղադրվի կայքում, որպեսզի տեսնեմ։ Օրերը անցնում էին, իսկ ես ակտիվ թղթակցում էի։
Մի օր տեղեկացրեցին, որ իմ ակտիվության և ջանասիրության շնորհիվ ընդգրկվել եմ ամառային մեդիա ճամբարին։ Օրերն էի հաշվում, թե երբ պետք է գնամ։ Վերջին օրը շուտ քնեցի, որպեսզի օրը շուտ անցնի, և գա այդ բաղձալի պահը, երբ արդեն պիտի գնամ ճամբար։
Հավաքվեցինք և շարժվեցինք դեպի Աղվերան` մեդիա ճամբարին։ Մեքենայում նստած էի երկու տղաների հետ, որոնք չէի էլ պատկերացնի, որ կդառնան իմ հարազատ ընկերները։
Ճանապարհը երկար էր, և մեզ այդ էլ բավական էր` դառնալ ընկերներ։ Մեկ շաբաթ ամեն օր իրար հետ ամեն պահ լինելով, դարձել էինք ընտանիք։ Հիանալի մասնագետների շնորհիվ արդեն կարևոր փորձ էինք ձեռք բերել թե լրագրության, թե լուսանկարչության, թե կինոյի ոլորտում։ Թե տխուր, թե ուրախ պահերին իրար կողքի լինելով ամեն օր ավելի ու ավելի էի համոզվում, որ կյանքումս շրջադարձ է կատարվում։ Նոր ընկերներ, նոր գիտելիքներ։
Իրարից բաժանման պահը շատ դժվար էր: Արդեն մի մեծ ընտանիք դարձած ու հարազատացած մարդկանցից բաժանվելով հետ վերադարձանք։
Նարեկը և Սերյոժան նույնպես պատանի լրագրողներ էին, ովքեր ապրում էին Մալիշկայում։ Կապն այնքան ուժեղ էր, որ վստահ էի, էլի ենք հանդիպելու։
«Մանանան» կյանքիս շրջադարձի խթան հանդիսացավ։ Մեր կապն այսուհետ անբաժան է…