Հարցազրույցն անցկացվում է «Mybookstore crowdfunding for books» խմբի գլխավոր համակարգող Հասմիկ Ավագյանի հետ։ Մարդասիրական խումբը նրանց համար է, ովքեր ցանկանում են գիրք գնել, սակայն գումարը չի բավականացնում։

-Ինչո՞վ էր պայմանավորված մարդասիրական խումբ ստեղծելու գաղափարը:

-«MYbookstore crowdfunding for books» խմբի գաղափարը հղացել է «MYbookstore» օնլայն գրախանութի հիմնադիրը՝ Լևոն Ստեփանյանը: Լևոնի բոլոր գաղափարները, որոնք կապված են գրքի հետ, միտված են գրքասիրությանը և գրքի տարածմանը: Ու այս մեկն էլ բացառություն չէր:

-Ինչքա՞ն ժամանակ է, որ գործում է խումբը:

-Խումբը ստեղծվել է 2018 թվականի փետրվար ամսին: Արդեն, փաստորեն, չորս ամսից ավելի է, ինչ գրքաշխարհում crowdfunding-ը իրականություն է:

-Երբ նոր էր ստեղծվել խումբը, արդյոք հե՞շտ էր խմբակիցներ հավաքելը:

-Խմբակիցներ հավաքելու խնդիր չկար, որովհետև կա ֆեյսբուքյան օգտատերերի մի զանգված, որ բավականին արագ է արձագանքում գրքաշխարհի ցանկացած նորության, հատկապես, եթե այն առաջարկվել է Հայաստանում առաջին օնլայն գրախանութի՝ «MYbookstore»-ի կողմից: Իսկ հիմա արդեն խմբի անդամներն են անընդհատ իրենց ընկերներին հրավիրում մեր խումբ, ինչի համար մենք շատ ուրախ ենք:

-Հիմնականում ի՞նչ ժանրի գրքեր են հայտագրում խմբակիցները:

-Խմբի հայտերում գերիշխողը գեղարվեստական գրականությունն է։ Միլան Կունդերա, Գաբրիել Գարսիա Մարկես․ ահա այն երկու հեղինակները, առանց որոնց խումբը արդեն չեմ պատկերացնում։ Մեծ պահանջարկ են վայելում նաև բիզնես և մարքեթինգային գրքերը, որոնցից չեմ կարող չառանձնացնել Սամվել Գևորգյանի «Քո սեփական բիզնեսը» և Վահագն

Դիլբարյանի «100 բիզնես գաղտնիքներ» գրքերը:

-Օրվա ընթացքում քանի՞ գիրք է հայտագրվում, և ինչքա՞ն ժամանակ է պահանջվում գրքի համար անհրաժեշտ գումարի հավաքման համար:

-Հայտերը խմբում շատ են, սակայն դրանք հաստատվում են հերթով: Օրեր են եղել, որ մինչև 7-8 գրքի հայտ եմ ընդունել, և գումարը արագ հավաքվել է: Միջինում խմբում օրական 3-4 գիրք է հաստատվում, իսկ դրանց գումարների հավաքման պրոցեսը տևում է մոտ մեկ ժամ: Լինում են բազում դեպքեր, երբ հաշված րոպեների ընթացքում հավաքվում է անհրաժեշտ գումարը:

-Ի՞նչ սկզբունքով է գումարը հավաքվում առհասարակ, և եթե հայտագրողը զինվոր է, ինչպիսի՞ պայմաններ են գործում: Ինչպե՞ս եք պարզում, որ հայտագրողը իրոք զինվոր է:

-Խմբում կա հստակ կանոնակարգ, ըստ որի, յուրաքանչյուր հայտագրող ինքն է վճարում իր հայտագրած գրքի արժեքի 50%-ը: Գումարի 10%-ը վճարում է մեր գրախանութը, իսկ մնացած 40%-ը հավաքվում է խմբի անդամների կողմից:

Այսպիսով, ցանկացած գրքասեր ունի հնարավորություն գնելու իր սիրելի գիրքը 50% զեղչով: Իսկ զինվորների համար պայմանները քիչ այլ են: Նրանք մեր խմբում արտոնյալ են: Գրքի գումարի որոշակի սանդղակ ունենք, որը չգերազանցելու դեպքում գրքի ողջ գումարը հավաքում է խումբը: Զինվորի անվան տակ ներկայացողներ շատ չկան մեր խմբում, բայց հավաստիացնում եմ, որ լինելու դեպքում նրանք շատ արագ բացահայտվում են, ինչի համար շնորհակալ եմ բոլոր աջակիցներին:

-Գրքերը ինչպե՞ս են հասնում հասցեատերերին:

-Հասցեատերերը իրենք են մոտենում մեր գրասենյակ, որ գտվում է Զաքյան 10 հասցեում և վերցնում իրենց գրքերը՝ իմ հաստատումից հետո:

-Croudfunding խումբը ի՞նչ առնչություն ունի «Mybookstore» գրախանութի հետ:

-Ինչպես քիչ առաջ ասացի՝ խմբի գաղափարը հենց «MYbookstore»-ի հիմնադրինն է՝ Լևոն Ստեփանյանինը, և խումբը գրախանութի սկսած բազմաթիվ ծրագրերից մեկն է:

-Լինելով խմբում գլխավոր համակարգող, ի՞նչ կարծիք ունեք, արդյո՞ք մեր երիտասարդությունը գրքասեր է:

-Շատ կարևոր հարց է, որովհետև տարիներ շարունակ այլ է եղել մթնոլորտը այս հարցի շուրջ, սակայն իմ պատասխանը միանշանակ է՝ այո: Ես վերջին տարիներին միշտ եմ այս կարծիքին եղել, իսկ խմբի համակարգողի շատ պատասխանատու գործը ստանձնելուց հետո ավելի եմ համոզվել, ու ինչպես նախկինում, այնպես էլ հիմա իմ կարծիքը հիմնավորված է:

Երիտասարդները կարդում են, նրանք հետաքրքրված են՝ հատկապես հիմա, երբ շատ լուրջ հեղինակներ են հայերեն թարգմանվում: Իսկ իրապես հետաքրքրված ու շահագրգիռ երիտասարդը միշտ գտնում է կարդալու իր տարբերակը ու օգտվում ստեղծված հնարավորություններից, ինչպիսին օրինակ մեր խումբն է: Իսկ նրանք, ովքեր ավելի սուղ

հնարավորություններ ունեն կամ գուցե գրքեր կարդալու, բայց ոչ գնելու սիրահար են, օգտվում են մեր այլ ծրագրերից, որոնցից է, օրինակ, «MYգրադարանը», որը լի է բազմաթիվ նոր տպագրված գրքերով: «MYbookstore»-ը իր բոլոր մարդասիրական ծրագրերի արդյունքում շրջապատված է կարդացող երիտասարդներով և ոչ միայն երիտասարդներով: Մենք միշտ պատրաստ ենք նորը մատուցելու մեր հաճախորդներին ու հասարակությանը:

Մանկավարժական համալսարանում դասապրոցեսն իրականացվում է Classroom հավելվածի միջոցով և օգնությամբ: Այդ հավելվածի դեմ կան բազմաթիվ բացասական տրամադրված ուսանողներ, որոնց մի մասի բողոքը սահիկահանդեսների անընդհատ պահանջն է, ոմանցը` գնահատվող առաջադրանքները, ոմանք էլ հետ չմնալու համար հետևում են շատերի օրինակին ու ուղղակի դժգոհ են ամեն ինչից:

Ինձ համար այն ձևական բնույթ է կրում, միաժամանակ ունեմ և դրական, և բացասական կարծիք հավելվածի վերաբերյալ: Վերջինիս միջոցով կապ կարող ենք հաստատել դասախոսի հետ, օրվա ամեն պահի կարող ենք մուտք գործել, տեսնել հաջորդ դասախոսության նյութը, կամ թե սեմինարին որ թեմաներն ենք պատասխանելու: Ինձ համար մի քիչ տրամաբանական չէ այն, որ դասախոսը կարող է վաղվա սեմինարի նյութը տեղադրել գիշերը 2-ից հետո, կամ առավոտյան 7-8-ը, ինչը ես տեսնում եմ առավոտյան 8-ին: Կամ տեղադրել գնահատվող բավականին բարդ առաջադրանք միջանկյալներից մոտ 2 շաբաթ առաջ, ու վերջնաժամկետը՝ նախքան միջանկյալները: Ինձ համար դժվար է լինում միաժամանակ պատրաստվել միջանկյալներին ու կատարել բավականին ժամանակատար առաջադրանք:

Հիմա մենք լսարաններում ոչ մի դասախոսության նյութ չենք գրում, նախքան այդ դասը տվյալ նյութն արդեն տեղադրված է լինում մեր էջում: Հաշված ուսանողներ են, որ նյութերը կարդում են, սովորում: Շատերն ասում են, որ հիմա երիտասարդությունը գիրք չի կարդում: Ես համամիտ եմ, իհարկե, կան բացառություններ, օրինակ՝ որևէ թեմայով ռեֆերատ կամ որևէ այլ բան գրելիս նյութերը, կարելի է ասել, դասախոսները տրամադրում են, կամ տրամադրել են անցած դասախոսությունների մեջ, բայց միևնույնն է, կան ուսանողներ, ովքեր պատճառաբանում են, թե նյութ չեն գտնում: Եթե թեման տային ու ասեին՝ գնա որտեղից ուզում ես՝ գտիր և գրիր, հաստատ կգտնեին ու կգրեին, ու հավատացեք, թեկուզ միայն գրադարաններում այդ փնտրտուքների ժամանակ այնքան գիտելիք ձեռք կբերեին, որ իրենք էլ կզարմանային:

Ուզում եմ ասել, որ ոչ մեր ժամանակներում մեզնից մեծերը այդպես սովորելով է, որ նույնիսկ 5-րդ դասարանում անցած բանաստեղծությունները հիշում են: Հիմա համացանցով կարող ես գտնել շատ նյութեր, բայց այն, ինչ ուսանողին է պետք, միայն ճիշտ գրականության մեջ է: Չեմ ուզում ասածիս հակասել, կդառնա բանավեճ ինքս ինձ հետ, բայց պետք է գրքի երկու էջն էլ կարդալ:

Ես կուզեի ապրել այնպիսի ժամանակներում, որ թեկուզ ստիպված, բայց ամեն գնով գտնեի այն, ինչ ինձ պետք է, ոչ թե պատրաստի տրամադրվեր, որ հեշտ, ուղղակի «copy-paste» անեի, անցներ գնար: Բայց չգիտեմ՝ ապրելով նման կերպ՝ արդյո՞ք կդիմանայի ինձնից մեծերի ժամանակներում…