Լուսանկարը` Իզա Ասծատրյանի

Մայիսի 11-ին Գորիսի պետական գյուղատնտեսական քոլեջում կազմակերպվել էր հանդիպում Սյունիքի մարզի տարբեր դպրոցների աշակերտների և ուսանողների հետ:

SDA աջակցությամբ, Գորիսի գյուղատնտեսական քոլեջում ստեղծվել է նոր հնարավորություն անասնաբուժություն և կաթի վերամշակում մասնագիտություններով որակյալ կրթություն ստանալու համար:

Լուսանկարը` Աշխեն Սարգսյան

Լուսանկարը` Աշխեն Սարգսյան

Նախքան ծանոթանալը քոլեջի դասախոսները ներկայացրեցին նոր հնարավորությունները, այնուհետև ուսանողներից շատերը, ովքեր արդեն կրթություն են ստացել և աշխատում են, կիսվեցին իրենց փորձով:
Քոլեջի գործունեությանը ծանոթանալուց հետո յուրաքանչյուր դպրոց այցելեց արտադրական ձեռնարկություններ:

Մեր կանգառը Սիսիանի կաթնամթերքի գործարանում էր, որտեղ ծանոթացանք գործարանի աշխատանքին: Ի դեպ, շատ հետաքրքիր էր:

Լուսանկարը` Իզա Ասծատրյանի

Հանդիպման ավարտին մեզ թան հյուրասիրեցին, որն արտադրվում է հենց այնտեղ:

Ինչ խոսք, շատ հագեցած ու գիտելիքներով լի օր էր: Կուզենայինք, որ ապագա մասնագիտություն ընտրելիս անպայման հնարավորություն ունենանք նման մասնագիտական կողմնորոշման այցեր կատարել:

Լուսանկարը` Դայանա Ամիրխանյանի

Գրքասե՞ր ես, սիրում ես անվերջ կարդա՞լ, գրքեր նվիրել ու ի ցույց դնել մարդկանց, որ հենց այդ զարմանահրաշ գրքե՞րն են, որ մարդուն կորով ու ամրություն են տալիս ու մի մեծ միտք…..

Դե ուրեմն, արի Վանաձոր, կամ ինքդ փորձիր անել այն, ինչ արեցին մի շարք երիտասարդներ:

Մի փոքրիկ անկյուն, հենց Վանաձորի սրտում:

Մի փոքրիկ անկյուն, բայց մի մեծ գանձարան զմրուխտյա քաղաքում:

Վանաձորի պետական համալսարանի մի խումբ ուսանողների և «Ջինիշյան հիշատակի հիմնադրամի» ուսանողական ծրագրային թիմի նախաձեռնությամբ «Արցախ պուրակում» «Բաց գրադարանն» արդեն մեր աչքերի առջև է:

Ընտրման փուլն անցավ հաճելիորեն լարված, որին մասնակցում էին մի խումբ ուսանողներ իրենց ծրագրերով: Արդյունքում ժյուրիի կողմից հավանության արժանացան ընդամենը երկու ծրագիր, որոնք էլ երաշխավորվեցին ֆինանսավորման:

Լուսանկարը` Դայանա Ամիրխանյանի

Երկու ամիս տևած նախապատրաստական աշխատանքների արդյունքում ապրիլի 19-ին «Բաց գրադարան»-ն արդեն «Արցախ պուրակում» էր: Գրքերի հավաքման գործընթացն ընթացել է նախապատրաստական աշխատանքներին զուգահեռ: Տարածված հայտարարությունների արդյունքում մի շարք կամավորներ տրամադրել են բազմաթիվ գրքեր:

Ծրագրի ղեկավարը Վանաձորի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի ուսանողուհի Շուշան Ներսիսյանն է:

Գրադարանն ունի օգտվելու կանոնակարգ, որի գլխավոր պայմանը գրադարանը երբեք դատարկ չթողնելն է: Յուրաքանչյուրն այնտեղից կարող է վերցնել կամ փոխանակել ցանկացած գիրք: Գրադարանը հնարավորություն է տալիս ծանոթանալու առկա գրականությանը, ընթերցելու այն մոտակա այգում կամ սրճարանում, վերադարձնելու գրադարանին կամ ցանկության դեպքում անվճար ձեռք բերելու այն՝ սեփական գրքերից որևէ մեկը նվիրելով գրադարանին:

Դե ինչ, գաղափարնեով լեցուն հասարակության մեջ, այլոց մնում է միայն աջակցել, և պահպանել այն, ինչ արդեն ստեղծվել է:

Աշխատեք ստանալ այն, ինչ սիրում եք, այլապես կսիրեք այն, ինչ ստացել եք…

Ապրիլի 23-ից 24-ը և մայիսի 7-ից 8-ը «Վորլդ Վիժն» Հայաստանի Գյումրու ՏԶԾ-ն Աղվերանում կազմակերպել էր «Նորարարություն և ստեղծագործ մտածելակերպ» թեմայով թրեյնինգ։ Թրեյնինգին մասնակցում էին գյումրեցի երիտասարդներ, ովքեր հետաքրքրված էին նորարարությամբ, ունեին ստեղծագործ մտածելակերպ, կրեատիվ էին, պատրաստ էին կիսվել իրենց գաղափարներով և ցանկանում էին զարգացնել իրենց գիտելիքները։

Թրեյնինգի ընթացքում մասնակիցներին հնարավորություն տրվեց ներկայացնել իրենց համայնքի խնդիրները, ձեռք բերել թիմում աշխատելու հմտություններ, կարողանալ ներկայացնել սեփական գաղափարները՝ կրեատիվ և նորարար։

Թրեյնինգի մասնակիցների շարքում էի նաև ես։

Թրեյնինգը սկսեցինք ծանոթությամբ, բաժանվելով թիմերի՝ անդամները ներկայացրեցին իրենց թիմակիցներին՝ որտեղ է սովորում, ինչ նախասիրություններ ունի և այլն։

Ծանոթությունից հետո սեմինարավարի օգնությամբ գաղափար կազմեցինք նորարարության և ստեղծարարության մասին, հասկացանք դրանց տարբերությունները։ Թիմային աշխատանքի շնորհիվ ներկայացրեցինք մեր պատկերացումները կրեատիվության և նորարարության մասին։

Այս և հաջորդ օրվա ընթացքում ներկայացրեցինք մի շարք կրեատիվ և նորարար գաղափարներ, քննարկեցինք համայնքում առկա խնդիրները և դրանց տվեցինք որոշակի լուծումներ, խորացրեցինք գիտելիքները բիզնեսի վերաբերյալ, սովորեցինք ինչպես կազմել բիզնես ծրագիր, ինչպես ճիշտ ներկայացնել այն և ինչպես աշխատել թիմում։ Իսկ ամենավերջում մեզ հաջորդ թրեյնինգի համար տրվեց առաջադրանք՝ կազմել թիմեր և ներկայացնել բիզնես-ծրագրեր՝ մանրամասն նկարագրությամբ, և որոնցից լավագույն երկուսը հնարավորություն կստանար իրագործվելու «Վորլդ Վիժնի» կողմից։

Վերադառնալով տուն, մենք սկսեցինք մտածել բիզնես-ծրագրերի շուրջ, հետո կազմեցինք թիմեր, և ամեն թիմ սկսեց աշխատել սեփական ծրագրի շուրջ։

Հաջորդ թրեյնինգին ամեն թիմ ներկայացրեց իր բիզնես-ծրագիրը։ Գրեթե բոլորն էլ իրատեսական էին, միայն մնում էր ընտրել լավագույնին, սակայն լավագույն լինելու համար դեռ շատ երկար ճանապարհ պետք է անցենք։

Եվ այս օրերի ընթացքում գիտելիքներից և հմտություններից զատ, մենք ձեռք բերեցինք ամենակարևորը այս կյանքում՝ ընկերներ։

Լուսանկարը՝ Վահե Խաչիկյանի

Ասում են՝ մեկ բան է ասել, որ դու քաղաքացի ես, մեկ այլ բան է՝ լսել դրա մասին: Լսելով այլոց խնդիրները, մենք ավելի հստակ ենք հասկանում, թե ինչպես և ինչ եղանակներով կարելի է լուծել որոշ խնդիրներ: Սակայն տեսնելով շատերի պայքարը հանուն ինչ-որ բանի, դա առավելապես մեզ զգոնացնում է և ստիպում ավելի պահանջատեր լինել:

Ահա և մայիսի 10-ին ՀԿ Կենտրոնը Վանաձոր ԻնֆոՏուն ծրագրի շրջանակներում կազմակերպեց հերթական ֆիլմի դիտումը։

Այս անգամ դիտեցինք «Լինել քաղաքացի» փաստավավերագրական ֆիլմը։

Մասնակից լինել քեզ վերաբերող որոշումների կայացմանը, նվաճել սեփական իրավունքները, ինքնակազմակերպվել, հաստատել սեփական տեսակետը` լինել քաղաքացի: Վերջին տարիներին գործող քաղաքացիական նախաձեռնությունները որակապես նոր տիպի հասարակություն են ձևավորում Հայաստանում: Ֆիլմը պատմում է իրականացված ակցիաներից մի քանիսի մասին, որոնք քաղաքացիների համառ պայքարից հետո հաջողությամբ են ավարտվել:

Ֆիլմը մասնավորապես պատմում է «Ժամանակավորապես անաշխատունակ անձանց իրավունքների պաշտպանության» (հղիների պայքար), «Բանակն իրականում» նախաձեռնության, «Պահպանենք Կինո «Մոսկվայի» ամառային դահլիճը», «Անհատ տաքսու վարորդների իրավունքներ», «Պահպանենք Թռչկանի ջրվեժը» և այլ քաղաքացիական նախաձեռնությունների պայքարի ու հաջողությունների մասին։

Քաղաքացին է, որ պարտավորված է լինել երկրի կարևոր մասնիկ ու առաջնորդ, պետք է սա ընդմիշտ հիշել ու «ղեկը» միշտ մեր ձեռքում պահել:

Լուսանկարը` Արտյոմ Ավետիսյանի

Մայիսի տասը՝ Համբարձման տոն և տասնմեկ վիճակ հանելու օր, որն այս տարի էլ ավելի հետաքրքիր անցավ մեր գյուղում՝ Լիճքում, շնորհիվ նոր սերնդի և լավ կազմակերպված աշխատանքների:

Բոլորս լարված ենք և անհամբեր սպասում ենք, թե երբ են ավարտվելու դասերը, որպեսզի գնանք «ջուր գողանալու»: Մենք՝ 14 աշակերտներս, պիտի շրջեինք ողջ գյուղով և 7 աղբյուրից մի-մի բուռ «ջուր գողանայինք», հետո տարբեր ծաղիկներ, քար, ուլունք, կոճակ, զարդեր գցեինք կուժը: Բաժանվեցինք զույգերի, և ամեն մի զույգը մի աղբյուրից «ջուր գողացավ»:

Դուրս եկանք դպրոցից, երգերով և ուրախ տոնախմբությամբ շարժվեցինք դեպի անտառ, որտեղ գտնվում էին երկու աղբյուրներ: Մինչ ջուր գողանալը, աղջիկները ժողովրդական պարեր և երգեր էին կատարում: Վերջացնելուց հետո շարժվեցինք առաջ, և առաջին զույգը կուժը լցրեց մի բուռ ջուր: Չնայած աղբյուրները իրարից շատ հեռու էին, գյուղը՝ մեծ, իսկ ճանապարհները՝ երկար, մենք չվհատվեցինք և այդ ճանապարհները այնպես անցանք, որ մենք էլ չզգացինք: Հասանք երկրորդ աղբյուր, կրկին երգ, մի բուռ ջուր և ուրախ տրամադրություն: Գնացինք մյուս աղբյուրներ և դարձյալ նույնը, բայց հետաքրքիրը դեռ առջևում էր, և բոլորն էլ անխտիր սպասում էին դրան՝ «կուժը պահելուն»: Վերջին՝ յոթերորդ աղբյուրից ջուր վերցնելուց հետո բոլորս մեր իրերից գցեցինք կժի մեջ, պոկեցինք վիճակ ծաղկից մի մաս, և յուրաքանչյուրս երազանք պահելով՝ դարձյալ գցեցինք կուժը: Հետո պայման կապեցինք, որ պետք է լինի «հարսանիք» և, եթե տղաները գտնեին աղջիկների կողմից պահված կուժը, ապա «հարսանիքի» ողջ ծախսերը հոգալու էին աղջիկները, իսկ եթե չգտնեին, ապա հակառակը: Այսպիսով աղջիկները գնացինք կուժը թաքցնելու, իսկ մենք՝ տղաներով գնացինք «փուռ» դնելու:

Ահա և «փուռը» պատրաստ է, և աղջիկներն էլ ժամանեցին: Այն ուտելուց հետո, տղաներով գնացինք կուժը փնտրելու: Երկար փնտրտուքներից հետո վերջապես գտանք այն: Այնպես որ, «հարսանիքի» ծախսերը հոգում են աղջիկները: Սակայն սա դեռ ամենը չէ, բա վիճակահանությունը…

Մայիսի 11, կուժը մեզ մոտ է: Մի քանի ծնողների և մեր դասղեկի հետ որոշեցինք գնալ անտառ՝ ծովի ափ՝ «Իվանի հոլըկ» կոչվող տարածք, մաքուր ու թարմ օդ, գեղեցիկ բնություն, որտեղ և արեցինք վիճակահանությունը: Ու ըստ ավանդույթի, ում զարդը որ առաջինը դուրս գար, նրան էր սպասվում մոտալուտ ամուսնությունը, իսկ մյուսների զարդերի և իրերի դուրս գալուն պես հնչեցին բարեմաղթանքներ և խրատներ: Չնայած հորդառատ անձրևին, մենք չհետաձգեցինք և մեծ սիրով արեցինք այն: Գյուղ մտնելուն պես տներից դուրս եկան նաև գյուղացիները՝ լսելով մեր գոռուն-գոչյունները. 10-ի Ա՜, 10-ի Ա՜, 10-ի Ա՜… Նրանք ևս միացան մեզ, ուրախացան և ժպտացին, ու մեզ մաղթեցին բազում հաղթանակներ և բարի երթ: