Գյուղերում կա ավանդույթ, ըստ որի աշնանը լավաշ են թխում ամբողջ ձմեռվա համար: Մեր գյուղը` Մրգավանը, բացառություն չէ: Եվ հենց երեկ որոշեցի ձեզ ներկայացնել լավաշի պատմությունը:
Ձմեռվա լավաշը թխում են երկու օր: Նախ հունցվում է խմորը, այնուհետև թողնում են, որ հանգստանա, մի քանի ժամ հետո, երբ մեր լեզվով ասած, խմորը գալիս է՝ մենք սկսում ենք խմորը մանր կտրատել և գնդել, խմորը շարվում է և ամբողջ գիշեր հանգստանում է:
Վաղ առավոտյան թոնիրը վառում ենք մոտ 20 րոպե, և կրակը հանգստանալուն պես սկսում ենք գրտնակել խմորը: Գրտնակած խմորը փոխանցում ենք հացթուխին, և նա ինձ հետաքրքրող գեղեցիկ շարժումով բացում է խմորը, փռում ավանդական «մարզկայի» վրա և դրանով հարվածում թոնրի պատին:
Ընդամենը մի քանի րոպե անց պատրաստ է հայկական ավանդական լավաշը: Եվ այս ամբողջ գործընթացում ամենահաճելի պահերից է հաց թխողների մեջ ծավալվող խոսակցությունները և տաք լավաշով ու պանրով պատրաստված բրդուճները:
