Այսօր առավոտից կինոյի ստուդիան է աշխատում: Սովորում ենք կինո նկարել` մտահղացումից մինչև մոնտաժ: Թե ինչ և ինչպես անցավ, կարող եք կարդալ ստորև: Շարունակում է աշխատանքը նաև ֆոտոլրագրության ստուդիան: Դե իհարկե, այս ամենի մասին համ էլ գրում ենք:
Լուսանկարը՝ Մուշեղ Վարդանյանի
Երեք օր է, ինչ այստեղ ենք, բայց ժամանակն այնքան արագ է թռչում, որ չեմ նկատում, թե օրը երբ է ավարտվում: Այսօր օրվա սկզբին դիտեցինք «Մանանա» կենտրոնի տարբեր տարիների նկարահանած ֆիլմերից և վերջում քննարկումներ արեցինք: Այնուհետև սովորեցինք, թե ինչպես պետք է գաղափարներ հղանալ և զարգացնել, որ դրանք դառնան ֆիլմ: Քննարկումներից հետո դուրս եկանք քաղաք նկարելու: Բայց շուտով անձրև սկսվեց, և բոլորս, անջատելով տեսախցիկները, պատսպարվեցինք ծածկի տակ: Քիչ անց նկատեցինք, որ դիմացից մի տատիկ է գալիս: Նա քայլեց-քայլեց, հետո կանգ առավ. փողոցում գոյացած ջրի հոսքը նրան թույլ չէր տալիս առաջ գնալ: Րոպե չանցած Մուշեղը հայտնվեց տատիկի մոտ ու օգնեց անցնել փողոցը: Ուրախ եմ, որ մեր օրերում նման տղաներ դեռ կան:
Աստղիկ Ղազարյան, գ. Գետահովիտ
***
Այսօր կարողացանք անկեղծանալ մեկս մյուսի հետ ու ասել այն, ինչ իսկապես մտածում էինք:
Ինձ շատ դուր եկավ նաև համատեղ աշխատանքը: Մենք կարողացանք խմբով գրել կինոյի սցենարը և լսել և զարգացնել մեկս մյուսի առաջարկները: Շատ հետաքրքիր էր: Կարելի է ասել, այսօր մենք իրար ճանաչեցինք թե որպես ընկեր, և թե որպես գործընկեր:
Դավիթ Այվազյան, ք. Գյումրի
***
Դեռ գիշերը, մինչ բոլորը քնած էին, ես ու Սուրենը նստած զրուցում էինք, հետաքրքիր դեպքեր պատմում: Սուրենը Հրազդանից է, և արդեն մի քանի տարի է Պատանի թղթակիցների ցանցի անդամ է, իսկ այս անգամ ճամբար է եկել իբրև կամավոր: Անցած ճամբարից հետաքրքիր դեպքեր էր հիշում, ծիծաղում: Չզգացինք, թե ինչպես գիշերը կես եղավ: Արդեն շատ էինք հոգնել, աչքներս փակվում էր: Որոշեցինք քնել: Չնայած ուշ էինք քնել, բայց առավոտյան շատ հեշտ արթնացանք: Երևի նոր հետաքրքիր օրվա սպասումն էր պատճառը:
Առավոտից ֆիլմի գաղափարներ էինք ասում, և համատեղ քննարկում դրանք: Ընտրեցինք մի քանի հետաքրքիր գաղափարներ, որոնք պատրաստվում ենք նկարահանել: Ճաշից հետո գնացինք ֆոտոարշավի:
Մի քանի ֆոտո անելուց հետո, կարծես, եղանակը դեմ տրամադրված լիներ մեր հանդեպ: Մի այնպիսի հորդառատ անձրև սկսեց, որ ստիպված թաքնվեցինք մի ծածկի տակ: Երբ փոքր-ինչ թեթևացավ անձրևը, արագ հետ եկանք: Չորանալուց հետո սկսեցինք ձևավորել թիմեր, որոնք վաղը կգնան նկարահանումների: Երեկոյան նախորդ օրվա արված լուսանկարները բոլորով նայեցինք, քննարկեցինք՝ դրանց լավ ու վատ կողմերը, թե որ կողմից և ինչ դիրքով տվյալ լուսանկարը ավելի ճիշտ, հետաքրքիր ու տպավորիչ կլիներ:
Էրիկ Ալեքսանյան, ք. Եղեգնաձոր
***
Լուսանկարը՝ Աստղիկ Ղազարյանի
Օրվա երկրորդ կեսին դուրս եկանք նկարելու: Ես հարցազրույց վերցրեցի մի տաքսու վարորդից, ով պարզվեց, որ պատրաստվում էր լքել երկիրը: Տխրեցի: Մի հարցազրույց էլ արեցի մի գյուղացու հետ: Հասցրի նաև մի քանի լուսանկար անել:
Այսօրվա իմ ձեռքբերումներից մեկը Աստղիկն է: Ես նրա հետ այնքան էլ մտերիմ չէի, սակայն այս օրերի ընթացքում ծանոթացանք, շփվեցինք, կարելի է ասել՝ իրար հետ լեզու գտանք: Աստղիկը շատ բարի և սիրալիր աղջիկ է: Մենք արդեն պատրաստվում ենք հաջորդ օրվան: Ես անհամբերությամբ սպասում եմ , թե երբ եմ իմ նյութն ու գաղափարները ներկայացնելու:
Լիլիթ Խառատյան, ք. Գյումրի
***
Լուսանկարը՝ Աշոտ Հարությունյանի
Մեզ հանձնարարել էին մտածել մի փոքրիկ ֆիլմի պատմություն: Մտածեցի, բայց սյուժեն չգոհացրեց ոչ մեկին: Ես դա միանգամից զգացի ու մտքումս ինքս ինձ խոստացա, որ եթե հանձնարարություն է տրված, պետք է ավելի լավ ու խորը մտածել: Դե, ինչպես ասացին մեր մասնագետները, սպասենք իմ լավ մտքերին:
Դրանից հետո գնացինք լուսանկարելու. ուզում էի խոստացածս և սովորածս իրականացնել, որովհետև անցած անգամ շատ սխալներ էի արել: Բայց ինչպես ասում են՝ այստեղ էլ անձրևը չթողեց, որ իրականացնեմ:
Ազատ ժամանակ Լիլիթը սովորեցրեց, թե ինչպես պետք է ճիշտ խաղալ սեղանի թենիս: «Ճիշտն ասած, լավ չհասկացա, Լիլ ջան, բայց ոչինչ, դեռ չորս օր այստեղ ենք, կհասցնես ավելի մանրամասն սովորեցնել»:
Հետո բարձրացա սենյակս, որպեսզի պատրաստեմ այս նյութը ու սրա հետ մեկտեղ մտածում էի, թե վաղը ի՞նչ ենք անելու: Բայց դրա մասին վաղը կմտածեմ, այսօրվա համար տպավորություններս շատ-շատ են, արդեն աչքերս փակվում են:
Լիա Ավագյան, գ. Ներքին Կարմիրաղբյուր
***
Երբ դուրս էինք եկել նկարելու, հանդիպեցինք երկու պապիկի, ովքեր սիրով համաձայնեցին պատմել իրենց մասին:
Կեչառիսի վանքի ճանապարհին սկսվեց ուժգին անձրևը, և բոլորս պատսպարվեցինք մի տանիքի տակ, որտեղից երևում էր ողջ փողոցը: Այդտեղից ևս հիանալի ֆոտոներ արեցինք: Ինձ շատ դուր եկավ, թե ինչպես մեր ֆոտոյի դասընթացավարների հետ սովորեցինք քննարկել արված լուսանկարները, տեսնել թերությունները, հասկանալ, թե ինչու լավ չի ստացվել, ոգևորվել ընկերոջ լավ կադրով: Կամաց-կամաց սկսում ենք տիրապետել ֆոտոլրագրության հմտություններին:
Լիլիթ Կիրակոսյան, ք. Հրազդան
***
Լուսանկարը՝ Լիլիթ Խառատյանի
Այսօր աշխատեցինք ֆիլմերի գաղափարների վրա, սովորեցինք, թե ինչպես կարելի է գաղափար հղանալ և զարգացնել: Գաղափարներից մի քանիսը նաև ընտրվեցին նկարահանման համար:
Մտերմացա Լիլիթի հետ: Նա շատ հետաքրքիր անձնավորություն է: Եկել է Գյումրիից: Մենք դարձել ենք քույրիկներ:
Ազատ ժամանակ որոշել ենք մեր տաղանդներն էլ ներկայացնել, և օրվա մեջ հավաքվեցինք, խաղացինք, նաև մտածեցինք, թե ով ինչ է ներկայացնելու տաղանդների մրցույթի ժամանակ: Հետո էլ պառկեցինք քնելու, ինչը դժվար ստացվեց:
Մարիամ Հովհաննիսյան, գ. Արարատ
***
Այսօր իմ ամենակարևոր ձեռքբերումն այն է, որ վերջապես կարողացա հայտնել այնպիսի գաղափար, որի հիման վրա հնարավոր կլինի ֆիլմ նկարել: Սկզբում բոլորովին այլ բան էի մտածել ու չէի հասկացել, որ առաջարկում եմ արդեն եղած ֆիլմերի գաղափարներ: Հետո ասում էի միայն թեմաներ, բայց չէի մտածում, թե ինչպես պետք է այդ թեման ներկայացնեմ: Շատ անսովոր էր նոր բան մտածելը, բայց վերջապես կարողացա:
Սևակ Կիրակոսյան, գ. Վահան
***
Մեդիա ճամբարի երրորդ օրն անցավ հագեցած, և ես լավ հոգնեցի, բայց հենց իմ պատճառով էլ չհանգստացա: Մենք ժամերով քննարկեցինք բոլորի առաջարկած գաղափարները: Գաղափարների ընտրությունը զբաղեցրեց մեր ամբողջ օր, բայց վերջում մեր լուսանկարչության մասնագետները մեզ ցույց տվեցին մեր ֆոտոներն, ու վերլուծեցին դրանք: Քննարկման ընթացքում լսեցինք հետաքրքիր գաղափարներ ու քննարկեցինք դրանք, իսկ ֆոտոների վերլուծության ժամանակ մեզ բացատրեցին մեր սխալները: Վերհիշեցի ֆոտոյի կանոնները, և հասկացա, թե ինչպես ընտրել ճիշտ թեմա ֆիլմ նկարելու համար: Մտերմացա մեր հրազդանցի թղթակիցների հետ: Մի խոսքով, ահավոր հագեցած օր էր, և այդ հագեցվածությունը թողեց և լավ, և վատ հետևանքներ:
Վահե Ստեփանյան, գ. Մալիշկա
***
Լուսանկարը՝ Լիա Ավագյանի
Մուշ-մուշ քնած էի, ճամփորդում էի հեքիաթային քաղաքներով մինչև չզնգաց զարթուցիչը: Մի կերպ բացեցի աչքերս, պոկեցի ինձ փափուկ բարձից և սկսեցի պատրաստվել: Այսօր մտահղացումների օր էր: Կիսվում էինք մեր գաղափարներով, քննարկում էինք դրանք և փորձում այդ մտքերը իրագործել:
«Պարզվեց, լավ էլ դժվար գործ ա սպասվում, հա՜: Գաղփար մտածելը հեշտ էր, բայց իրականության վերածելը…»,- մտածում էի ես քննարկումը ավարտելուց հետո:
Մտահաղացում կար, մնում էր գործելը:
Հավաքվելով դրսում մենք գնացինք Ծաղկաձորի աշունը անմահացնելոււ մեր տեսախցիկներով: Փնտրում էինք դեպի Կեչառիս տանող ճանապարհը: Մոտեցա երկու պապիկների, ցանկանում էի իմանալ եկեղեցու տեղը, երբ հանկարծ մեզնից ոչ հեռու բացվեց եկեղեցու գեղեցիկ տեսարանը: Պապիկներից մեկը այս առիթով մի հումոր արեց, և այսպես էլ բռնկվեց մեր հետաքրքիր զրույցը: Նրանցից մեկը՝ ֆրանսերենի, մյուսը՝ ֆիզկուլտուրայի ուսուցիչներ էին: Հիմա նրանք թոշակառու են:
-Է՜, երեխեք ջան, այ տեսնո՞ւմ եք, էս շենքը ժամանակին գիշերօթիկ դպրոց էր, մենք գնացինք` փակվեց, հիմա էլ վրան գրված է` «Վաճառվում է»:
Նրանց հրաժեշտ տալով ցանկանում էինք հեռանալ, երբ Փայլակ պապիկը մեր հետևից կանչեց.
-Երեխեք ջան, սպասեք, էսա` անձրև ա գալու: Էդ ե՞րբ եք հասցնելու ման գաք, քաղաքը տեսնեք: Ավելի լավ ա` տուն գնացեք, քանի շուտ է:
-Չէ, չի գա, կհասցնենք, Փայլակ պապի:
Մենք շարժվեցինք դեպի եկեղեցի: Հենց մի փոքր մոտեցանք եկեղեցուն, սկսեց անձրև գալ:
-Ծաղկաձորում մարդիկ հասկանում են, թե երբ է անձրև գալու,- անձրևի տակ խոսելով գնում էինք դեպի հյուրանոց:
Այսօր հայտնվելով տարբեր իրավիճակներում, վերջապես հասկացա մեր դասընթացավարների խորհուրդը այն մասին, որ ամենահետաքրքիր նյութերը առաջանում են մարդկանց հետ անմիջական շփումից: Երբ մարդկանց տալիս ես դրական էներգիա, նրանք էլ քեզ նույնով են պատասխանում: Ես դրանում այսօր համոզվեցի:
Երաժշտության մեջ կան «Երեք կետեր», որոնց վրա հիմնված է այդ արվեստը, այսօր ես հասկացա, որ, այսպես ասած, երեք կետեր կան նաև ֆոտոյի մեջ՝ կոմպոզիցիա, լույս և, ըստ իս, ամենակարևորը` կրեատիվություն:
Մարիամ Բարսեղյան, ք. Վանաձոր
***
Լուսանկարը՝ Աշոտ Հարությունյանի
Ես համոզվեցի, որ քաղաքի տարբեր մասերում շատ բան կա լուսանկարելու: Առաջին հայացքից Ծաղկաձորի կենտրոնում ավելի շատ են տեսարժան վայրերը, այգիները, և ավելի նպատակահարմար է լուսանկարել այդ հատվածները, սակայն ծայրամասերում ավելի շատ իմաստ կա, լուսանկարներում պատկերում ես աշխատավոր ժողովրդին, քաղաքի բնակիչներին իրենց առօրյա կյանքի ու խնդիրների մեջ:
Ես հասկացա, որ առաջին գաղափարը, երբ մտքիդ գալիս է, դա ամենևին էլ փայլուն մտահղացում չէ, սովորաբար առաջին մտքերը կաղապարներ են, որն առաջինն ես հիշում: Կինոյի գաղափարը ամենևին էլ բավարար չէ կինո նկարելու համար, այն պետք է մշակվի, կատարելագործվի և մանրամասն դիտվի ամեն կողմից:
Նաև այս երեք օրվա ընթացքում ես ձեռք բերեցի լավ ընկերներ:
Սաթենիկ Գալստյան, գ.Արարատ
Ճամբարային հինգերորդ օրը նույնպես հագեցած էր: Բացի այն, որ այսօր գնացինք նկարահանումների, մենք ունեցանք նաև մի շատ հետաքրքիր հյուր: Խոսքս կինոռեժիսոր Արման Երիցյանի մասին է, ով, ի դեպ, այս տարի «Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնում արժանացավ գլխավոր մրցանակի: Նա խորհուրդ տվեց միշտ լինել ազնիվ նույնիսկ մեր ստերի մեջ, այսինքն՝ ասել այնպիսի սուտ, որը սուտ չէ: Ըստ կինոռեժիսորի՝ հիշվում է թե՛ ազնիվը, թե՛ անազնիվը, բայց ամեն դեպքում անազնիվը ավելի շուտ է մոռացվում: Նա սովորեցրեց ջնջել ամեն տեսակ վախ ու կասկած մեր ներսից, չանել ոչինչ առանց սիրելու, քանի որ այդ դեպքում ինքներս չենք սիրվի: Այս բոլորը շատ կարևոր են ոչ միայն կինոյի ոլորտում, այլև կյանքի ցանկացած պահի: Մենք դիտեցինք նաև կինոռեժիսորի «Մեկ, երկու, երեք» ֆիլմը, որը պատմում էր մեծահասակների վախերի, սերերի, մենակության և առհասարակ ամեն տեսակ ապրումների մասին: Ֆիլմը վերջին շրջանում ամենալավն էր իմ տեսած այն ֆիլմերի մեջ, որոնք պատմում են մարդկային այդպիսի ճակատագրերի մասին:
Մեր հյուրն էր այսօր PanPhoto-յի ֆոտոլրագրող Վարազդատ Ռաֆայելյանը: Նա մեզ հետ կիսվեց իր փորձով և սովորեցրեց բաներ, որոնք պետք կգան այս մասնագիտությամբ շարունակողներին: Օրինակ՝ պետք է լուսանկարելիս փոխել կետը, լուսանկարել ոչ միայն բուն իրադարձությունն ու դրա ընթացքը, այլև այն, ինչ կատարվում է շրջապատում:
