Սիրելի վարչապետ իմ և իմ ընտանիքի անունից գրում եմ Ձեզ այս նամակը: Անկախ նրանից, թե որտեղ ենք ապրում, այնուամենայնիվ անբացատրելի և անթաքույց է մեր հուզմունքը, մեր սպասումները, մեր ակնկալիքները, որ կապված են այս հեղափոխության հետ, այս չտեսնված, մինչև հիմա չկրկնված, բոլոր տեղյակ ազգերի մարդկանց հիացմունքին արժանացած, մեր փոքր ազգի համազգային հեղափոխությունը, որի առաջնորդն եք Դուք, քանի որ այդպես ուզեց մեր ողջ ազգը:
Այժմ դուք ստանձնում եք մի դեր, որ, իհարկե, հասկանում ենք, որ ծայրագույնս դժվար է լինելու. այնքան շատ են առաջացած խնդիրները, բացթողումները, չարի արմատները, որոնք լուծելու համար մեծ ջանքեր, եռանդ կպահանջի Ձեզանից, իսկ մեզանից համբերություն, մինչև գարնանային այս սիրո հեղափոխությունը տա իր պտուղները:
Երբ արդեն կենտրոնանաք Ձեր աշխատանքի վրա, նախ խնդրում եմ, հանկարծ չփոխվեք, կմնաք այսպիսին՝ պարզ, հասարակ, ժողովրդի հետ, ժողովրդի մեջ: Դուրս եկեք փողոց ու պարզ ճակատով շրջեք, քայլեք ու զրուցեք, դիտողություն արեք և խրատներ ընդունեք, քանզի դուք էլ նրանց ծոցից եք դուրս եկել ու տեղյակ եք ժողովրդի հոգսից ու ցավոտ կողմերից: Ուշադիր եղեք խնդրում եմ առողջապահության խնդիրներին, որ անապահով մարդը, իրոք, կարողանա անվճար բուժվել և բարեհամբույր վերաբերմունքի արժանանալ: Չնայած որ միջոցները չեն ների, խնդրում եմ ուշադիր եղեք, որ վարձի չմուծման պատճառով ուսանողը թևաթափ չլինի, որպեսզի ծնողը իրեն նսեմացած չզգա, արդարադատությունը թող լինի ամենուր և ամենքի համար հավասար, որպեսզի անարդարության զոհեր չլինեն:
Շատ բան չեմ ցանկանում, միայն ուզում եմ, որ ոգևորությունը, այս զրնգուն տրամադրությունը Ձեզ տանի ի գործ, միայն թե Դուք ուժեղ եղեք, անկոտրում կամքը էլ ավելի զորացրեք, քանի որ մի ողջ ազգի կոտրված թևերի դարմանն եք դարձել:
Ես գիտեմ, Դուք կախարդական փայտիկ չունեք, կամ հրաշագործ չեք, որ իսպառ վերացնեք չարն ու ատելությունը մարդկանց սրտերից, բայց Ձեր ժողովուրդը, Ձեր հպարտ ու այլևս անկոտրում քաղաքացին անվերապահորեն վստահում ե Ձեզ, սիրում է Ձեզ, քանի որ Ձեր խոսքը դարձավ գործ, իսկ գործը տվեց իր բաղձալի պտուղները:
Ես հասկանում եմ, որ ոմանց համար այս հեղափոխությամբ ինչ- որ պարտություն ազդարարվեց, բայց համոզված եմ, որ դրանից միայն երկիրս կծաղկի, զինվորն ավելի վստահ կգնա ծառայելու, բժիշկը ավելի սրտացավ կաշխատի, մանկավարժը ավելի ջանասիրաբար, ուսանողը՝ գիտելիքի ծարավով, թևավորված ապագայի տեսիլներով, երեխան կունենա ապահով և անհոգ մանկություն, իսկ թոշակառուն՝ ապահով ծերություն:
Ուզում եմ ակնկալել, որ Ձեր ու մեր բոլոր երկիրը լքած քույրերն ու եղբայրները մի օր տուն կդառնան, իմանալով, թե հիմա մենք ինչպիսի մարդասիրական երկրում ենք ապրում, ինչպիսի օրինապահ ենք դարձել, ինչպիսի հզոր երկրում ենք ապրում, քանի որ ազգովին լուծելու դեռ էլի խնդիրներ ունենք:
Ես և իմ ընտանիքը հասկանում է Ձեր առջև խոյացած բոլոր դժվարությունները, բայց հավատում է Ձեզ: Դուք եք տվել այդ հույսը և ակնկալիքները: Գիտենք, հեշտ չի լինելու իրականացնելը, բայց Ձեր թիմով փորձեք քայլ առ քայլ իրագործել մեր երազած Հայաստանի սրբագործված ապագան:
«Աստղերն ինձ համար փոքր արևներ են՝ գիշերային արևներ կապույտ երկնքում»,-ասում է Վան Գոգի «Աստղային գիշեր» կտավով ոգեշնչված 16-ամյա նկարչուհի Անուշիկ Ներսիսյանը։ Անուշիկի կյանքում ոչ միայն աստղային գիշերներն են շատ, այլև աստղային ժամերը։ Հիմա էլ, եթե այցելենք նրանց տան հարևանությամբ գտնվող խարխլված շենքը, որտեղ մանկության տարիներին հաճախ է խաղացել, պատերի վրա կգտնենք տարիներ առաջ կավիճով նկարած ու ժամանակի ընթացքում խունացած պատկերներ՝ ամպեր, աստղեր, ծառեր…