Միջազգային համագործակցություն խորագրի արխիվներ

MEDIA BEHIND THE SCENES, ՍԼՈՎԱԿԻԱ, ՕՐ 7-ՐԴ

2019/05/02 Մարիամ Բարսեղյան

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Ուղիղ մեկ շաբաթ ամեն օր քնած էի մնում ու նախաճաշում այն ժամանակ, երբ ճաշարանը գրեթե դատարկ էր։ Իսկ այսօր անկախ ինձանից շուտ արթնացա, ենթագիտակցորեն հասկանալով, որ գնալու ժամանակն է։

Օրը սկսեց Նավիդի և Ալիի հետ նախաճաշելով: Նրանք մեր հարևան Իրանից են, բայց այժմ Գերմանիայում են ապրում։ Գերմանիայում ապրելով հանդերձ, նրանք իրենց արմատներից եկած արևելյան համն ու հոտը չէին կորցրել, և հենց դա էր երևի պատճառը, որ նրանց շատ սիրեցի։ Նախաճաշից հետո նրանց մեկնելու ժամանակն էր։ Բոլորիս գրկեցին, խոստանալով, որ շուտով կհանդիպենք Հայաստանում։

Լուսանկարը` Զարինե Կիրակոսյանի

09։00 հավաքվեցինք սեմինարների համար նախատեսված սենյակում՝ մեկ շաբաթվա ամբողջ աշխատանքը ամփոփելու համար։ Յուրաքանչյուրս մեր թիմով պետք է ցուցադրություն ներկայացներ։ Մեր թեման մեդիագրագիտությունն ու քննադատական մտածողությունն էր։ Ցուցադրության միջոցով փորձեցինք ցույց տալ, թե ինչպես կարող է մեդիագրագիտության պակասը անդրադառնալ յուրաքանչյուր անձի վրա, հատկապես կարևորելով երեխաների մեդիագրագետ լինելը և անհրաժեշտ կրթության ապահովումը։ Մնացած թիմերից ինձ համար ավելի շատ տպավորիչ էր Իտալիայի ներկայացուցիչներից մեկի աշխատանքը, ով միավորել էր իր երկու մասնագիտությունները՝ լրագրությունը և լեզվաբանությունը։ Մի հոդվածի օրինակով նա ցույց տվեց, թե ինչպես կարող են մարդիկ լեզվաբանորեն սխալ կառուցված նախադասությունները այլ կերպ ընկալել, և ինչպես են ազդում մարդկանց վրա հուզական բառերը։

Լուսանկարը` Զարինե Կիրակոսյանի

Այս շաբաթվա ընթացքում հասցրեցինք «Գաղտնի ընկեր» էլ խաղալ։ Ես լիտվացի Տոմայի գաղտնի ընկերն էի, ում անկողնու վրա երեկ քաղցրավենիք էի հասցրել թողնել։ Բայց ինքս գաղտնի ընկերոջից դեռ ոչինչ չէի ստացել և անհամբեր սպասում էի դրան։ Բոլոր թիմերի աշխատանքները ներկայացնելուց հետո սկսեցինք պարզել, թե ով ում գաղտնի ընկերն է։ Մեկը աչքերը փակած կանգնում էր շրջանի կենտրոնում, իսկ նրա գաղտնի ընկերը՝ մեջքի հետևում։ Հասավ իմ հերթը, կանգնեցի, և մի քանի վայրկյան հետո մեջքիս հետևում ծանոթ ձայն լսեցի, դա Յանն էր։ Յանի հետ արդեն հասցրել էի ընկերանալ, դե հասկանում եք, երկուսս էլ նույն հեռուստասերիալի սիրահարներ ենք, ինչպես կարող էինք չընկերանալ։

Լուսանկարը` Զարինե Կիրակոսյանի

Նվերս ստացա, և գնացինք ընթրելու։ Այսօրվա ընթրիքը նման չէր մնացած ընթրիքներին, որովհետև այն վերջինն էր Սլովակիայում։ Բակում հարազատ հայկական խորովածի հոտ էր ընկել, ինչը ավելի էր ախորժակ գրգռում: Ինչ խոսք, այն, ինչ համտեսեցինք, հայկականին երբեք չի հասնի։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Ընթրիքից հետո դեռ երկար զրուցեցինք, երգեցինք, ու եկավ մեր գնալու ժամանակը։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Հիմնականում նման պահերին նորմալ մարդիկ տխրում են, բայց ես այսօր տխուր չեմ, որովհետև ինչ-որ ներքին ձայն ինձ հուշում է, որ մենք դեռ հանդիպելու ենք․․․

Դե լավ, ես գնացի, մեզ դեռ Վիեննայում էլ են արկածներ սպասվում․․․

Լուսանկարը` Զարինե Կիրակոսյանի

Միջազգային համագործակցություն Արմավիր

Media Behind the Scenes, Սլովակիա, օր 6-րդ

2019/05/01 Աննա Անդրեասյան

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Մեր թրեյնինգի վեցերորդ օրը սկսվեց շատ բարձր տրամադրությամբ։ Պատրաստվում էինք գնալ Կոշիցե, որը մեծությամբ երկրորդ քաղաքն է Սլովակիայում։ Ոգևորությունը նկատվում էր բոլորի մոտ, որովհետև 5 օր շարունակ լինելով սարերի ու գեղեցիկ բնության գրկում, մի տեսակ հաճելի էր նորից տեսնել քաղաքը՝ լի մարդկանցով ու խանութներով։ Եվ այսպես, նախաճաշից հետո բոլորս արդեն ավտոբուսի մեջ ենք՝ պատրաստ մեզ սպասվող փոքրիկ ճամփորդությանը։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Մոտ մեկուկես ժամ տևող ճանապարհը ավարտեցինք Կոշիցե քաղաքի կենտրոնում։ Սկզբում պետք է մի փոքր շրջեինք։ Այդ կարճ ժամանակում հասցրեցինք նկատել, որ քաղաքը շատ գրավիչ ու գեղեցիկ է։ Շրջելուց հետո գնացինք տեղական հեռուստաընկերություն, որտեղ տեղակայված էին նաև ռադիոկայան և խմբագրություն։ Այնտեղ աշխատակիցներից մեկը մեզ ծանոթացրեց իր աշխատավայրի հետ։ Թեև հեռուստաընկերությունը բավականին փոքր էր, այն շատ հարմարավետ ու ժամանակակից տեսք ուներ։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Երբ բոլոր խմբերը արդեն հեռուստաընկերության աշխատանքին ծանոթացել էին, կարող էինք արդեն քաղաքին ծանոթանալ։ Բաժանվեցինք տարբեր խմբերի և սկսեցինք շրջել։ Քաղաքի կենտրոնում մի շատ գեղեցիկ ու գոթական ոճով կառուցված տաճար կար, որը յուրահատուկ զարդ էր հանդիսանում Կոշիցեի համար։ Մի բան, որ ինձ հատկապես գրավում էր այդ քաղաքում սալահատակված փողոցներն էին, իրենց բազմազան գույներով։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Մի քանի ժամ հետո բոլորս հավաքվել էինք պայմանավորված վայրում, որ հետ վերադառնայինք Ստառա Լեսնա։ Զարմանալիորեն հասանք ավտոբուսին հենց այն պահին, երբ սկսվեց հորդառատ անձրևը, որը հատուկ է այս տարածաշրջանին։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Մի խոսքով, զբաղված և հաճելի օրը ավարտվեց ընկերական հանգիստ ու ջերմ մթնոլորտում՝ զրուցելով, խաղեր խաղալով ու ֆիլմ դիտելով։

Միջազգային համագործակցություն Վայոց Ձոր

Media Behind the Scenes, Սլովակիա, օր 5-րդ

2019/04/30 Դավիթ Ասլանյան

Մեդիան կադրից դուրս, կամ ամբողջ Եվրոպան ափի մեջ։

Լուսանկարը` Մարիամ Բարսեղյանի

Օրն սկսվեց Սլովակիայի` Ալպերին բնորոշ գարնանային մառախուղով։ Արդեն հարազատ դարձած մարդկանց հետ նախաճաշելուց հետո ժամանակն էր շարունակել բացահայտումները մեդիայի անծայրածիր աշխարհում։

Դենիսան՝ այս հրաշալի գաղափարն իրագործողներից մեկը, ինչպես միշտ որոշել էր օրը սկսել խաղով, որի միջոցով մենք բավականին հետաքրքիր փաստեր իմացանք մասնակից երկրների մասին հենց բնակչի աչքերով։ Օրինակ՝ Բոսնիայից ժամանած Ինդիրան կես կատակ և կես լուրջ պատմեց, որ Բոսնիայում ապրելը իսկական մարտահրավեր է, ֆինանսական խնդիրների և որոշ անհանդուրժողականության առկայության պատճառով, իսկ լիտվացի Տոման առիթը բաց չթողեց հպարտանալու Լիտվայի վայ-ֆայ ցանցով, որն ամենաարագագործն է աշխարհում։ Իսկ խաղին հաջորդեց երբևէ ամենահաջողված դասախոսություններից մեկը։

Լուսանկարը` Մարիամ Բարսեղյանի

Մառախլապատ Ալբիոնից ժամանած Ուայսը չթողեց մեզ ձանձրանալ մառախլապատ եղանակին և բացահայտեց մեզ համար գրագետ լրագրող լինելու գաղտնիքները։ Պարզվում է, որ տեղեկատվություն գտնելը և դրա ճշմարտացիությունը ստուգելը այնքան էլ դժվար չէ, եթե իրոք գիտես, թե ինչ պետք է անել։ Իսկ տեղեկատվություն ստանալը գրագետ լրագրողի համար պարզապես նորություններին հետևելը չէ, այլ նորություններ գտնելը և դրանց ճշմարտացիության մեջ համոզվելը։ Ուայսի սովորեցրած կարևոր հմտությունները գործնականում կիրառելու ցանկությունը շատ մեծ էր բոլորիս մոտ, դրա համար որոշեցինք մարտահրավեր նետել ինքներս մեզ։

Լուսանկարը` Մարիամ Բարսեղյանի

Մասնակիցներս բաժանվեցինք խմբերի` կատարելու միևնույն առաջադրանքը։ Մենք պետք է գտնեինք տեղեկատվություն մեդիա աշխարհում և մեր նոր հմտությունների միջոցով ստուգեինք դրանց ճշմարտացի լինելը։ Իմ խմբի հետ գտանք բավականին հետաքրքիր վերնագրով մի նյութ, որը պատմում էր, թե ինչպես է մի տղա սպանել հարևանուհուն շարունակաբար իրեն հարցնելու համար, թե արդյոք ինքը չի՞ ուզում ամուսնանալ։ Նյութը բացի պատմությունից, ուներ նաև երկու նկար համացանցում։

Լուսանկարը` Մարիամ Բարսեղյանի

Մեր ձեռք բերած նոր հմտությունների միջոցով պարզեցինք, որ իրականում պատմությունը չափազանց աղավաղված է, իսկ նկարներից մեկը, որում պատկերված էր, այսպես կոչված մարդասպանը, իրականում որևէ կապ չունի նյութի հետ։ Մյուս նկարը, որում դիակ էր պատկերված, իրականում ոչ կապ ուներ նյութի հետ, ոչ էլ մյուս նկարի։

Լուսանկարը` Մարիամ Բարսեղյանի

Այս մարտահրավերը մեզ ևս մեկ անգամ ապացուցեց, որ ամեն ինչ, ինչ ցույց է տալիս մեդիան, ոչ միշտ է համապատասխանում իրականությանը, իսկ քսանմեկերորդ դարի մարդու համար ամենակարևոր բաներից մեկը մեդիագրագիտությունն է։ Ցավոք, կեղծ լուրերով այսօր տագնապալի չափով հեղեղված է հայկական մեդիադաշտը, և մեդիագրագետ լինելը դարձել է օրվա հրամայական:

Լուսանկարը` Մարիամ Բարսեղյանի

Օրը հագեցած էր կարևոր գիտելիքներով, բայց քանի որ երկար էինք աշխատել, ժամանակն էր հագեցնել նաև մեր քաղցը։ Սեղանի շուրջ տիրում էր ջերմ ու հարազատ մթնոլորտ։ Անվերջ կատակներ, բացահայտումներ մեկս մյուսի մշակույթի մասին և բազմաթիվ հետաքրքիր գաղափարներ։ Քննարկումների արդյունքում այնքան ընդհանրություններ բացահայտեցինք մեզ հետ կողք կողքի ապրող ժողովուրդների մասին, որ թվում է, թե Եվրոպան այնքան փոքր է, որ կարող է տեղավորվել անգամ մարդու ափի մեջ։

Միջազգային համագործակցություն Կոտայք

Media Behind the Scenes, Սլովակիա, օր 4-րդ

2019/04/29 Սուրեն Կարապետյան

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Օրը սկսեցինք մեկ ժամ ուշ, քանի որ կիրակի էր: Նախաճաշից հետո սկսեց Մարտինի դասընթացը։ Այն կապված էր լուրերը վերլուծելու և դրանց թաքնված իմաստները գտնելու հետ։ Նաև խոսվեց, թե ինչքան կարևոր է քննադատական մտածելակերպը, քանի որ միշտ չէ, որ հեղինակավոր լրատվական միջոցները միշտ օբյեկտիվ են ներկայացնում իրավիճակներն ու փաստերը։ Բերվեցին բազմաթիվ օրինակներ, երբ օրինակ, նույն լուսանկարը, տարբեր անկյուններից ցույց տալիս, արտահայտում է միանգամայն իրար հակասող մտքեր ու տեսարաններ։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Սեմինարից հետո ազգային խմբերով փորձեցինք վերլուծել մեր մեդիան, լրագրողների ոչ պրոֆեսիոնալ մոտեցումը և մեր հայրենակիցների մեդիա գրագիտության աստիճանը։ Հանդես եկանք կարճ պրեզենտացիաներով, ներկայացրինք հեղափոխության ընթացքում լրագրողների, լրատվական կայքերի ոչ պրոֆեսիոնալ մոտեցումը։ Եղան բազմաթիվ քննարկումներ, և հասկացանք, որ բոլորս էլ ունենք գրեթե նույն խնդիրները։

Հետո հերթը «եվրոպական միֆերինն էր»։ Դենիսայի գլխավորությամբ սկսվեց ակտիվ քննարկումների շարքը, որի ընթացքում ներկայացրինք մեր երկրների (ավելի ճիշտ, հասարակության) վերաբերմունքը Եվրոպական միությանը և դրա շուրջ պտտվող լեգենդները։ Ի դեպ, միայն Հայաստանն էր, որ ոչ ԵՄ անդամ էր, ոչ ԵՄ անդամ դառնալու թեկնածու, և միայն մենք էինք, որ ներկայացնում էինք մեր տարածաշրջանը (մի տեսակ հպարտ էինք)։ Քանի որ ԵՄ-ն նախ և առաջ տնտեսական միություն է, իսկ ես՝ տնտեսագետ, ապա ինչ էր մնում, քան հավեսով քննարկում կազմակերպելը։ Ներկայացրի Հայաստանի իրավիճակը, ԵԱՏՄ-ՀՀ-ԵՄ բարդ հարաբերությունները։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Նաև ներկայացրինք, որ մենք, բարեբախտաբար, չափից շատ եվրոպամետ, ռուսամետ կամ ամերիակամետ չենք։ Քննարկեցինք նաև brexit-ը, ԵՄ միգրացիոն ճգնաժամերը։ Հետաքրքիր ու լուրջ քննարկումից հետո մեզ սպասում էր ընթրիքը։ Մոռացա նշել, որ դեռ կեսօրից փորձում էի ֆիլմ ներբեռնել (Rope, 1948): Կզարմանաք՝ ի՞նչ կապ ուներ ֆիլմը էս ամենի հետ։ Երբ Մարտինը ներկայացնում էր սիմվոլիկայի դասընթացը, նշեց մի քանի ֆիլմեր, դրանց շարքում հենց Rope-ն էր։ Մեզ շատ հետաքրքրեց, և որոշեցինք երեկոյան դիտել։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Ընթրիքից հետո հանգստի ժամ է, ու ես հենց հիմա գրում եմ այս նյութը։ Դե ինչ, արդեն ժամանակ չմնաց, գնամ ֆիլմը դիտելու, դուք էլ գնացեք կիրակի երեկոն վայելելու։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Միջազգային համագործակցություն Գեղարքունիք

Media Behind the Scenes, Սլովակիա, օր 3

2019/04/28 Զարինե Կիրակոսյան

Լուսանկարը` Զարինե Կիրակոսյանի

08։00

-Դավ, Մարիամը ուշացավ, աչքիս քնած ա մնացել, սոված ա մնալու:

-Հա, հա, արագ գրի, տես չի պատասխանում` գնամ կանչեմ:

Ինչ եմ ուզում ասել. միջմշակութային միջոցառումներին նվիրված օրը սկսեցինք մեր մշակույթին բնորոշ երկու դրսևորմամբ՝ հոգատարություն, ջերմություն և ուշանալ։ Բայց լավ, սկսեմ սկզբից:

09։10

Օրը սկսվեց լեռնագնացությամբ, գնացքով ուղևորվեցինք Տատրայի լեռներ, ի դեպ ասեմ, որ Սլովակիայում այս լեռները ունեն այն նույն նշանակությունը, ինչ Արարատ լեռը մեզ համար։ Չգիտեմ, հիշո՞ւմ եք, թե՞ չէ, բայց էս ամեն ինչը տեղի է ունենում Սլովակիայի փոքր ու հեռավոր գյուղերից մեկում, դե, իհարկե, հեռավոր գյուղ ասելով նկատի չունեմ քաղաքակրթությունից կտրված, բայց աշխարհագրական առումով բավականին անհասանելի տեղում։ Հա, ինչու եմ սա ասում: Տատրայի ստորոտ հասնելու համար, մինչև գնացք նստելը մենք պիտի մեքենայով գնայինք հասնեինք գնացքի կայարան։ Մեքենա ասելով էլ նկատի ունեմ մեր երթուղային տրանսպորտին շատ նման գազել:

Լուսանկարը` Զարինե Կիրակոսյանի

Ամեն ինչ շատ նման էր մեր իրականությանը. վարորդը վատ տրամադրություն ուներ ու արագ էր քշում: Միակ տարբերությունն այն էր, որ պատրաստ էր 50 հոգանոց խմբին տաս-տաս խմբերով տանել, բայց մի հոգի ավել չէր վերցնի: Դե իհարկե այդ ընթացքում մեր հայերի խումբը հասցրեց մտովի այդ հիսուն հոգուն կոմպակտ տեղավորել մեքենայի մեջ, բայց ի՞նչ կարիք կար հայկական վատ փորձի փոխանակում անել։

Լուսանկարը` Զարինե Կիրակոսյանի

10։00-14։00

Վերջապես բոլորիս տեղափոխեցին կայարան, նստեցինք գնացք ու ուղևորվեցինք Տատրայի ստորոտ: Իրականում եթե բոլորիդ անձամբ չեմ կարող տանել ու ցույց տալ Սլովակիայի անտառներն ու բնությունը, ավելի լավ է չպատմեմ դրա գեղեցկությունից, ուղղակի կասեմ, որ եթե մի օր գնաք Սլովակիա, անպայման գնացեք Տատրա։ Մոտ երեք ժամ անտառը, լճերը, մաքուր օդն ու ձմեռվանից մնացած վերջին ձյունը վայելելուց հետո իջանք ու նորից ուղևորվեցինք Ստարա Լեսնա։

Լուսանկարը` Զարինե Կիրակոսյանի

15։00

Էլ ի՞նչ միջազգային ծրագիր առանց մշակութային միջոցառման։ Ավանդույթ դարձած ձևով ամեն երկիր իրեն հատկացված սեղանն ու ժամանակը օգտագործեց ներկայացնելու իրենց մշակույթը:

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Դե, որտեղ հայկական սեղան, էնտեղ կոնյակ, գինի, բաստուրմա, սուջուխ, լավաշ։ Ամեն երկրի մասնակից մի առանձին ոգևորությամբ իրեն զգում էր իր երկրի «փիառ մենեջերը». բելգիական շոկոլադ, գերմանական հարիբո, Մոնտենեգրոյի մսամթերք: Սլովակիայի պանրի տեսականու շուրջ երեկոն շարունակվեց երկար, մեզ հետաքրքրեց Մոնտենեգրոյի մսամթերքը ու Սլովակիայի տատրի թեյը, որը ի դեպ, թեյ չէր, ավելին, մեր կոնյակից էլ թունդ խմիչք էր:

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Հյուրասիրելուց հյուրասիրվելուց հետո թվում էր ամեն ինչ մոտենում է տրամաբանական վերջին, մեկ էլ Մարիամը սկսեց պարել մեր ժողովրդական պարերից մեկը: Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Գրեթե բոլոր մասնակիցները ոգևորությամբ ընդունեցին ու ցանկություն հայտնեցին սովորելու, իսկ էստեղ սկսվեց հայկական ավանդական «Վերվերին»։ Երկու ժամվա ընթացքում Վերվերին դարձավ Յարխուշտա, հետո Արամ Խաչատրյան՝ Էլեգիա, վալս, հետո կամաց տեղափոխվեցինք մեր ժամանակներ, ու քեֆը դարձավ փարթի։

Հագեցած օրվանից հետո, բոլորս գնացինք քնելու, մինչ վաղը, իսկ վաղը ձեզ հետ կլինի Սուրենը։

: Լուսանկարը` Զարինե Կիրակոսյանի

: Լուսանկարը` Զարինե Կիրակոսյանի

: Լուսանկարը` Զարինե Կիրակոսյանի

: Լուսանկարը` Զարինե Կիրակոսյանի

Միջազգային համագործակցություն Լոռի

Media Behind the Scenes, Սլովակիա, օր 2

2019/04/27 Մարիամ Բարսեղյան

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Ուղիղ 07։00 առանց զարթուցիչի ջանքերի արթնացա Ստառա Լեսնայի տաք քամուց, ամբողջովին հանգստացած և պատրաստ նոր արկածների։ Ինչպես գիտեք Աննայի նախորդ նյութից, մենք Media Behind the Scenes ծրագրի շրջանակներում լրագրողական մի շարք ոչ ֆորմալ վերապատրաստման դասընթացների ենք մասնակցում։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Լրատվության ճիշտ վերլուծությունը և ապատեղեկատվության խաթարումը այն թեմաներն են, որոնք հատկապես կարևոր են մեր օրերում։ Եվ մեդիագրագիտության, քննադատական մտածողության զարգացումն էլ հենց հանդիսանում է այս ծրագրի գլխավոր նպատակը։

Շատ կարևոր է կեղծ լուրերով լցված մեդիայում ունենալ ճշմարտացի լուրը ապատեղեկատվությունից տարբերակող լրագրողներ։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

08։15 նախաճաշի սեղանի շուրջ ծանոթացանք շուրջ 9 երկրների երիտասարդ լրագրողների հետ, ովքեր նույնպես ցանկանում են ավելի մաքուր և գրագետ մեդիա դաշտ ստեղծել իրենց երկրներում։ Երկար քննարկումները ցույց տվեցին, որ իրականում բոլոր երկրներում էլ գրեթե նույն խնդիրներն են։ Օրինակ՝ Իտալիայի մասնակից Ֆրանչեսկան, ով առաջիններից մեկն էր, ում հետ ծանոթացել էինք, պատմում էր, որ լրատվական կայքերը հեղինակային իրավունքներ են երբեմն խախտում։ Եվ մենք կարող ենք փաստել, որ նույն խնդիրը Հայաստանում էլ կա։ Բազմաթիվ անգամ ենք հայտնաբերել մեր նյութերն ու լուսանկարները տարբեր կայքերում, առանց թույլտվություն հարցնելու, առանց նյութի աղբյուրը նշելու:

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Նախաճաշից հետո սկսեցինք ոչ ֆորմալ խաղերի միջոցով իրար ճանաչել։ Ծրագրի ղեկավարներից մեկը՝ Դենիսան, խաղ առաջարկեց, որի նպատակն էր հիշել բոլոր մասնակիցների անունները։ Բոլորիս անունները հիշել կարողացավ միայն բոսնիացի Տարիկը։ Միայն մեր Զարէի անունը չհիշեց, իմն էլ սխալ ասաց, բայց ոչինչ, հեշտ չէ 30 հոգու անուն հիշել։ Մինչև Տարիկի բոլորիս անունները հիշելը, մենք մեկ ուրիշ խաղ էլ խաղացինք։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Որոշ ժամանակի ընթացքում պատահական զույգերի բաշխվելով, պետք է մեր զույգերի մասին հնարավորինս շատ բան իմանայինք, այնուհետև մեր նոր ընկերոջ մասին պատմեինք բոլորին։ Իմ նոր ընկերը Մատիան էր, Բոսնիայից, ով հասարակական կապեր (Public Relations) էր ուսումնասիրում։ Մատիան ժողովրդական երաժշտության, ռոքի և ջազի սիրահար է ինչպես ես, և կիթառ նվագել էլ գիտեր։ Խաղից հետո քաղաքում զբոսնեցինք, պետք է ասեմ, որ ինչպես ցանկացած եվրոպական քաղաք, Ստառա Լեսնան նույնպես գունավոր տանիքներով, գողտրիկ շինություններով է, ինչը քաղաքին յուրահատուկ տրամադրություն է հաղորդում։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Ընթրիքին նորից Ֆրանչեսկայի հետ նույն սեղանի շուրջ էինք։ Դավիթը իր իտալերեն երգերի իմացությամբ զարմացրեց թե՛ Ֆրանչեսկային, թե՛ մնացած ներկաներին, այդ թվում նաև մեզ։ Պարզեցինք, որ ուտելուց հետո ամանը չսրբելը Իտալիայում նույնպես տգեղ ամուսին ունենալու վախ է առաջացնում ապագա հարսնացուների սրտերում։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Իտալական մշակույթից անցանք հայկական մշակույթին, երեկոն ավարտելով քոչարիի երաժշտության ներքո։

Դե ինչ, գնացինք քնելու, մինչ վաղը։

Միջազգային համագործակցություն Արմավիր

Media Behind the Scenes. Սլովակիա, օր 1-ին

2019/04/26 Աննա Անդրեասյան

Վեց ամսվա ընդմիջումից հետո վերջապես նորից հնարավորություն ընձեռվեց փոխանակման ծրագրի մասնակցելու։ Այս անգամ ուղևորությունը դեպի Սլովակիա էր։ «Մանանա» կենտրոնը, որը Եվրոպայի երիտասարդական մամուլի (European Youth Press) ցանցի անդամ է, Media Behind the Scenes ծրագրի շրջանակներում լրագրողական թրեյնինգների է ուղարկում Հայաստանի պատանի թղթակիցների ցանցի` 17.am-ի հինգ ակտիվ թղթակիցների` Սուրեն Կարապետյանին, Զարինե Կիրակոսյանին, Մարիամ Բարսեղյանին, Դավիթ Ասլանյանին և ինձ` Աննա Անդրեասյանիս: Մենք պետք է մասնակցենք թրեյնինգների, որոնք միտված են երիտասարդ լրագրողների մեդիագրագիտությունը զարգացնելու։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Նորից «Զվարթնոց» օդանավակայանում ենք։ Առաջին կանգառը լինելու է Բուխարեստում։ Եվրոպայում հնարավորինս շատ քաղաքներում լինել ցանկացող երիտասարդներս մեծ հույսեր էինք փայփայում, թե կկարողանանք Բուխարեստում գտնվելու 10 ժամը օգտագործել քաղաքը բացահայտելով ու զբոսնելով։ Սակայն մեզ հիասթափություն էր սպասվում։ Պարզվեց` մեր մեկանգամյա մուտքի վիզան չէր թույլատրում վայելել այդ հաճույքը։ Հույս ունենք, որ Եվրոպայի հետ վիզային ռեժիմի դյուրացումը մի օր այդ հնարավորությունը մեզ կընձեռի ճամփորդել առանց սահմանափակումների: Իսկ մինչ այդ մենք տասը ժամ արգելափակված էինք մնալու օդանավակայանում: Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Օդանավակայաններում մի բան, որ տանել չեմ կարողանում, նստարանների կողքի բռնակներն են, որոնք քեզ սահմանափակում են մի նստատեղի սահմաններում և թույլ չեն տալիս հարմարավետ տեղավորվել։ Ու հենց դրանց առկայության պատճառով չէինք կարողանում հանգիստ քնել, անընդհատ մի տեղինց մյուսն էինք գնում։

Բարեբախտաբար, Զարինեն փոքր նստարաններին տեղավորվելու հատուկ մասնագետ է և մեզ սովորեցրեց «տիրապետել այդ արվեստին»։ Մի խոսքով, երկար ճիգերից հետո մենք սովորեցինք տարբեր դիրքերով տեղավորվել նստարանների վրա ու մեզ լիարժեքորեն զգալ ինչպես տանը։

Հիմա անցնում ենք երկրորդ կանգառին, որը Վիեննան էր։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Բնականաբար մենք առանձնակի ոգևորությամբ էինք սպասում այնտեղ հասնելուն։ Հենց ինքնաթիռից դուրս գալու պահից հասկացանք, որ այն մի քաղաք է, որտեղ մեծ հաճույքով կմնայինք՝ այն էլ երկար ժամանակով, բայց քանի որ մեր ճանապարհորդությունը դեռ չէր ավարտվել, պետք է ուղևորվեինք հաջորդ կանգառ։

Պատրաստվում էինք գնացքով գնալ Բրատիսլավա, այնուհետև Տռնավա։ Այնպես ստացվեց, որ մենք շտապելու և այս հարցերում մի քիչ էլ անփորձ լինելու պատճառով սխալ գնացք նստեցինք և միայն գնացքի շարժվելուց հետո հարցուփորձ անելով հասկացանք, որ ճիշտ գնացք չենք նստել։ Բայց դե ինչ կարող էինք անել, արդեն ուշ էր։ Բարեբախտաբար, երկու գնացքներն էլ նույն քաղաքը՝ Բրատիսլավա էին գնալու, ուղղակի տարբեր գնացքի կայարաններով էին անցնելու։ Հետևաբար մեր մյուս գնացքին հասցնելու համար, որի տոմսը արդեն գնված էր, պետք է գնացքի մի կայարանից մյուսը գնայինք և այն էլ մեծ արագությամբ։ Այդպես էլ արեցինք։ Մեզ այդ ընթացքում օգնեց մի սլովակ երիտասարդ, և մենք միասին գիշերվա կեսին գնացքի կայարանից մեր ճամպրուկներով վազեցինք դեպի ավտոբուսը, որը մեզ պետք է հասցներ գնացքի մյուս կայարանը։ Այստեղ պետք է նաև նշել, որ մեր սլովակ ընկերը հայ կոլեգա ուներ, այս փաստը մեզ ընդհանուր թեմա տվեց խոսելու և քննարկելու։ Վերջապես հասանք Տռնավա տանող գնացքին։ Ապահովության համար մի քանի անգամ ստուգեցինք և հավաստիացանք, որ այն հենց մեր գնացքն է, որից հետո տեղավորվեցինք և հանգիստ շունչ քաշեցինք։ Այս գնացքում սովորեցինք մեր առաջին սլովակերեն արտահայտությունը՝ «տու տու արաբատու», որը նշանակում էր «ճամպրուկները բարձրացրեք վերև»։

Լուսանկարը` Զարինե Կիրակոսյանի

Մոտ մեկ ժամ հետո արդեն Տռնավայում էինք։ Այս քաղաքում մենք պետք է մնայինք մեկ գիշեր, որից հետո պետք է շարունակեյինք մեր ճամփորդությունը, որը կարծես մի ամբողջ հավերժություն էր տևելու։ Տեղավորվեցինք հոսթելում և վայելեցինք այդքան սպասված հանգիստը։

Լուսանկարը` Զարինե Կիրակոսյանի

Առավոտյան շուտ արթնացանք ու որոշեցինք շրջել քաղաքով, քանի որ այն շատ գեղեցիկ ու հետաքրքիր էր։ Բազմաթիվ լուսանկարներ անելուց ու մի լավ շրջակայքը ուսումնասիրելուց հետո, նորից ուղևորվեցինք դեպի գնացքի կայարան՝ Պոպրադ հասնելու համար։ Գնացք նստելուց հետո ստիպված էինք մոտ 10 վագոն անցնել` մեր տեղերը գտնելու համար։ Այն բոլորովին էլ հիասթափեցնող չէր։ Մեզ հատկացված էր կուպե, որտեղ հարմարավետ տեղավորվեցինք ու սկսեցինք վայելել պատուհանից բացվող գեղեցիկ տեսարանները։ Գնացքը անցնում էր գեղեցիկ դեղին ծաղիկներով լեցուն դաշտերով ու տեղ-տեղ դրանք ընդհատող սարերով։

Լուսանկարը` Սուրեն Կարապետյանի

Մեր հավատն էլ չէր գալիս, բայց հասանք Պոպրադ։ Գնացքի կայարանում հանդիպեցինք մյուս մասնակիցներին։ Նրանցից մի քանիսին արդեն գիտեինք նախորդ ծրագրերից։ Միասին ավտոբուսով ուղևորվեցինք դեպի մեր վերջին կայարանը` Ստառա Լեսնա, որտեղ առաջիկա շաբաթում պետք է մնանք։ Այն տեղակայված է սարերի մեջ, հետևաբար, երբ հասանք այնտեղ, մեր արդեն մեծ խմբով ոտքով փորձում էինք գտնել հյուրանոցը։ Վերջապես կազմակերպիչները եկան մեզ տանելու, ու մենք հասանք այդքան բաղձալի հյուրանոցը։

Եվ այսպես, այս երկար, արկածներով լի ու զվարճալի ճամփորդությունը ավարտվեց, ու մենք վերջապես հնարավորություն ունենք հանգստանալու և առավոտյան թարմ ուժերով սկսելու դասընթացը։

Հարցազրույց, Միջազգային համագործակցություն Լոռի

Եթե գլխումդ երաժշտություն է հնչում

2018/12/08 Մարիամ Բարսեղյան

Լուսանկարը` Մարիամ Բարսեղյանի

«Media moving forward» ծրագրի ընթացքում ես և իմ մոնտենեգրացի թիմակիցը՝ Մայան, հնարավորություն ունեցանք Europe Youth Award-ի մասնակից Քենեթ Ուոթի հետ հանդիպել:

Քենեթը «Umix Music App» ծրագրի հեղինակն է: Դա երաժշտական հավելված է, որը հնարավորություն է տալիս ստեղծել թվային երաժշտություն՝ պարզապես օգտագործելով ձայնը:

-Ինչպե՞ս է առաջացել այս հավելվածը ստեղծելու գաղափարը:

-Ծրագիրը հիմնված է Հոնկոնգի մշակույթի և երաժշտական արդյունաբերության վրա: Ասիայում կան շատ մարդիկ, ովքեր ցանկանում են երաժշտություն ստեղծել, բայց դա այդքան էլ հեշտ չէ, որովհետև կոմպոզիտոր կամ պրոդյուսեր լինելու համար դու պետք է երաժշտական գործիքների, տեխնիկայի և այլ հմտությունների տիրապետես: Հենց սա է պատճառը, թե ինչու եմ ես ցանկացել ստեղծել այնպիսի հավելված, որը թույլ կտա տաղանդավոր մարդկանց երաժշտություն ստեղծել և վերամշակել։

-Երբ հավելվածի գաղափարը արդեն հասունացել էր, ո՞րն էր առաջին քայլը, որ Դուք արեցիք:

-Ես ծրագրավորող եմ, իմ գործընկերները նույնպես ծրագրավորողներ են, այնպես որ, առաջին քայլը հավելվածի նախատիպը գրելն էր: Մենք բազմաթիվ ալգորիթմներ ենք փորձարկել, մինչև այն մեկը, որը ծրագիրը աշխատող կդարձներ: Նախատիպը ունենալուց հետո մենք առաջին անգամ այն ցուցադրեցինք: Եվ ունեցանք մի խումբ կամավորներ, որոնք էլ առաջին անգամ փորձարկեցին մեր հավելվածը:

-Քանի՞ հոգի են ներգրավված Ձեր թիմում:

-Մենք երեքն ենք, և անկեղծ ասած՝ մեզ դուր է գալիս աշխատել այս փոքր թիմում: Մենք երեքս էլ ծրագրավորողներ ենք, բայց քանի որ ծրագիրը իր մեջ ներառում է նաև բիզնես, դիզայն և մարքեթինգ, հետևաբար այս ոլորտներում ևս գործունեություն ենք ծավալում: Ըստ իս՝ ես ավելի շատ նորարար գաղափարներին կյանք տալով եմ զբաղվում, երբեմն էլ փորձում եմ դիզայնի հարցերում օգնել:

-Ինչքա՞ն եք աշխատել ծրագրի վրա, և ի՞նչ միջոցներ եք օգտագործել այն իրականացնելու համար:

-Գրեթե մեկ տարի: Իրականում ոչ այդքան շատ գումար, ինչքան ժամանակ ենք ծախսել: Զարգացումը ունի իր արժեքը, բայց դա մեր ժամանակի արժեքն էր: Մենք նվազագույնի էինք հասցրել մեր բոլոր ծախսերը: Ծրագրավորման մասի հետ կապված ոչ մի գումար չենք ծախսել, բայց մարքեթինգի և ծրագրի թողարկման համար մոտ 700 ԱՄՆ դոլար ենք ծախսել, որը իրականում այդքան էլ շատ չէ:

-Ի՞նչ հնարավորություններ է պարունակում հավելվածը:

-Հավելվածը իր մեջ պարունակում է մի շարք երաժշտական գործիքներ, որոնք ձեր ձայնով հնչած մեղեդուն տալիս են իրենց հատուկ երանգը: Կան մի շարք գործիքներ, որոնց միջոցով դու կարող ես ընտրել երաժշտական ժանրը, որով ուզում ես, որ քո երաժշտությունը հնչի: Եվ իհարկե, երաժշտությունը խմբագրելու համար բոլոր անհրաժեշտ գործիքները: Մենք իրոք մտածում ենք, որ սա լավ հարթակ է բոլոր տաղանդավոր մարդկանց համար՝ իրենց գլխում հնչող երաժշտությունը լսելի դարձնելու: Մենք հատկապես սա լավ հարթակ ենք համարում Ասիայում, որովհետև այստեղ երաժշտական դպրոցներում սովորում են դասական երաժշտություն նվագել միայն դիպլոմ ստանալու համար, այլ ոչ հաճույքի:

-Մի փոքր կբացատրեք՝ ինչպես է աշխատում Ձեր հավելվածը:

-Այն շատ պարզ է աշխատում: Եթե դու արդեն գլխումդ մեղեդի ունես, ինտերֆեյսի վրա սեղմում ես ձայնագրման համար նախատեսված կոճակին և երգում, որից հետո այն ձայնը վերածում է գործիքավորված տարբերակի: Այնուհետև ընտրում ես երաժշտական գործիքը: Հավելվածում մոտ 20 երաժշտական գործիք կա ներառված, որոնց քանակը դեռ ընդլայնվելու է: Այստեղ պետք չեն երաժշտական կրթություն և լիքը տեսությունների իմացություն, և հենց սա է մեր հավելվածի առավելությունը:

-Իսկ Դուք ինքներդ երաժշտություն խմբագրո՞ւմ եք:

-Այո, ես դրանից մեծ հաճույք եմ ստանում: Ես սիրում եմ երաժշտությունը, սիրում եմ ծրագրավորումը և այս ծրագիրը հենց այն է, ինչը միավորում է իմ բոլոր նախասիրությունները, և հնարավոր չէ այս աշխատանքից հաճույք չստանալ: Ինչ-որ նոր բան սովորելու առիթը ինձ միշտ ոգևորում է:

-Քանի՞ օգտագործող ունեք արդեն:

-Դեռ այդքան շատ չէ, որովհետև մարքեթինգով դեռ այդքան չենք զբաղվել: Եվ հետո, ծրագիրը դեռ միայն IOS տարբերակով է հասանելի, բայց չէ՞ որ Android-ը հիմա ավելի շատ պահանջարկ ունի: Բայց սա ժամանակի հարց է, հավելվածը երկու տարբերակով հասանելի կլինի: Ներկայումս ԱՄՆ-ում մի քանի հազար հետևորդ ունենք: Բայց մենք չենք ուզում դեռ մարքեթինգով զբաղվել, մինչև Android տարբերակը հասանելի չդառնա:

Հարցազրույց, Միջազգային համագործակցություն Երևան

«Sharqi» նշանակում է` «արևելյան»

2018/12/06

Լուսանկարը` Դիանա Շահբազյանի

Նոյեմբերի 28-30-ը Ավստրիայի Գրաց քաղաքում տեղի ունեցավ European Youth Award մրցանակաբաշխությունը, որը երիտասարդներին, սոցիալական ձեռներեցներին և ստարտափերին մոտիվացնում է ստեղծել թվային նախագծեր: Կարդացեք մեր թղթակիցների հարցազրույցները մասնակիցների հետ:

-Խնդրում ենք պատմել Ձեր մասին:

-Ես Էմադն եմ՝ «Sharqi Shop» հավելվածի համահիմնադիրը, 2013-ին Սիրիայից տեղափոխվել եմ Հորդանան։ Երկու տարի աշխատել եմ որպես ֆրիլանսեր, այնուհետև միացել եմ ինտերնետ վաճառքի գործակալությանը, որտեղ վեբ ծրագրավորող եմ եղել։ Այստեղ մեկ տարի աշխատելուց հետո հանդիպեցի Սելիմին, և մենք միասին որոշեցինք բացել «Շարքին»։

-Ինչպե՞ս առաջացավ ծրագրի գաղափարը:

-Երբ ես ինտերնետ վաճառքի ոլորտում էի աշխատում, նկատեցի, որ շատերն են մեզ դիմում օնլայն խանութներ բացելու նպատակով։ Բայց միայն սարքավորումները բավարար չեն օնլայն խանութ վարելու համար. պետք է որոշակի տեխնիկական հմտությունների տիրապետել, ինչպես նաև պետք է ինչ-որ չափով ծանոթ լինել թվային մարքեթինգին առցանց վաճառքի համար։ Նրանցից շատերը տեխնիկական գիտելիքներ չունեցող հասարակ մարդիկ են, այդ իսկ պատճառով մենք զգում էինք, որ իրենց օգնություն է պետք, և որոշեցինք բացել «Շարքի շոփը»։ Մեր թիմն օգնում է վարպետներին վաճառել իրենց ապրանքները՝ կազմակերպելով լոգիստիկան, առաքումը, ապրանքի պրոֆեսիոնալ լուսանկարներ է անում, ինչպես նաև կոնտենտ է գրում։ Այսպիսով, իրենք կենտրոնանում են ապրանքի ստեղծման վրա, քանի որ մնացածն անում ենք մենք։ Հենց սա է մեր գաղափարը։

-Իսկ ի՞նչ է նշանակում «sharqi» բառը:

-Արաբերենով «sharqi» նշանակում է` «արևելյան»։

-Ինչպե՞ս եք վարպետներին ընտրում ձեր հարթակի համար:

-Նրանք ընտրվում են ըստ տարբեր հատկանիշների, որոնցից առաջնայինը կրեատիվությունն է։ Մենք իրենց փնտրում ենք սոցիալական ցանցերում՝ կարդալով մարդկանց կարծիքները իրենց ապրանքների վերաբերյալ։

-Վարպետները կարո՞ղ են ինքնուրույն դիմել կայքում ներկայացված լինելու համար

-Այո, որոշ մարդիկ մեզ միանալու ցանկություն են հայտնում։ Մեր թիմն է որոշում, թե ում է պետք ներառել` իրենց աշխատանքներից կախված։

-Ինչպե՞ս են մարդիկ գտնում ձեր կայքը։ Ի՞նչ միջոցներով եք ձեր մասին տեղեկություն տարածում։

-Գովազդ անելուց առաջ մենք որոշել ենք կենտրոնանալ որոնման համակարգի օպտիմալացման (SEO-search engine optimization) վրա, քանի որ առցանց վաճառքի ոլոտում ձեռք բերած փորձի շնորհիվ մենք դրան բավականին լավ ենք տիրապետում։ Ամեն ամիս կայքն ունենում է մոտ 3000 հյուր` առանց որևէ գովազդային արշավի։ Դրանից բացի` մարքեթինգի մեջ մեզ շատ են օգնում սոցցանցերը։

-Իսկ ինչպե՞ս է սահմանվում ապրանքի գինը։ Վարպետն ի՞նքն է այն որոշում:

-Այո, վարպետներն են որոշում իրենց ապրանքի գինը, իսկ մենք ստանում ենք դրա մոտ 20-30 %-ը։ Կայքում ներկայացված լինելու համար նրանք ոչինչ չեն վճարում, բայց յուրաքանչյուր պատվերից մենք տոկոս ենք ստանում։

-Կարո՞ղ եմ արդյոք ես` որպես հաճախորդ, կապ հաստատել անմիջապես վարպետի հետ:

-Կայքում կարող եք տեսնել վարպետի էջը, բայց այնտեղ ոչ մի կոնտակտային տվյալ ներկայացված չէ։ Սակայն, եթե ցանկանում եք, հեշտությամբ կարող եք նրանց գտնել սոցիալական ցանցերում։ Մենք իրենց հետ կնքել ենք պայմանագիր, և եթե որևէ մեկը գա իրենց մոտ և ասի, որ իրենց մասին իմացել է «Sharqi»-ից, մենք, միևնույնն է, կստանանք կոմիսիոն վճարումները տոկոսի տեսքով։

-Սովորաբար ո՞ր երկրից են լինում խանութի հաճախորդները:

-Այս փուլում մենք կենտրոնացած ենք արաբական երկրների վրա։ Մեծամասնություն են կազմում Սաուդյան Արաբիան, Միացյալ Արաբական Էմիրաթները, Քուվեյթն ու Քաթարը։ Իսկ վարպետներից ցանկանում ենք նաև ներառել Լիբանանի և Թուրքիայի վարպետներին։ Մեր ապագայի նպատակն է հաստատվել Եվրոպական շուկայում։ Որոշ պատճառներով մեր ապրանքները եվրոպացիների համար այդքան էլ համապատասխան չեն, դրա համար որոշվեց դիզայներներ վարձել ապրանքի տեսքը եվրոպական շուկայում ավելի գրավիչ դարձնելու համար։

-Ծրագրի իրականացման ընթացքում ի՞նչ դժվարությունների եք հանդիպել:

-Մենք սիրիացիներ ենք Հորդանանում, որոնց համար շատ դժվար է ընկերություն գրանցելը ազգային պատկանելության պատճառով։ Այդ անելու համար գոյություն ունեն որոշ պայմաններ, և մեծ գումարներ է պետք է վճարել դրա համար։ Երկու տարի առաջ սկսեցինք այս գործը, և մինչ այսօր կազմակերպությունը գրանցված է հորդանանցի ընկերոջս անունով։ Սա է հիմնական խնդիրը։

-Ծրագիրը ստեղծելու համար ձեզ աջակցող հովանավորներ ունեցե՞լ եք:

-Այո, մենք ստացել ենք 50000$ դրամաշնորհ Հորդանանում «Oasis500» գրասենյակի կողմից, որը մեր գործընկերն է։ Նաև Եվրամիության կողմից ֆինանսավորվող «Shamalstart» հորդանանյան ընկերությունն է մեզ դրամաշնորհ տվել:

-Իսկ ի՞նչ մոտիվացիա եք ունեցել այս տիպի ծրագիր իրականացնելու և վարպետների համար նմանատիպ հարթակ ստեղծելու համար:

-Կայքը ստեղծելիս մոտիվացիա կար, իհարկե։ Այս վարպետները հասարակ մարդիկ են, և իրենց ստեղծած ապրանքները չեն վաճառվում Հորդանանում։ Երբ իրենք Սիրիայում էին, իրենց մոտ էին գալիս ամբողջ աշխահից, հիմա իրենք մտածում են Եվրոպա կամ ԱՄՆ տեղափոխվելու մասին, քանի որ Հորդանանի շուկան իրենց համար չէ։ Այժմ մենք աջակցում ենք մոտ 60 վարպետի և փորձում ենք նաև զարգացնել հենդմեյդ խնամքի միջոցների գաղափարը՝ համագործակցելով Հորդանանում բնական խնամքի միջոցներ պատրաստողների հետ։ Մենք ցանկանում ենք ստեղծել նաև «Sharqi» խնամքի միջոցների կայք, որը կունենա առաքում ամբողջ աշխարհով։

Հարցազրույցը վարեցին Դիանա Շահբազյանը, Անա Ժոաու Ասեվեդոն և Անետա Բաղդասարյանը

Միջազգային համագործակցություն

Media moving forward, Ավստրիա, Օր 5

2018/12/01 Անետա Բաղդասարյան

Դե ինչ, շարունակվում է Դիանայի, Մարիամի ու Անետայի օրագիրը «Media moving forward» ծրագրի մասին` Ավստրիայի Գրաց քաղաքում: Ամեն առավոտ արթնանալիս սպասում եմ, որ պատուհանից դուրս նայելով կտեսնեմ սպիտակ ձյան շերտ: Այսօր, ինչպես և մնացած չորս օրերին, ձյուն չկար:

Լուսանկարը` Դիանա Շահբազյանի

Այսօր փառատոնի փակումն էր: Սակայն մինչև գալա համերգն ու մրցանակների շնորհումը, Գրացի կիրառական գիտությունների համալսարանի մեծ դահլիճում դեռ շատ բան պետք է անեինք:

Լուսանկարը` Դիանա Շահբազյանի

Մեզ հյուր էին եկել տարբեր ոլորտներ ներկայացնող մի շարք մասնագետներ, որոնց հետ միասին պետք է փորձեինք խնդիրներին լուծումներ գտնել: Նրանցից յուրաքանչյուրը նստած էր կլոր սեղանի շուրջ, ուր մենք գնում էինք և իրենց հետ միասին փորձում խնդրին որոշակի լուծում տալ: Ամեն մեկն իր մտքերը գրեց գունավոր կպչուն թերթիկների վրա, և 15 րոպեն անցնելուն պես մենք պետք է փոխեինք սեղանն ու նստեինք մեկ այլ մասնագետի մոտ` լրիվ ուրիշ խնդիր քննարկելու համար: Այս ամենից հետո նրանք ընտրեցին երկու լավագույն լուծում, որն այնուհետև կզարգացվեր նույն ձևով, ուղղակի այս անգամ 20 րոպեանոց քննարկումներով: Իսկապես, հետաքրքիր էր գործի գիտակների հետ քննարկել այնպիսի թեմաներ և հարցեր, ինչպես օրինակ, լավ կադրեր գրավելու ու ընկերությունում պահելու միջոցներ, աշխատանքի շուկայում մրցունակ լինելու համար անհրաժեշտ հմտություններ ու աշխատակիցների միջև առողջ մրցակցություն ստեղծելու ոչ ֆորմալ ձևերը:

Միջոցառման երկրորդ փուլը նվիրված էր համալսարանի ուսանողների կողմից կազմակերպված ցուցահանդեսին, որտեղ նրանցից յուրաքանչյուրն ուներ հնարավորություն իր գաղափարը ներկայացնելու հյուրերին:

Մինչև գալա համերգը դեռ շատ ժամանակ կար, և մենք որոշեցինք շարունակել հեքիաթային Գրացը բացահայտելու մեր առաքելությունը: Միանգամից չվերադարձանք հոսթել, այլ քայլեցինք լրիվ հակառակ ուղղությամբ ու հասանք մի դղյակի, որը նման չէր կյանքումս տեսած և ոչ մի ճարտարապետական կառույցի: Բարձր մետաղյա դարպասներից այն կողմ երևում էր Էգենբերգի դղյակը` շրջապատված այգով ու մառախլապատ սարերով: Դղյակի ներսում տեղադրված ցուցանակի վրա գերմաներեն գրությունից հասկացանք, որ այն համաշխարհային մշակութային ժառանգություն է ճանաչվել Յունեսկոյի կողմից: Բախտներս բերեց. այգին մեկ ժամից նոր կփակվեր: Բերաններս բաց զբոսնում էինք այգում, քայլում դղյակի ներսի բակով ու պատշգամբով` պատկերացնելով, որ ժամանակին այստեղ միգուցե ապրել է թագավորը և ճիշտ մեզ նման քայլել այդ նույն պատշգամբով: Էմոցիաներով լի եկանք հոսթել, որտեղից պետք է շարժվեինք փակման արարողության սրահ:

Լուսանկարը` Դիանա Շահբազյանի

Երբ համարյա հասել էինք տեղ, արդեն գուշակում էինք, թե ուր ենք գնում: Այս վայրը շատ ենք տեսել քաղաքում զբոսնելիս: Սրահը գտնվում էր բլուրի ստորոտում, քարանձավի մեջ: Գալային եկել էին բոլորը` մասնակիցներն ու ժյուրին, ուսանողները և մենք` լրագրողներս: Եկել էինք, որպեսզի աջակցենք լավագույն ծրագրերի հեղինակներին, ովքեր մրցանակներ ստացան և ճանաչվեցին European youth award-ի լավագույններից լավագույնը:

Լուսանկարը` Դիանա Շահբազյանի

Դե իսկ վերջում երաժշտություն, պարեր, ուրախ ժամանց: Եվ երբ դուրս եկանք, գետինը խոնավ էր, և տեղ-տեղ սպիտակ հետքեր էին երևում: Գրացում ձյուն էր եկել: