Վերջին ժամանակներս սկսել են ավելանալ կին վարորդները: Ու շատ դժգոհություններ եմ լսել տղամարդկանցից: Գիտե՞ք, զարմանում եմ այն մտածողության վրա, որ եթե դիմացիդ մեքենան խախտում է անում, ուրեմն՝ զգուշացե՛ք, կին է ղեկին: Բայց ինչո՞ւ մյուս վարորդների մտքով չի անցնում, որ կարող է անգամ ոչ սթափ տղամարդ լինել: Իհարկե, ես համամիտ եմ նրանց հետ, եթե իրոք կինը կամ աղջիկը մեքենա վարել չգիտի, և մեքենան ուղղակի ձևական բնույթ ունի:
Շատ ծիծաղելի է, երբ կանայք դիմացի հայելին օգտագործում են ոչ թե հետեւի տեսադաշտը տեսնելու համար, այլ շպարը թարմացնելու նպատակով: Բայց չէ՞ որ ոչ բոլոր կանայք են այդպիսին: Կան այնպիսի կանայք, որոնք տղամարդկանցից շատ ավելի լավ են վարում:
Ես անցկացրել եմ փոքրիկ զրույց երկու կին վարորդների՝ Շուշան Միկոյանի և Նարինե Պետրոսյանի հետ:
Շուշան Միկոյանն արդեն մեկ տարվա վարորդ է: Նա հանդիպում է շատ խնդիրների, ինչպես նաև խնդիրներ առաջացնում այլ վարորդների համար: Ինչպես ինքն ասաց. «Սկսեցի մեքենա վարել կարիքից դրդված, քանի որ սովորում էի Ամերիկյան համալսարանում և ապրում Աշտարակում: 80 րոպե դասին մասնակցելու համար ծախսում էի 180 րոպե կանգառներում և երթուղայիններում: Ամեն ինչ ավելի վատ էր տոն օրերին և ուշ ժամերին: Մի անգամ, երբ տուն եկա երկու տարեց տղամարդկանց միջև նստած, որոնք հավանաբար վերջին անգամ Նոր տարուն էին լոգանք ընդունել, վերջնական որոշում ընդունեցի, որ պետք է մեքենա վարեմ: Երևանում վատ աչքով են նայում, քանի որ կա կարծրատիպ, որ կին վարորդները ճանապարհի չարիք են: Սակայն Երևանից դուրս տղամարդիկ հիմնականում սիրալիր են: Երբ տեսնում են, որ չեմ կարողանում կայանել, թողնում են իրենց բան ու գործը ու գալիս ցուցումներ են տալիս, թե երբ թեքեմ ղեկը, ինչքան տեղ կա հետևում և այլն»:
Իսկ Նարինե Պետրոսյանն արդեն 12 տարվա վարորդ է: Նա շատ խնդիրների չի հանդիպում, միայն կարմիր գծերի հետ կապված խնդիրներն են. շատ դեպքերում տեղ չի լինում կայանելու համար: Մեքենա սկսեց վարել, որովհետև առաջացավ անհրաժեշտություն. ապրում էր օտար երկրում և ուներ երկու մանկահասակ երեխա: Ըստ նրա՝ «ՀՀ ճանապարհատրանսպորտային օրենքները լիարժեք են ձևակերպված, սակայն օրենքի պահպանումն ու իրագործումը կատարյալ չէ»: 5 տարի նա վարել է Իրանում, որտեղ երթևեկությունն ահավոր է եղել, և օրենքները գրեթե չեն գործել: Ի տարբերություն Շուշանի՝ Նարինեի հետ չի պատահել այնպիսի մի դեպք, որ օգնեն, բայց հավատացած է, որ եթե անհրաժեշտություն առաջանա, կօգնեն:
Այսպիսով՝ տղամարդի՛կ, ինչքան էլ դժգոհեք, միևնույնն է, կինն ամեն տեղ իր ոտքը կդնի: Վառ օրինակներից մեկը կին տիեզերագնաց Վալենտինա Տերեշկովան է (1963 թ.):
