Շփման կետը «Ե» տառը

Ես Գայանեն եմ: Չեք հավատա, բայց ինձ համար ամենադժվար բաներից մեկը ինձ ներկայացնելն է: Չէ, իրականում ահագին դժվար գործ է: Չէ որ առաջին բառերն են որոշում, թե դիմացինդ ինչ կարծիք կկազմի քո մասին:

Միշտ առաջինը մտքիս է գալիս այն, որ ատում եմ, երբ ինձ Գայան են ասում: Մտածում եք փո՞քր բան է` ի՞նչ տարբերություն. Գայան, թե Գայանե, բայց իրականում այդ «ե» տառը «կուլ տվողները» մի քանի տասնամյակ են ավելացնում իմ կենսաբանական տարիքին: Դե, դուք մտածեք, թե ով  կուզեր շուտ մեծանալ: Պարզից էլ պարզ է` ոչ ոք:

Ես կարծում եմ, որ իրականում այդ մեր կենսաբանական տարիք կոչվածը շատ էլ էական չէ: Դա ընդամենը թիվ է`միանիշ, երկնիշ, գուցե եռանիշ: Թվերը չեն, որ շփում են ստեղծում, որ մարդկանց են կապում, որ ընկերներ են դարձնում: Կարևորը մի ընդհանուր կետ լինի, որի վրա կկարողանաք հենվել: Այդ կետը կարող է լինել երգի տեսքով, մի ժպիտի տեսքով, մի կտոր պիցայի կամ էլ մի զվարճալի կատակի: Պարզապես կյանքում կարևոր է այս հսկայական տիեզերքում ինչքան հնարավոր է շատ կետեր գտնել. ամեն կետը մի մարդ է:

Իսկ այ, ծանոթության  գործում մեր գործը կատարում են երգերը, ժպիտները, մի կտոր պիցան ու կատակները:

Եկեք այսօր մեր կետը լինի «ե» տառը, որի ներկայությունը ինձ թողնում է մնալ իմ թվային քառակուսում:

Ես Էմման եմ, անվանս բացատրության համաձայն՝ խորհրդավոր, դա չգիտեմ, բայց այն, որ հետաքրքրասեր եմ, դա հաստատ գիտեմ։ Խոսքը միանշանակ այլոց կյանքով  հետաքրքրվելը չէ, այլ այն ամենով, ինչ ը կարող է  դրական փոփոխություն մտցնել իմ ու իմ շրջապատի կյանքում։

Ցանկացած նոր գիրք, ծրագիր, գաղափար ինձ շատ է հետաքրքրում։ Ես վստահ եմ, որ ամեն պահ պետք է սովորենք, ու ինքս փորձում եմ այդպես ապրել։ Չկան այնպիսի մարդիկ, որոնցից ոչ մի լավ, դրական բան չես կարող գտնել։ Գուցե վատը այնքան շատ է, որ ստվերի տակ է վերցրել լավը, բայց ես շատ եմ սիրում զրուցել տարբեր տարիքի ու նախասիրությունների տեր մարդկանց հետ ու նրանց մեջ բացահայտել մի լավ բան ու վերցնել։ Տանել չեմ կարողանում, երբ ազատ ժամանակ եմ ունենում . սիրում եմ միշտ զբաղված լինել, նաև  ակտիվ հանգստի սիրահար եմ։ Ընտրել եմ հոգեբանություն մասնագիտությունը, որովհետև ինձ շատ է հետաքրքրում  մարդը՝ իր բոլոր ապրումներով, ծածուկ մտքերով ու  անթափանց հոգով։ Միշտ ցանկանում եմ օգնել մարդկանց՝ հատկապես, երբ նրանք  հոգեպես ծանր վիճակում են, կարծում եմ դա նյութականից կարևոր աջակցություն է, ու այս մասնագիտությունը ինձ տանում է հենց այդ ճանապարհով։

Նաև շատ եմ սիրում հաղորդավարական գործը։ Մանկուց ինձ գրավել է բեմը՝ սկզբում մեր այգում սարքած բեմը, իսկ հետո միջոցառումներ եմ վարել Բերդի և տարածաշրջանի մշակութային օջախներում։ Ցանկանում եմ դառնալ և՛ հոգեբան, և՛ հաղորդավարուհի։ Այս երկուսն էլ ինձ շատ հարազատ են, նրանից մեկը չլինելու դեպքում ես ինձ թերի կզգամ։

Մարդկանց մեջ առավել  գնահատում եմ հավատարմությունը։ Ապրում եմ այն կարգախոսով, որ երբեք պետք չէ հանձնվել, միշտ վերջում լավ կլինի։ Հավատում եմ բարու գոյությանը։ Քնում եմ երազներով, արթնանում ՝ նպատակներով։ Միշտ հավատում եմ, որ աշխատասիրությունը ունի մեկ ճանապարհ, ու այդ ճանապարհը տանում է դեպի նպատակ ու հաղթանակ։

Ղայդով իսանն ուրդի՞ց կեղնիԲարև՜, ես Հովհաննեսն եմ: Եթե գուզեք իմանաք ես ինչպիսի մարդ եմ, ըսեմ, որ ես էլ չիդեմ: Ծնվել և ապրում եմ Գյումրիում: Ընչի՞ կսեմ՝ Գյումրի, ոչ թե Լենինական մյուս գյումրեցիների նման, որովհետև ես Լենինականը չեմ տեսել: Ես ծնվել եմ էն ժամանակ, երբ մեր քաղաքը արդեն Գյումրի էր: Լենինականը Լենինական էր 1988 թվի ժաշքից առաջ:

Լա՛վ, արդեն շատ եմ խորանում քաղաքիս ու իրա անվան բացադրության մեջ, մե քիչմ էլ իմ մասիս խոսամ: Ինչպես արդեն նկատեցիք՝ ես շատ կսիրեմ չնչին մանրուքների վրա կենտրոնանալ: Չնայած Գյումրիս հեչ էլ չնչին մանրուք չէ: Ո՜ւֆ, էլի խորացա… Շատ կսիրեմ Գյումրու բարբառը: Չնայած կարող եմ նաև խոսել ու գրել գրական հայերենով: Չեմ սիրե էն մարդկանց, ովքեր գյումրեցի չեն, բայց գուզեն գյումրվա բարբառով խոսան (մի՛ փորձեք, մեկ է՛ չի ստացվի), մինակ մենք կռնանք ըդպես խոսանք: Ավելի շատ չեմ սիրե էն գյումրեցոնց, ովքեր կերթան Երևան ու կփորձեն էրևանցու բարբառով խոսալ: Ամեն մարդ իրա նման բդի էղնի, բայց ես դեմ չեմ, որ Երևանում գյումրեցիները գրական խոսան, ըդիկ ուրիշ բան է: Չէ՞ որ դա մեր մայրենի լեզուն է և բարբառից զատ, հարկավոր է նաև գրագետ մարդ լինել:

Էնքան էլ կատակասեր չեմ: Ավելի ճիշտ՝ կատակասեր եմ, երբ որ հենց ես կատակ կենեմ: Ըսեմ, որ ամեն մարդու հետ չէ, որ կռնամ շփվիմ: Տնեցիք հազիվ ձեռս կդիմանան: Նաև ըսեմ, որ ես չափազանց ավանդապահ եմ: Չ՛է, սխալ չհասկնաք, ըմբես չէ, որ ընդհանրապես լիբերալիստական գաղափարներ չեմ ընդունե՝ ամեն ինչ չափի մեջ է սիրուն: Կսիրեմ, որ հայը ամուր կպահե իրա արմատները, մտածելակերպն ու առանձնահատկությունը, չէ՞ որ ինքը հայ է ու բդի միշտ հայ մնա: Շատ կսիրեմ ազգագրական երգն ու պարը, ու չեմ սիրե, երբ հարսնիքներին վրացական կամ այլ երկրի պար կպարեն ու կհամարեն, որ լավ, ուրախ ժամանակ անցկացրին: Ըբը ո՞ւր մնաց մերը, ազգայինը: Ընչի՞ կսիրեմ ազգագրական երգն ու պա՞րը` որդև ըդիկ մեր ազգայինն է ու մեր մշակույթը: Ու ոչ մի երկիր չի կռնա մեր մշակույթը ու մեզի ջնջե: Մե անգամ փորձեցին, բայց չստացվավ, կրկին կանգնանք ու շարունակեցինք անցնել մեր դժվարին ճամփեն: Էլ չեմ ըսե մեր մշակույթը իրանց վերագրելու մասին:

Որպեսզի համոզվեք, որ ես էլ կարող եմ գրական հայերենով խոսել, մի քիչ էլ սկսեմ գլուխ գովել.

8-րդ դասարանում «Kodu» համակարգչային ծրագրով պատրաստեցի իմ համակարգչային առաջին խաղը: Մեծ սիրով մասնակցում եմ ազգագրական «Հրայրք» համույթի պարային դասերին, չնայած խմբի անդամները ինձանից տարիքով մեծ են: Այդ համույթի մեջ ընդգրկվելուց հետո շատ բան եմ հասկացել ազգիս մշակույթին վերաբերող հարցերի մասին: Մեծ սիրով մասնակցել եմ անիմացիայի՝ մուլտֆիլմի պատրաստման դասընթացին, որտեղ դարձյալ ինձանից մեծ դասավանդողների հետ նկարեցի «Աստղիկ», «Դատավոր աղվեսը» անիմացիոն ֆիլմերը: Հետո գլխավոր դերեր էի կատարում ներկայացումների մեջ, ու ես, ինձ վրա զարմանում էի, քանի որ միշտ մտածել եմ, որ դերասանությունն իմը չէ: Փորձում եմ ինձ դրսևորել նաև ավիակոնստրուկցիայի մեջ, մասնակցում եմ դասընթացի, որի ընթացքում պատրաստել եմ ինքնաթիռ, որը միայն երեխաների խաղալիք կարելի է համարել: Ուզում եմ հասկանալ. դա ինձ ին՞չ կտա: Մեծ հաճույքով մասնակցում եմ Թումոյի դասընթացներին, փորձում եմ ՏՏ ոլորտում ինչ-որ բան անել, ծրագրավորման դասընթացի առաջին փուլը հաղթահարեցի, բայց երկրորդ փուլում՝ անգլերենի չիմացության պատճառով, չշարունակեցի, թողնելով այդ փուլի հաղթահարումը ամռան համար, երբ կաշխատեմ անգլերենիս բարելավման վրա:

Այս ամենն իմացաք իմ հետաքրքրությունների մասին: Իսկ հիմա բռնվեք, որ ասեմ, թե ինչ մասնագիտություն եմ ընտրել։ Որոշել եմ ռազմական բժիշկ դառնալ, քանի որ սովորում եմ Բժշկական քոլեջում և ապագայում բժիշկ դառնալու հույսեր եմ փայփայում: Երևի ձեզ պարզ դարձավ, որ ես շատ հետաքրքրություններ ունեմ, բնավորությամբ էլ «յոլա գնացող» չեմ։ Բոլորի հետ ընկերություն չեմ կարող անել, հիմնականում ընկերներս ինձանից տարիքով մեծ են: Իմ տարիքի ջրիկ-մրիկ տղերքին չեմ սիրում: Առաքինի ու զուսպ աղջիկների եմ սիրում: Դե, ի՞նչ ասեմ, 16 տարեկանում դեռ աշխարհայացքս այսպիսին է: Մեծանամ, հետո կկարդամ այս հոդվածը ու կփորձեմ հասկանալ՝ ինչքան եմ կարողացել այս տարիքում մտածածս ներկայացնել: Միգուցե այլ ձևով այդ ժամանակ մտածեմ և այս գրածս երեխայություն համարեմ: Դե ինչ, ապագան ցույց կտա…

Էլի խորացա՞: Խայսաթ է, էլի: Է՛, լավ, զայլեքդ չտանիմ, արդեն վերջացնեմ:

Սա էլ ես՝ իմ առավելություններով ու թերություններով հանդերձ, չնայած թերությունները ավելի շատ են:

Ես Մերին եմ

Ես Մերի Բաղդասարյանն եմ, սովորում եմ Ապարանի ֆիզմաթ ավագ դպրոցի 11-րդ բնագիտական դասարանում: Շատ եմ սիրում հանրահաշիվ առարկան և շատ կցանկանայի, որ մասնագիտությունս նույնպես կապված լիներ այս առարկայի հետ, բայց վերջերս մտափոխվել եմ: Երևի դրան նպաստեց հայրիկիս մասնագիտությունը՝ ոստիկան: Ցանկանում եմ ընդունվել ՀՀ Ոստիկանության Ակադեմիա և դառնալ հմուտ ու լավ մասնագետ:

Եթե սկսեմ խոսել իմ մասին, կարծում եմ՝ սկիզբը կլինի, իսկ վերջը՝ ոչ, բայց, այդուհանդերձ, փորձեմ հակիրճ ներկայացնել ինձ: Սիրում եմ ֆուտբոլային խաղեր դիտել, վոլեյբոլ խաղալ և մոտոցիկլ վարել: Ազատ ժամանակ կա՛մ նկարում եմ, կա՛մ երաժշտություն լսում, կա՛մ էլ ֆիլմ դիտում: Շատ եմ սիրում կիթառ նվագելը, բայց ափսոս, որ չեմ կարողանում: Սիրում եմ մենակությունը, լռությունը, մռայլությունը:

Սիրածս երկիրը Հարավային Կորեան է, շատ եմ հետաքրքրվել այդ երկրով: Ոչ մանրամասն, բայց որոշ չափով ուսումնասիրել եմ նաև կորեերենը: Եթե անկեղծ՝ բարդ ու անչափ գեղեցիկ լեզու է, բայց չի հասնի մեր հայերենին: Չեմ սիրում անհետաքրքիր, դատարկ ու ինքնահավան մարդկանց: Սիրում եմ մասնակցել միջոցառումների, մրցույթների և, իհարկե, միշտ հաղթող դուրս գալ: Բայց և սիրում եմ թիմային աշխատանքը: Երկու տարի շարունակ եղել եմ Հայերեն Վիքիպեդիայի խմբագիր, այն ինձ շա՜տ բան է տվել:

Ընդհանուր առմամբ շատ նեղացկոտ եմ, նեղանում եմ անգամ ամենաչնչին բանից, ընկերներիս ասելով՝ սիրում եմ փոքր բանից մեծ պատմություն սարքել: Շատ անմիջական եմ, շփվող, սիրում եմ, երբ մարդիկ միմյանց հետ անկեղծ են լինում, տանել չեմ կարողանում կեղծավորությունը: Իմ թերություններից երևի նշեմ այն, որ չեմ կարողանում շշուկով խոսել, այնպես որ, միշտ խանգարող եմ դուրս գալիս: Ունեմ ընկերներ, առանց որոնց կյանքս, առօրյաս ու ինքս ինձ չեմ պատկերացնում: Նրանք հաճախ ասում են, որ չհանդուրժող եմ և շուտ բռնկվող: Սիրում եմ, երբ օրս հագեցած է լինում, ու մի նոր բան եմ կարողանում սովորել ապրածս յուրաքանչյուր օրվանից:

Ես Հայկն եմ` լի բազմաթիվ երազանքներով: Երազում եմ կայանալ ընտրածս մասնագիտության մեջ: Ունեմ շատ նախասիրություններ, որոնցից կառանձնացնեմ մեկը`լուսանկարչությունը, որով սկսել եմ զբաղվել վերջերս: Զբաղվում եմ նաև լեռնադահուկային սպորտով: Ազատ ժամանակ սիրում եմ նվագել կիթառ, լսել երաժշտություն և ժամանակ անցկացնել ընկերներիս հետ:

Հարազատ է լողը. լողալ սովորել եմ մեր գողտրիկ ժայռերի ծոցում գտնվող Քասախ գետում:
Սիրում եմ կատակերգական և ֆանտաստիկ ժանրերի ֆիլմեր դիտել:

Բայց այս ամենից այն կողմ ինձ համար կա մի ուրիշ աշխարհ՝ Ապարանի Սուրբ Խաչ եկեղեցին: Ծառայելով եկեղեցուն, որոշեցի դառնալ հոգևորական և ընդունվեցի Հառիճավանքի Թրբանճյան ընծայարան: Սովորելով մեկ տարուց ավելի՝ հասկացա, որ իմ նախասիրությունները այլ են, և վերադառնալով իմ դպրոց՝ որոշեցի, որ իմ տեղը կինոյում է, և նպատակներս կապեցի օպերատորական արվեստի հետ:
Երազանքներս մեծ են, ապագաս՝ առջևում:

Հայկ Գալստյան 16տ.

***

Ես Անուշիկն եմ: Ես գիտեմ, թե ով եմ ես, գիտեմ իմ առավելություններն ու թերությունները, բայց սրանք իմանալով հանդերձ, դեռ չեմ բացահայտել իմ իրական «ես»-ը:

Ընկերասեր եմ, հոգատար, ուշադիր եմ ոչ միայն ընկերներիս, այլ նաև այն մարդկանց հանդեպ, որոնք ունեն դրա կարիքը: Նեղացկոտ եմ, ինչը ինձ միշտ խանգարում է: Լավատես եմ և երբեք հույսս չեմ կորցնում: Ես անչափ հետաքրքրասեր եմ և շփվող: Մարդկանց մեջ ոչ մի դասակարգում չեմ դնում: Չնայած համարձակ եմ, բայց, միաժամանակ, հուզվող անձնավորություն եմ: Նույնիսկ ամենաչնչին բանից կարող եմ նեղվել և սրտիս մոտ ընդունել: Բարի եմ, սակայն իմ բարությունը կավարտվի այնտեղ, որտեղից կսկսվի մտերիմներիս պաշտպանելու ժամանակը: Սիրում եմ կարդալ հետաքրքիր փաստեր դերասանների, ռեժիսորների և ընդհանրապես այն մարդկանց մասին, որոնք կապ ունեն ֆիլմերի հետ: Դպրոցում սովորում եմ լավ առաջադիմությամբ: Փորձում եմ հնարավորին չափ լավ սովորել, որպեսզի հասնեմ նպատակիս՝ դառնալ լավ սցենարիստ, բայց նպատակս իրագործելու համար պետք է ունենամ կամքի ուժ և նպատակասլացություն: Պետք է լինեն նպատակ և ցանկություն՝ երազանքն իրագործելու համար: Նաև ուզում եմ լինել լավ մարդ, լավ ընկեր և արժանի զավակ ծնողներիս համար:

Այս ամենը իմանալով հանդերձ՝ դեռևս շատ անբացատրելի հարցեր, զգացողություններ ու մտքեր են ծնվում իմ մեջ, իմ «ես»- ի մասին մտածելիս:

Անուշիկ Մկրտչյան 14տ.

Լուսանկարը` Անուշ Մկրտչյանի

Գյուղի կինը աշխարհի 8-րդ հրաշալիքն է: Եթե, մտածում ես, որ կարող էի պարզապես գրել «կինը», ապա սխալվում ես:

Երբևէ եղե՞լ ես գյուղում, տեսե՞լ ես ժանգոտած դարպասի մոտ նստած մի տատիկի, ով լարում է չեղած տեսողությունը՝ ասեղը թելելու համար, կամ հին փեղկերով պատուհանից նայող ջահել հարսի, ում աչքերի մեջ սպասումի դառը հետքն է…

Լուսանկարը` Անուշ Մկրտչյանի

Ես տեսել եմ ու տեսնում եմ միշտ: Ամեն առավոտ, երբ ես մի կերպ արթնանում եմ դպրոց գնալու, հարևանի կինը արդեն կաթի դույլերը ձեռքին փողոցում կանգնած է: Անցնում եմ, բարև տալիս, ու թվում է, թե իմ «բարև»-ը , ամենևին էլ տեղին չէր, կարևորը կաթ հավաքող մեքենայի ազդանշանն է:

Երբ, դեռ լույսը չբացված հարևան փողոցի միայնակ տատին, փոցխը ձեռքին բակի տերևներն է մաքրում, ես սկսում եմ ատել քամին ու չորացած տերևները: Երբեմն մոտենում եմ «քեֆ, հալ» հարցնում, որ մենակությունից չտխրի:

Լուսանկարը` Անուշ Մկրտչյանի

Ման արի՛ գյուղով, եթե գտնես մի կին, ում ձեռքերը ընկույզի սեզոնին դարչնագույն չեն, ուրեմն դու հայտնագործություն ես արել:

Այսպիսին է գյուղի կանանց մեծ մասի օրը, կյանքը:

Լուսանկարը` Անուշ Մկրտչյանի

Նրանց աշխարհն իրենց դարպասից ներս է: Այնտեղ նրանք են քանդված պատերով դղյակի թե՛ սպասուհին, և թե՛ թագուհին: Նրանց ձեռքերն ու աչքերն են գյուղի դառը կյանքի կրողը: Իսկ ժպիտ գրեթե չկա, որովհետև առիթ էլ չի մնացել, երևի…

Ես Միլանան եմ` հասարակ մի աղջիկ, ով ապրում է իր ստեղծած աշխարհում: Ես սիրում եմ իմ աշխարհը: Սիրում եմ մարդկանց, սիրում եմ կյանքը, ամեն բան սիրում եմ: Արմատներով մաքրամաքուր արցախցի եմ ու հպարտ եմ դրանով: Թեև ես երբեք չեմ եղել Արցախում, բայց այն ինձ համար հարազատ տուն է: Չեմ հարգում կեղծավոր մարդկանց ու իրենց բոլորից վեր դասողներին: Ինքս անկեղծ մարդ եմ ու համոզված եմ` ինչպես ես լինեմ դիմացինիս հետ, նույնը նրանից ստանալու եմ: Չեմ բողոքում ոչ մի բանից, բացառությամբ՝ մեր իշխանություններից: Ընկերասեր եմ: Ունեմ թե՛ տղա, թե՛ աղջիկ ընկերներ: Սիրում եմ նրանց անչափ: Սիրում եմ աշխույժ կյանքը, սիրում եմ շատ աշխատել, գալ ու հոգնած, ինձանից գոհ պառկել մահճակալին, նայել աստղերին ու երազել: Ինչպես ընկերներս են ասում՝ կյանքին նայում եմ «վարդագույն ակնոցով» ու դրա համար մի օր, միգուցե, թևերս կկոտրվեն: Չեմ հավատում, որ երբևէ կարող եմ կոտրվել, որովհետև որքան լավ տրամադրվես, այնքան առաջ կարող ես գնալ, ու կյանքը հենց նրանով է կյանք, որ այստեղ թե՛ դժվարություններ կան, թե՛ ուրախ պահեր:

Չնայած նրան, որ ես ունեմ «վարդագույն ակնոց», նաև ռեալիստ եմ: Ամեն բան անելուց առաջ տասը չափում եմ, մեկ՝ կտրում: Սիրում եմ դիտել ֆիլմեր: Ամեն ֆիլմից հետո «գողանում» եմ լավ մտքերն ու պահում ինձ: Անկեղծ կլինեմ՝ ես չեմ կարողանում կարդալ պատմական գրքեր: Դրա փոխարեն դիտում եմ պատմական ֆիլմեր ու դրանցից ավելի շատ բան սովորում: Ճիշտ է, բարկանում եմ ինձ վրա, որ չեմ կարողանում կարդալ դեռևս 7-րդ դասարանում հանձնարարված «Վարդանանքը», բայց խոսք եմ տվել ինքս ինձ, որ պիտի անպայման մոտ ժամանակներս կարդալ: Սիրում եմ կարդալ ժամանակակից գրականություն, ռուսական գրականություն կամ այնպիսի գրքեր, որտեղ նկարագրվում է մարդը, հասարակ կյանքը:

Երաժշտության հարցում անունս դրել են «անճաշակ»: Ու այսպիսի անվանում եմ ստացել այն բանի համար, որ լսում եմ տարբեր ժանրերի երգեր՝ սկսած ռոքից, վերջացրած դասականով: Շատ արագաշարժ եմ, որովհետև ուզում եմ ամեն ինչ հասցնել կյանքում:

Հիմա կասեք՝ մենակ լավ բաներ է էս աղջիկը գրում իր մասին: Թերություններ նույնպես ունեմ, բայց շատ շատ եմ աշխատում դրանք շտկելու ուղղությամբ: Ես երբեք չեմ սիրում, երբ ինձ օգնում են: Ամեն բան փորձում եմ ինքս անել (բայց մի կողմից էլ համոզված եմ, որ առանց մամայի կկորչեմ): Իմ խնդիրները ոչ ոքի չեմ պատմում, ինքս եմ ուզում գլուխ հանել, ինչի համար ինձանից կարող են նեղանալ: Ունեմ մի հատկանիշ, որը և դրական է, և բացասական: Ես ներողամիտ եմ ու հիշաչար չեմ: Դրական է նրանով, որ բարությանս մի մասն է կազմում այս հատկանիշը: Իսկ բացասական՝ նրանով, որ շատ հաճախ կարող եմ ներել այն մարդկանց, ովքեր տվյալ պահին դրան արժանի չէին: Թերություններիցս մեկը այն է, որ երբեմն շարժվում եմ սրտիս թելադրանքով, ու դա շատ հաճախ խանգարում է ինձ առաջ գնալ: Բայց դա դրական հատկանիշ էլ է, չէ՞: Ինձ շրջապատող մարդիկ ասում են, որ ես նեղացկոտ եմ, բայց ես շարունակում եմ պնդել ու ինքս ինձ խաբել, որ դա այդպես չէ: Եթե անգամ այդպես է, նեղանալս երկար չի տևում:

Ապագա լրագրող եմ: Բոլորը պնդում են, որ իմ ընտրած մասնագիտությունը շատ դժվար է ու ավելի լավ է՝ փոխեմ որոշումս: Չեմ կարող հրաժարվել իմ ընտրած մասնագիտությունից, որովհետև սիրում եմ Հայաստանը ու կարող եմ օգնել իմ հայրենիքին այս մասնագիտության շնորհիվ՝ տարբեր հարցեր բարձրաձայնելով ու դրանց լուծումները փնտրելով:

Միլանա Գևորգյան, 16 տ.

***

Իմ անունն է Զավեն: Ուզում եմ մի քիչ պատմել իմ մասին: Մանկուց եղել եմ չարաճճի և հետաքրքրասեր երեխա: Մինչև հիմա սիրում եմ արկածներ ունենալ: Նաև ունեմ շատ մեծ թերություն՝ շատախոսությունը: Այո, ես շատախոս եմ, բայց իմ կարծիքով դա վատ չէ: Ես կարողանում եմ ազատ արտահայտվել, արտահայտել իմ մտքերը և զգացմունքները: Չեմ կարողանում ստել: Լինում են դեպքեր, երբ ես ենթագիտակցաբար ստում եմ, բայց չեմ կարողանում թաքցնել դա: Երբ ես ստում եմ, դեմքս կարմրում է այն պատճառով, որ ամաչում եմ այդ ստից:

Մի օր տանը մենակ էի: Անգործությունից վերցրի մի ծաղկաման և սկսեցի խաղալ դրանով: Պատահական ջարդեցի այն: Շուտով մայրս աշխատանքից հոգնած եկավ տուն և հարցրեց.

-Այս ո՞վ է արել, ինչո՞ւ ես կոտրել այս ծաղկամանը:

-Ո՞վ, ե՞ս… էդ ես չեմ արել, մա՛մ,- վախեցած պատասխանեցի ես:

-Բա ո՞վ,- բարկացած շարունակեց մայրս:

-Ես չգիտեմ, չգիտեմ,- կմկմալով ասացի ես: Եվ այդ ժամանակ դեմքս կարմրեց: Մայրս դա տեսնելով ասաց:

-Ոչինչ, լավ, բալե՛ս, մի՛ կարմրի:

Թեև ես շատախոս եմ և չեմ կարողանում ստել, դա ինձ չի խանգարում լինել ինչպես բոլոր իմ հասակակիցները: Ոչ ոք չպիտի ամաչի իր բնավորությունից: Ամեն մեկը յուրահատուկ է յուրովի: Բայց կամաց-կամաց պետք է շտկել այն բոլոր գծերը, որոնք մեզ ստիպում են կարմրել:

Զավեն Աբրահամյան 13տ.