Ուզում եմ կիսվել մեր տանը տիրող իրավիճակի մասին այն պահից սկսած, երբ իմացա, որ այս անգամ ինձ էլ է բախտ վիճակվել «Մանանայի» կողմից կազմակերպված Մեդիա ճամբարին մասնկացել: Դե ինչ, սկսեցինք:
Տու-լու-լու-լու-լու, տու-լու-լու-լու-լու…
-Հռիփսիմե, հեռախոսդ է:
-Մամ, թե դասարանի երեխեքն են, վերցրու, սա` Հռիփսիմեն քնած է, ուշ կզարթնի:
-Չէ, Երևանից է, 010 է կոդը:
-Երևանի՞ց… Թոոող… Ձեռ չտաս, եկա, աաաաաաա~, հաստատ հայտի համար է, մամ:
-Բարձրախոսը միացրու, ես էլ լսեմ` ինչ կսեն:
-Ալո:
-Հռիփսիմե՞: «Մանանայից» ա, Լիլիթը:
-Հա, ընկեր Լիլիթ, բարև ձեզ:
-Հռիփսիմե ջան, երևի կռահեցիր` ինչի համար եմ զանգել: Դու ընտրվել ես մասնակցելու մեդիա ճամբարին, որը ամսի 28-ից մինչեւ օգոստոսի երեքն ա։ Ուրեմն էսօրվանից մէյլիդ ուշադիր ես լինում, որովհետեւ շուտ-շուտ բաներ ենք ուղարկելու:
-Հա, անպայման, ընկեր Լիլիթ,- հստակ պատասխանեցի ես, բայց այդ հստակության տակ շատ ասելիք ունեի:
Հեռախոսն անջատելուն պես սկսվեց:
-Բերե~ք, բերե~ք շորերս, նաուշնիկներս, զարյադշնիկս, սրբիչս, մամ, նոր ատամի պաստա է պետք, կառնիս չէ՞ հմի:
-Ի՞նչ ես խառնվել, հլը ժամանակ կա,- խոսակցությանը միացավ հորաքույրս:
-8 օր է մնացել, ո՞ւր ա ժամանակ: Չեմ հասցնե: Մաաաամ, էն ժակետդ կուտա՞ս տանիմ. իրա գույնի կոշիկներիս հետ հագնիմ:
-Սկսվավ էլի՞,- ջղային տոնով ասաց մայրիկս,- Հանգիստ մնա: Ամեն ինչ իրա հունով կանցնի:
-Լավ, լավ,- զսպված ասացի և ավելացրեցի,- բերեք պայուսակս հմիկվանից դասավորենք, էլի :
-Հմիկվանից որ շոր ու զարյադշնիկ դնես, բդի 8 օր էդ շորերդ չհագնի՞ս ու մնաս առանց հեռախոսի զարյադկի՞:
-Չէ, ուրիշ շոր կհագնիմ ու քու զարյադկիցդ կօգտվիմ,- վստահ պատասխանեցի ես:
-Ուրիշ վախտ էղնի` կսես գտեք հենց իմ զարյադկես, ուրիշով չեմ դնե, կփչանա հեռախոսս, էս կեղնի, էն կեղնի…
-Ըըը, լավ, էսօր չեմ դնե վեշերս: Եգուց կդնեմ:
Ավարտեցի խոսքս, նստեցի համակարգչի դիմաց և մտա փոստս ստուգելու:
-Հիմա գտեք ամեն մեկդ ձեր նմանին:
Առաջին հայացքից բավականին հետաքրքիր ու պատմությունով հարուստ գյուղ էր թվում, բայց… Լրիվ էն «Սուտլիկ որսկանի» պատմությունը հիշեցի, որն ասում էր, թե մի տուն կար, մեջը` երեք պառավ, երկուսը` մեռած, բայց էս դեպքում ես կըսէի` կիսամեռ, մինի բերանում էլ ըսկի շունչ չկար: Տների դռները փակ էին. մեկը փակ էր, որովհետև տան տերերը տեղափոխվել էին, մյուսի տերը հավանաբար իր կովերին էր տարել արածեցնելու, դե իսկ երրորդի տերն էլ երևի էն կիսամեռ տատիկներից մեկն է, ով պառկել է իր խոնավ ու մութ տանը` առանձնանալով ինքն իր հետ…
Հասանք գյուղ, բաժանվեցինք երկու խմբի և սկսեցինք որսալ ամենահետաքրքիր պահերը:
